ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Ερωτικές

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 700 καταχωρήσεις σε 14 σελίδες
Σελίδα 2
«  ‹  1 2 3 4 5  ›  »
O έρωντάς σου κοπελιά
μου καταλεί τη νιότη,
και έκαμε και στο μάγουλο
το δάκρυ καταπότι.
Με τη σαΐτα του σεβντά
έβαλα στο σημάδι,
καρδιά που ξέρει ν' αγαπά
να γίνουμε ζευγάρι.
Επάντηξέ μου μια καρδιά
κι έριξα τη σαΐτα,
ο στόχος ήταν εύκολος
μ' αγάπη δεν εβρήκα.
Θεέ μου μεγάλωσέ τηνε
ετούτηνε τη νύχτα,
εδά που πιάστηκα γερά
στου έρωτα τα δίχτυα.
Άλλος καημός στον κόσμο αυτό
δεν είναι πιο μεγάλος,
απ' το να θέλεις μια καρδιά
και να στην παίρνει άλλος.
Στην αγκαλιά σου γνώρισα
τον έρωτα που λένε,
μα είδα και τα μάτια μου
πρώτη φορά να κλαίνε.
Ότι κι αν πάθω στη ζωή
κακό καλό μου λάχει,
θέλω αιτία κοπελιά
η του ερωντά σου να 'χει.
Έχω καιρούς μες την καρδιά
φτερούγισμα να νιώσω,
γιάιντα το φτερωτό παιδί
με 'χει ξεχάσει τόσο.
Πιστός θα μένω πάντοτε
φως μου στον έρωτα σου,
γιατί θωρώ ότι πιστά πονεί
για με η καρδιά σου.
Σαν αγαπιούνται δυο καρδιές
κανείς να μην μαλώνει,
στον έρωτα και ο θεός
υποχωρεί ακόμη.
Όσο κι αν ζούμε χωριστά
μωρό μου μη σε νοιάζει,
εσένα μεσ’ απ’ την καρδιά
καμία δε σε βγάζει.
Κατέχω το πως δε με θες
μα δεν αλλάζω γνώμη,
στον έρωντα και στην καρδιά
δεν εισχωρούνε νόμοι.
Δεν μετανιώνω στη ζωή
και γνώμη δεν αλλάζω,
για σένα αγάπη μου γλυκιά
τα πάντα θυσιάζω.
Στην αγκαλιά σου σαν βρεθώ
τον κόσμο γύρω χάνω,
σα να με παίρνει η θάλασσα
και στο βυθό της φτάνω.
Ο έρωτας σαν ξεκινά
σα γιασεμί μυρίζει,
μα σαν ριζώσει στην καρδιά
σα το σπαθί θερίζει.
Απ' ώρα και σ' αγάπησα
αφηρημένο είναι,
στον έρωτα σου το μυαλό
μελαχρινέ μου κρίνε.
Ανάθεμα σε έρωτα
που τσι καρδιές ραγίζεις,
κι' όμως δεν ρώτησες καμιά
στο μπέτη όντε καθίζεις.
Του έρωντά μου το δεντρί
έχει βεντέμα πάλι,
κι η πεθυμιά μου τσι χαρές
δεν έχει που να βάλει.
Τον έρωντα δεν προκαλώ
πόλεμο δεν του κάνω,
γιατί 'ναι υπερδύναμη
και πέρα δεν τα βγάνω.
Πέτρες πετώ του έρωντα
κι αυτός μου ρίχνει βέλη,
κι ως με θωρείς και σε θωρώ
να με νικήσει θέλει.
Μη φοβηθείς αγάπη μου
ότι κακό κι αν γίνει,
τη φλόγα που μου άναψες
τίποτα δεν τη σβήνει.
Όταν τα χείλη σου φιλώ
ο πυρετός φουντώνει,
κι εκείνη νιώθω τη στιγμή
πως η ζωή τελειώνει.
Δροσοσταλίδα αν ήμουνα
μέχρι που να πεθάνω,
ξεσαλεμό απ' τα φύλλα σου
δεν ήθελα να κάνω.
Ρόδο που κόβεις και κρατάς
και μυρωδιά δεν έχει,
μοιάζει ανθρώπου π' αγαπά
κι ίντα 'χει δεν κατέχει.
Κάθε που ξημερώνει ο Θεός
κι η αυγή μοσχομυρίζει,
στο νου μου μέσα η σκέψη σου
είναι και τριγυρίζει.
Στον έρωτά σου δεν μπορώ
να δώσω το παρόν μου,
γιατί έχω μέσα στην καρδιά
άλλη για σύντροφο μου.
Δημιουργός του έρωτα
κατάφερες να γίνεις,
να τις πληγώνεις τις καρδιές
κι ύστερα να τσ' αφήνεις.
Όταν σε βλέπω η καρδιά
έρωτα πλημμυρίζει,
κι η πεθυμιά μου αμυγδαλιά
την εποχή που ανθίζει.
Εξομολόγηση ερωτική
σου κάνω άρχοντά μου,
θα σ' έχω πάντα βασιλιά
μέσα εις την καρδιά μου.
Στ' όνειρο πάλι ανέ σε δω
ρίγος θα με τυλίξει,
κάμω ευχή το χέρι σου
το σώμα μου ν' αγγίξει.
Θεέ μου μια χάρη σου ζητώ
και κάνε την, την μέρα,
που θα ποθάνω να ναι εκεί
να μου κρατεί την χέρα;
Ένα λεπτό αν δε σε δω
κερά μου μαραζώνω,
και όταν με άλλο θα σε δω
σαν το κερί θα λιώνω.
Ήθελα να 'μαι εγώ ψαράς
και συ να 'σαι ένα χέλι,
να προσπαθείς να μου γλιστράς
μα να σε πιάνω εν τέλει.
Αν είναι ο έρωτας χαρά
τότε πια είναι η θλίψη,
που όταν ερωτεύεσαι
κοντεύει να σου στρίψει.
Όταν με παίρνεις αγκαλιά
και με γλυκοκοιτάζεις,
εκεί ψηλά στον ουρανό
μωρό μου μ' ανεβάζεις.
Λένε πως αν ζητάς πολλά
ποτέ σου δεν θα τα 'χεις,
γι αυτό και γω σ' ευχαριστώ
μονάχα που υπάρχεις.
Δεν πρόκειται αγάπη μου
ποτέ να σε ξεχάσω,
ούτε κι αν μ' απειλήσουνε
πως τη ζωή θα χάσω.
Και ήντα δεν κάνει ο έρωτας
σε μια καρδιά π' ορίζει,
σαν τη νικήσει ούτε καλό
ούτε πρεπό γνωρίζει..
Ο κρίνος είναι όμορφος
τα γιασεμιά μυρίζουν
η λογική κι έρωτας
ποτέ δε συμβαδίζουν..
Όταν με παίρνεις αγκαλιά
και με γλυκοκοιτάζεις,
εκεί ψηλά στον ουρανό
μωρό μου μ' ανεβάζεις.
Βαριάς μορφής ασθένεια
είναι ο έρωτας σου,
ψυχομαχεί ο άνθρωπος
απού ΄χει το σεβντά σου.
Σαν κόκκινο τριαντάφυλλο
είναι τα δυο σου χείλη,
που όσα φιλιά κι αν μου 'δωσαν
ο πόθος μου δε σβήνει.
Σαν να 'μαι το τσιγάρο σου
και να 'σαι ο καφές μου,
πόσο πολύ μας δένουνε
οι απολαύσεις πες μου.
Κρασί να 'μουν στα χείλη σου
και μέθη στο μυαλό σου,
στη φαντασία σου αργά
να πλάθω τ' όνειρό σου.
Έρωτα ψεύτη έκαμες
τα μαγικά σου πάλι,
πως θα τ' αντέξει το κορμί
τη ψεύτική σου ζάλη.
Οσά τον Γόρδιο Δεσμό
έδεσ' ο έρωτάς μας,
και μούδ' ο Μεγ' Αλέξανδρος
το κόβει τα δεσμά μας.
Κλείνω τα μάτια μου ξανά
και βλέπω τη μορφή σου,
καημέ μου, και τί δε θα δινα
για μια στιγμή μαζί σου.
Θα θελα να σουνα εδω
στη νύχτα που κυλάει,
να σε δικάσω ,μάτια μου,
γιατί η πληγή πονάει.
Το παρελθόν μου το ξεχνώ
το μέλλον αγναντεύω,
σ' άλλης αγάπης μια φωλιά
να ξαναναμπώ γυρεύω.
Έρωτα ανάθρεμμα ψυχής
και του κορμιού βασίλειο,
στη λάμψη και στη δύναμη
τον ξεπερνάς τον ήλιο.
«  ‹  1 2 3 4 5  ›  »