ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Μάτια

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 199 καταχωρήσεις σε 4 σελίδες
Σελίδα 2
«  ‹  1 2 3 4  ›  »
Χριστέ μου υπεράνθρωπε
μια χάρη σου γυρεύω,
να μη δακρύσουνε ποτέ
τα μάτια που λατρεύω.
Να μπόρουνα απ’ τα μάτια σου
να ‘παιρνα φως να φέγγω,
τα βάσανά μου σε χαρές
ήθελα μετατρέπω.
Στον κήπο επαντήξαμε
να ‘ξερες τη χαρά μου,
όταν σε είδα να κοιτάς
τα μάτια μου κερά μου.
Τα μάτια σου με κάνανε
του έρωτά σου θύμα,
κι’ αν δεις πως εκατάντησα
θα πεις πως είναι κρίμα.
Όλα τα μάτια είναι στεγνά
μα τα δικά μου κλαίνε,
στο στήθος μου σταλάζουνε
και την καρδιά μου καίνε.
Δεν είδα τέτοιο πόλεμο
να πολεμούν τα μάτια,
χωρίς μαχαίρια και σπαθιά
να γίνονται κομμάτια.
Αλκοολικός καρδιοπαθής
με μια καρδιά κομμάτια,
ετσα με καταντήσανε
τα δυο γλυκά σου μάτια.
Ποσά κρυμμένα σ’ αγαπώ
χάνονται μες το χρόνο,
και ποσά αλλά λέγονται
με μια μαθιά και μόνο.
Ετσά που τρέχει ο πόταμος
τρέχει ο λογισμός μου,
μες τη γαλάζια θάλασσα
των αμαθιων σου φως μου.
Και η ματιά σου θάνατο
μπορεί να προκαλέσει,
σκέψου το αντρικό κορμί
στα χεριά σου να πέσει.
Πράσινα μάτια ζήτησες
πως έχεις να σου λέω,
μα ‘δα που μου τ’ αρνήθηκες
σαν το κοπέλι κλαίω.
Tα μάτια στα δωσ’ ο θεός
να βλέπεις να διαβάζεις,
μα εσύ τα χρησιμοποιείς
για να με κομματιάζεις.
Από τα μάτια φαίνεται
ποιοι αγαπούν στ’ αλήθεια,
και ποιοι τον πόνο έχουνε
στα πονεμένα στήθια.
Τα μάθια να καλοθωρρείς,
γιατί αλήθειες λένε,
γελούνε ώντε χαίρονται,
δακρύζουνε σαν κλαίνε.
Με άστρα της αστροφεγγιάς
τα δυο σου μάτια μοιάζουν,
κι όσοι τα δουν σκλαβώνονται
και βαριαναστενάζουν.
Όταν μ’ αυτοσυγκέντρωση
τη ρίξει την μάτια του,
την παραδίδω την ζωή
στα χεριά τα δικά του.
Όταν τ’ αστέρια θα κοιτώ
εσένα θα θυμάμαι,
γιατί τα δυο ματάκια σου
έτσι λαμποκοπάνε.
Κι ο ήλιος όταν πρωτοβγεί
στέκει και σε κοιτάζει,
γιατί μπροστά στα μάτια σου
κι αυτός ζητιάνος μοιάζει.
Ναρκομανής αισθάνομαι
σαν βρίσκομαι μακριά σου,
κι η δόση μου είναι μια ματιά
απ’ τα μάτια τα δικά σου.
Μοιάζουν πολύ της θάλασσας
τα μάτια τα δικά σου,
κι όποιος τα δει δεν ημπορεί
να φύγει από κοντά σου.
Αν ήτανε να κοίταζα
μέσα στα δυο σου μάτια,
θα νόμιζα πως έβλεπα
τα πιο ωραία άστρα.
Φουρτουνιασμένης θάλασσας
μοιάζει το κοίταγμα σου,
κι εγώ ‘μαι ένας ναυαγός
στα μαύρα κύματα σου.
Όσο κι αν φέξει τσ’ αστραπής
η λάμψη δεν σου μοιάζει,
γιατί σαν δει τα μάτια σου
κι εκείνη σκοτεινιάζει.
Τα μάτια σου μου κλέβουνε
χρόνια από τη ζωή μου,
και σα βαθιά κοιτάζουν με
σκίζεται η ψυχή μου.
Ανε σου πω πως ξέχασα
το χρώμα των ματιών σου,
φτερά πρέπει να βγάλουνε
οι φτέρνες των ποδιών σου.
Εύκολο είναι από βοσκός
να γίνω αστροναύτης,
μα δύσκολο ν’ απαρνηθώ
τα μάτια μιας αγάπης.
Δεν πρόκειται να σ’ αρνηθώ
ότι και να μου λένε,
αφού θωρώ τα μάτια σου
μονο για μένα κλαίνε.
Τα μάτια σου στον ουρανό
είναι ζωγραφισμένα,
και κάθε βράδυ τα θωρώ
και ανιστορούμε εσένα.
Πράσινα μάτια λαμπερά
και με καθάριο βλέμμα,
αχι οντω με ξανοίγουνε
λιώνω ο τρεζός για σένα.
Τα μάτια σου ζωγράφισα
σε μιας κορφής το χιόνι,
και με τα χέρια μου κρατώ
τον ήλιο μην το λιώνει.
Στη χώρα των παραμυθιών
τα μάτια σου με πάνε,
γι’ αυτό ποτέ το βλέμμα σου
να μην το ρίχνεις χαμε.
Χαρώ τα μαύρα σου μαλλιά
και τα γλυκά σου μάτια,
κι οντε γυρίζεις να με ιδείς
με κάνουνε κομμάτια.
Οντε θα δω τα μάτια της
πάντα με πιάνει ζάλη,
επήγα σε πολλούς γιατρούς
μα το ίδιο νοιώθω πάλι.
Οντε θα δω τα μάτια τζι
μου ‘ρχεται να πεθάνω,
γιατί είναι όμορφα πολύ
και τρέχω και δεν φτάνω.
Στείλε μου μιαν επιστολή
κι’ ας είναι τελευταία,
να μάθω για τα μάτια σου
λίγα καινούργια νέα.
Τα μάτια σου είναι θάλασσα
τα βλέπω σαστισμένος,
και νοιώθω μέσα στη ζωή
πικρά ναυαγισμένος.
Και μαυρομάτες αγαπώ
και καστανές ακόμα,
μα σένανε τα μάτια σου
θάλασσας έχουν χρώμα.
Και καπετάνιος να γεννώ
τίποτα δεν θα φτιάξει,
τα μάτια σου ‘ναι θάλασσα
το πλοίο θα βουλιάξει.
Τα μάτια σου ‘ναι καστανά
και με το δάσος μοιάζουν,
εμέ το νυχτολούλουδο
ποτέ δε λογαριάζουν.
Τα μάτια σου ‘ναι θάλασσα
κι’ όποιος θα τα κοιτάξει,
πρέπει καλό σωσίβιο
πρώτα να αγοράσει.
Στείλε μου μιαν επιστολή
και να’ ναι συστημένη,
να μάθω για τα μάτια σου
μωρό μου τι συμβαίνει.
Αδάκρυστα τ’ αγάπησα
τα μάτια σου τα δυο,
γι’ αυτό μακριά τους έφυγα
χωρίς να πω αντίο.
Εγνώρισα τα μάτια σου
με κάνουν και στενάζω,
άλλη δουλεία δεν κάνω πια
παρά να τα κοιτάζω.
Εγνώρισα τα μάτια σου
μες’ την απελπισία,
αυτά μου δωσαν δύναμη
κουράγιο, ευτυχία.
Μ’ αρέσουν και τα γαλανά
στα μαύρα πάω πάσο,
όμως για μάτια καστανά
το νου μπορώ να χάσω.
Τα μάτια σου 'ναι κίνδυνος
για τη ζωή του κόσμου,
και πάρε για παράδειγμα
τα βάσανά μου φως μου.
Τα μάτια σου είναι αφορμή
κι έχασα τα δικά μου,
δεν έχασα μοναχά αυτά
μα και την καρδιά μου.
Μάτια που λένε σ’ αγαπώ
με έχουνε μεθύσει,
ψάχνω να βρω μια μάγισσα
τα μάγια να μου λύσει.
Την μέρα δεν την θέλω πια
η νύχτα με γεμίζει,
γιατί τα μαύρα σου μαλλιά
και μάτια μου θυμίζει.
Τα μάτια σου τα ψεύτικα
κάνουν πως δε κοιτάζουν,
μα κατά βάθος μέσα τους
πικρά αναστενάζουν.
«  ‹  1 2 3 4  ›  »