ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Παράπονα

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 198 καταχωρήσεις σε 4 σελίδες
Σελίδα 2

« ‹ 1 2 3 4 › »

Ένα κερί 10 δραχμών
άναψε σαν ποθάνω,
γιατί έλεγες δεν άξιζα
δεκάρα παραπάνω.

Στην αγκαλιά μου να μη ‘ρθεις
όχι πως δε σε βάνω,
μα σα μισέψεις και χαθείς
μόνη μου τι θα κάνω.

Ρίχνω τσι θάλασσας καημούς
μακριά μου να τσι παίρνει,
μα πάει το κύμα αντίθετα
κι οπίσω τσι γιαέρνει.

Σ’ αγάπησα και μου ‘δωσες
τον πιο μεγάλο πόνο,
φύγε γιατί σιχάθηκα
να σε κοιτώ και μόνο.

Διάολε πάλι νίκησες,
Θεέ παράτησες με,
σκέψη μου δεν την ξέχασες,
καρδιά μου πρόδωσες με.

Ακόμα άλλη μια φορά,
αλλάζουνε οι χρόνοι,
φεύγει ο χρόνος ο παλιός,
μα μένουσι μου οι πόνοι.

Πως να σου πω χρόνια πολλά,
χρόνε που απόψε φτάνεις,
που τσι καρδιάς μου την πληγή,
ούτε κι εσύ θα γιάνεις.

Αφού στο σάκο δεν μπορείς
μέσα εκείνη να’ χεις,
Αη Βασίλη να μη 'ρθεις,
για μένα, δεν υπάρχεις.

Είναι σκληρό και λυπηρό,
ζωή να θυσιάζεις,
σαν αγαπάς και δεν μπορείς
κοντά να πλησιάζεις.

Με άδεια χέρια έρχεται
συνέχεια κοντά μου,
και θέλει πάντα να θωρεί
γεμάτα τα δικά μου.

Εγώ σαν το μικρό παιδί
γύρευα την αγάπη,
ήρθες εσύ και δυστυχώς
ήσουν ψευτιά και δάκρυ.

Περαστικές ειν’ οι χαρές
κοντά μου κι αν ερθούνε,
γιατί ‘χουνε προορισμό
άλλο να πα να βρούνε.

Ήθελα και να κάτεχα
τη μοίρα μου ποιός γράφει,
κι αν είν’ ο Θιός, γιάντα Θεέ
πέφτεις σε τέτοια λάθη;

Δεν έχω λόγια να εκφραστώ,
έχω πονέσει τόσο,
θέλω μονάχα μια φορά,
το σ’ αγαπώ να νοιώσω.

Ότι αγαπήσω στη ζωή
το παίρνει η μοίρα πίσω,
γι’ αυτό φοβάμαι αληθινά
φως μου να σ’ αγαπήσω.

Ευαισθησία και καημό
ο πόνος μου ‘χει δώσει,
και τώρα ακόμη κι η χαρά
μπορεί να με πληγώσει.

Ήρθες, μα τη χαρά που ζω
τη λένε στεναχώρια,
μα '’σαι η ζωή μου ολόκληρη
κι όμως να ζούμε χώρια.

Μη λυπηθείς αν ακουστεί
πως τη ζωή μου χάνω,
στο ‘πα μα δεν με πίστεψες
πως δίχως σου δεν κάνω.

Μια εποχή δεν έλειπε
στιγμή από τη ζωή μου,
και δα για να τη ξαναδώ
κάνω τη προσευχή μου.

Άμα μου πεις ότι μ’ αυτόν
βρήκες την ευτυχία,
θα είμαι ο πιο χαρούμενος
μέσα στην εκκλησία.

Μες τη ζωή μου σφάλματα
πολλά 'χω καμωμένα,
μα’ σουν το μεγαλύτερο
μικρή μου για εμένα.

Σκέψη μου λιγομίλητη
γέλασε μόνο, μόνο
να τονε ιδείς να σέρνεται
στα πόδια σου τον πόνο.

Πες το μου πως δε μ’ αγαπάς
πες το μου να σ’ αφήσω,
γιατί δεν πρόκειται ποτέ
μωρό μου να ηρεμήσω.

Δεν ξανά κάνω όνειρα
βαρέθηκα να ελπίζω,
ότι κι αν αγαπήσω στην ζωή
παίρνει το η μοίρα πίσω.

Όταν δακρύζω σκέφτομαι
τα όσα έχουμε ζήσει,
που έχουν μείνει στο μυαλό
όμορφες αναμνήσεις.

Θα σ’ αρνηθώ εσένανε
απού θεό σε λένε,
μα μοναχός στα βάσανα
είμαι και τυραννιέμαι.

Εκεί που όρκο ψεύτικο
τα χείλη σου μου 'δωσαν,
επέρασα κι οι θύμησες
οι στείρες εφουντώσαν.

Επλήγωσέ μου τη καρδιά
σ’ ευαίσθητο σημείο,
και δε τη γνοιάζει να ζητά
να πάρει και βραβείο.

Καλλιά ‘χω να με σφάξουνε
το αίμα να μου πιούνε,
παρά να δω στο μέτωπο
τα κέρατα να βγούνε.

Ώσπου να ζω θα την κρατώ
στα χέρια μου την λύρα,
να σβήνω τα παράπονα
που μου’ δωσε η μοίρα.

Θε μου που πέμπεις τσι χαρές
σ’ άλλους με το τσουβάλι,
εμένα γιάντα μ’ έφερες
σε τούτο ‘να το χάλι;

Εγώ ‘μαι που σε πότιζα
δεντρί να μεγαλώσεις,
κι εδά μου λες στον ασκιανό
που κάνω μη σιμώσεις.

Γυρνάς και με κατηγορείς
στον ένα και στον άλλο,
μα εγώ ποτέ μου δε θα πω
πράμα να σε προσβάλλω.

Είμαι στο χείλος του γκρεμού
και "πέσε" μου φωνάζει,
μια φωνή απού θαρρώ
πως τσι δικιάς σου μοιάζει.

Δεν θέλω την αγάπη σου
άμε στο διάολο άμε,
πάρε και τις κουβέρτες σου
μα εγώ θα θέσω χαμε.

Στο ριζικό μου επίστεψα
και όμως γέλασέ με,
ήντα ‘χω κάμει του Θεού
και καταδίκασέ με;

Δε θα ερωτευτώ ξανά
γιατί όποια ‘γαπαω,
μ’ ανοίγει πάντοτε πληγή
στο μπέτι και πονάω.

Με ποιες ελπίδες ποιες χαρές
τη μοίρα μου ν’ αλλάξω,
ποιος πληγωμένος αετός
πετά για να πετάξω.

Με την καρδιά μου έπαιξες
σαν το μωρό κοπέλι,
που παίζει τα παιχνιδάκια του
και ύστερα δεν τα θέλει.

Ας ήταν ολα ψεύτικα
εγώ θα σε θυμάμαι,
γιατί ποτέ μου δεν ξεχνώ..
ανθρώπους που λυπάμαι.

Μεγάλα λόγια δεν θα πω,
ένα μόνο να ξέρεις,
όλα εδώ πληρώνονται
κι εξαίρεση δε φέρεις.

Είναι της ζήλειας κάμωμα
και της καρδιάς γινάτια,
να λες πως άλλον αγαπάς
κι αλλού να ‘χεις τα μάτια.

Να γίνω βόλι δυνατό
θέλω για να τον φτάσω,
τον αετό που μ’ έκανε
το γέλιο μου να χάσω.

Θα είσαι πάντα μοναχός
κρυμμένος στη σκιά σου,
με ψέματα πες μου πως ζεις
και δε πονεί η καρδιά σου.

Κρίμα στην τόση ομορφιά
που έχεις στη ματιά σου,
κάλπικο είν’ το βλέμμα σου
και ψεύτρα η καρδιά σου.

Μ’ έκανες και το άκουσμα
της λύρας να μισήσω,
γιατί μου φέρνει θύμισες
που με γυρίζουν πίσω.

Κοίτα πως με κατάντησες
και πες μου τι σου φταίω,
ποτέ δε σου κανα κακό
για να με δεις να κλαίω.

Κουράστηκα να σ’ αγαπώ
και να σε περιμένω,
τρέχει η ζωή και χάνεται
και γω μονάχη μένω.

Για όλα αυτά που μου ‘κανες
εγώ δε σ’ εκδικούμαι,
που σου δωσα τα πάντα μου...
μόνο γι αυτό λυπούμαι.

Μάθε στη λύρα που κρατάς
να παίζεις εκεί μόνο,
κι όχι με τα αισθήματα
ανθρώπων που ‘χουν πόνο.

« ‹ 1 2 3 4 › »

Cretan Serenades

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Παράπονα

Prefectures of Crete

Chania Prefecture

Rethymnon Prefecture

Heraklion Prefecture

Lassithi Prefecture