ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 7791 καταχωρήσεις σε 156 σελίδες
Σελίδα 4
«  ‹  1 2 3 4 5 6 7  ›  »
Εξεπετάρησε η καρδιά
στη σκέψη του ερχομού σου,
και κάνει τόσα όνειρα
που δεν τα βάνει ο νους σου.
Φεγγάρι από το στενό
πέρασε μα μη φέξεις,
γιατί θα βγουν τα μυστικά
στη φόρα και θα μπλέξεις.
Η λύρα τραγουδά γλυκά
τ' αστέρια μου χορεύουν,
σεντούκια τάζει ο ουρανός
και μένα με μαγεύουν.
Από ψηλά εγώ θωρώ
Και την ευχή μου κάνω,
Να ρίξουνε τα αστέρια φως
Να νιώσω πως σε φτάνω.
Μέσα σε τούτη τη χρονιά
πολλά μου έχεις κάνει,
μα βλέπω την επόμενη
θα μ' έχεις πια ξεκάνει.
Μια θάλασσα η αγάπη μου
και σ' είχα στον αφρό της,
μα εσύ βαθιά με πέταξες
και βλέπω το βυθό της.
Είσαι γοργόνα όμορφη
που λάμπεις στο σκοτάδι,
κι 'μαι θνητός που επιθυμεί
ένα δικό σου χάδι.
Σαν μια ταινία στο μυαλό
γυρνάει η θύμησή σου,
σε σκέφτομαι κι αναζητώ
κάθε γλυκό φιλί σου.
Πως να σου πω πως σ' αγαπώ
τι ξέρεις να διαβάζεις,
αφού την γλώσσα της καρδιάς
και την ματιά δεν βγάζεις.
Να μη σκεφτείς ποτέ να πας
κόντρα στον έρωτα μας,
γιατί η φύση τιμωρεί
τα τόσα σφάλματα μας.
Όσες φορές κι αν έχω πει
δε θα ξαναγαπήσω,
πάντα την πόρτα μου χτυπά
ο έρωτας ξοπίσω.
Τον θυελλώδη έρωτα,
π' άναψες στην καρδιά μου,
πως να τον σβήσω μάτια μου,
που είσαι μακριά μου.
Όσα ταξίδια το μυαλό
σ' ένα λεπτό πηγαίνει,
σε σένα πάντα έρχεται,
μα πίσω δεν γιαγέρνει.
Όταν σε βλέπω να γελάς
τον κόσμο μου χαρίζεις,
αν θα' μαι πλούσιος ή φτωχός
εσύ θα το ορίζεις.
θα 'θελα να' σουν γιασεμιά
τοίχος να' μαι κοντά σου,
πάνω μου ν' αγκαλιάζεσαι
να λιώνω απ' τ' άρωμά σου.
Ένα δώρο θα ήθελα
απόψε στη χαρά μου,
τα δυο σου μάθια να θωρώ
και να πετώ χαρά μου.
Σε γνώρισα, σ' αγάπησα
κοίταξε εδα πως είμαι,
ερείπιο... και η σκέψη σου
πεισματικά κρατεί με.
Θα θελα τα χειλάκια σου
να τα φιλώ με πάθος,
όπως φιλιούντε συνεχώς
το κύμα και ο βράχος.
θέλω, γλυκέ μου, Κρητικέ
να με κοιτάς στα μάτια,
κάθε φορά που γίνομαι,
για σένανε κομμάτια.
Δέντρο είναι ο έρωτας
και η καρδιά το χώμα,
απού ριζώνει πιο βαθιά
όσο περνούν τα χρόνια.
Έβαλα άστρο στη κορφή
του δέντρου το σεβντά μου,
και για στολίδια του φιλιά
για σένα έρωτα μου!
Ποτέ δεν είχα στο κορμί
πληγή να τρέχει αίμα,
μα είχα μόνο μια καρδιά
που σπάραζε για σένα.
Σαν τη φρεσκάδα του χιονιού
όταν θα πρωτοπέσει,
έτσι η σκέψη μου ριγά
απάνω σου να θέσει.
Το σ' αγαπώ σαν το 'λεγες,
το μάσαγες σα τσίχλα,
με στον δικό σου έρωτα
τι έχασα, τι είχα.
Μια καληνύχτα θα σου πω
μέσα από την καρδιά μου,
να έχεις όνειρα γλυκά
παντοτινέ έρωτα μου.
Ποτέ δε σβήνει ο έρωτας
όταν σε έχει κάψει,
μοιάζει μ' ηφαίστειο που σιωπά
και μένει να ξεσπάσει.
Σαν αγαπήσει η καρδιά
την λογική την χάνει,
γιατί έρχεται ο έρωτας
και φίμωτρο τσι βάνει.
θα' θελα κρίνος να γεννώ
και' συ βροχής ψιχάλες,
να πέφτεις και να ξεδιψώ
τσι δροσερές σου αγκάλες.
Σ' αγάπησα με πρόδωσες
μα εγώ θα συνεχίσω,
για δε μπορώ ότι αγαπώ
ποτέ μου να μισήσω.
Φίμωτρο βάνει ο έρωτας
στην λογική της σκέψης,
να μην γροικάει η καρδιά
δεν κάνει και δεν πρέπει.
Αν αγαπούνε οι νεκροί
και πάω προς τον Άδη,
στο τελευταίο το σκαλί
θα σ' αναμένω να' ρθεις.
Αν αγαπούνε οι νεκροί
και πάω προς τον Άδη,
στο τελευταίο το σκαλί
θα σ' αναμένω να' ρθεις.
Το δρόμο της καρδιάς κλουθώ
στης λογικής δεν μπαίνω,
για δεν υπάρχει λογική
για τον ερωτευμένο.
Τσ' αγάπης σου τη ζεστασιά
και τούτο το χειμώνα,
θ' αναζητά να ζεσταθεί
το κρύο μου το σώμα..
Αν ήμουν τριαντάφυλλο
και μ' έκοβες μια μέρα,
με τ' άρωμά μου σ' αγαπώ
θα σου 'γραφα στη χέρα.
Όταν τα μάτια σου κοιτώ
δεν ξέρω τι να κάνω,
μαραίνομαι, τρελαίνομαι
τη λογική μου χάνω.
Στη Σαντορίνη ο έρωτας
γεννιέται και ριζώνει,
και αιτία το ηφαίστειο
που ανάβει και φουντώνει.
Δεν θα ξεχάσω στην ζωή
έρωτες που χω κάνει,
όσο και αν με πληγώσανε
κι αν με 'χουνε πικράνει.
Σκέψου εικόνα να σου 'ναι
και στο προσκύνημα μου,
να σμιγουνε τα χείλη σου
μαζί με τα δικά μου.
Στο Ρέθυμνο θα κατέβω
για να σε συναντήσω,
κανένας δεν με σταματά
μαζί σου εγώ θα ζήσω.
Να 'χα του Θιου τη δύναμη
πίσω να σε γυρίσω,
κι όλα τα λάθη που 'καμα
στο παρελθόν ν' αφήσω.
Αν έρθει η πυροσβεστική
κάτι μπορεί να κάνει,
μα η φλόγα της αγάπης μου
θα γίνει πιο μεγάλη.
Να 'ταν η θάλασσα η πλατιά
τόση που να μπορέσει,
τα σ' άγαπώ που σου χω πει
μέσα τση να χωρέσει.
Όσο κακό κι αν μου 'καμες
στο 'χω συγχωρεμένο,
Μα απ' την καρδιά και το μυαλό
σε 'χω και ξεγραμμένο.
Σκέψου να ζούμε σε ερημιά
και να νεροδιψάσεις,
θα κόψω φλέβα του κορμιού
να πιεις να ξεδιψάσεις.
Αστέρι μου νεράιδα μου
φως μου και θησαυρέ μου,
τόσα πολλά για ένα κορμί
δεν ένοιωσα ποτέ μου.
Αν με ρωτήσουν του Χριστού
πιστεύω ή εσένα
λέω πως είμαι αντίχριστος
για ένα δικό σου βλέμμα.
Ήθελα να 'μουνα κισσός
κι εσύ δεντρί κοντά μου,
να τυλιχτώ και μια ζωή
να 'σαι στην αγκαλιά μου.
Φουρτουνιασμένη θάλασσα,
είναι ο έρωτας σου,
και λένε μου πως θα πνιγώ,
μα 'γω έρχομαι κοντά σου.
Κάθε πρωί σα σηκωθώ
βλέπω το πρόσωπό σου,
δύναμη παίρνω για να ζω
μ' ένα χαμόγελο σου.
«  ‹  1 2 3 4 5 6 7  ›  »