ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Παράπονα

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 198 καταχωρήσεις σε 4 σελίδες
Σελίδα 3

« ‹ 1 2 3 4 › »

Θεέ μου δωσ’ μου μια χαρά
κι ας είναι να κρατήσει,
όσο κρατά το όνειρο
πριν η αυγή το σβήσει.

Τη μέρα που γεννήθηκα
εγώ δεν τη γιορτάζω,
του πόνου μου και των καημών
αρχή την ονομάζω.

Τα λάθη σου τα μέτρησα
και βγάνω τα σου χίλια,
όσα θα βρεις σε ένα γιαλό
βότσαλα και κοχύλια.

Με ρώτησαν τα χείλη μου
πως είναι να γελούνε,
όμως δεν έχω απάντηση
σ’ αυτό που μου ζητούνε.

Κλείσε τα μάτια σου να δεις
πως η ζωή μου μοιάζει,
και μη ρωτάς ποιος έφταιξε
αν ξάφνου σκοτεινιάζει.

Μοιάζω με κείνο το κλαδί
που το λυγά το χιόνι,
σ’ ένα χαράκι που ποτέ
ο ήλιος δε σιμώνει.

Ως κι αν γελάσει ο δυστυχής
στο κλάμα θα ξεσπάσει,
γιατί για κείνον η ζωή
το νόημα έχει χάσει.

Δε γονατίζει ο δυστυχής
η μοίρα ότι κι αν κάνει,
κι όσο κι αν δίδει ντου καημό
σαρίκι τονε βάνει.

Ως κι αν γελάσει ο δυστυχής
στο κλάμα τονε βγάνει,
δεν την κερδίζει τη χαρά
στο κόσμο ότι κι αν κάνει.

Μην ντο ξυπνάς τον δυστυχή
ας’ τονε να κοιμάται,
σε όσες δεν έζησε χαρές
η σκέψη του πλανάται.

Πάντα σωπαίνω οντε θα δω
ανθρώπους και γελούνε,
γιατί χαρές σε μένανε
να ‘ρθουνε δε μπορούνε.

Αν ήταν δίκαιος ο Θεός
δεν έπρεπε ν’ αφήσει,
το γιό του απάνω στο σταυρό
το αίμα του να χύσει.

Τούτανε κάνεις και θαρρείς
πως είσαι κιόλας μάγκας,
μα απ' τ’ αντριλίκι το σωστό
απέχεις παρασάγγας.

Θα ρθει ο καιρός που θα σκεφτείς,
όσα μου έχεις κάνει,
μα δεν θα βρεις συγχώρεση
τον πόνο να σου γιάνει.

Θέλεις αγάπη λες εσύ
μα δίνεις μόνο πόνο,
γι’ αυτό να φύγεις μακριά
να πάρεις άλλο δρόμο.

Πως θες να είμαι ο σωστός
όταν εσύ λανθάνεις,
ζητάς συγγνώμη από τη μια
μα πάλι τα ίδια κάνεις.

Δεν φταις εσύ που ξέχασες
φταίω που σε θυμάμαι,
και αν δεν σε δω ένα λεπτό
δεν τρώω δεν κοιμάμαι.

Με την δική μου την καρδιά
θέλω να με κοιτάξεις,
να δεις αν είναι εύκολο
λεπτό να με ξεχάσεις.

Χαρταετός στα χέρια σου
υπήρξα κάποια μέρα,
μα πάνω που’ φτασα ψηλά
μ’ άφησες στον αέρα.

Αν έχεις άλλη πε μου το
θέλω να το γνωρίζω,
να σταματήσω να πονώ
αλλά και να ελπίζω.

Κοιτάξτε πως κατάντησα
για μια γυναίκα πάλι,
μπεκρής γυρνώ και βρίσκομαι
πάντα σε μαύρο χάλι.

Παιχνίδι με έχεις των χεριών
και παίζεις σαν κοπέλι,
που παίζει ντο λίγο καιρό
κ’ ύστερα δεν το θέλει.

Ήθελα να’ μαι το νερό
που ο κηπουρός σου βάζει,
τι δύναμη και τι ζωή
να σου’ δινα και πάλι.

Έπαψες μπλιο να μ’ αγαπάς
να μ’ εχεις στην καρδιά σου,
και μ’ άλλον δα μοιράζεσαι
όλα τα όνειρα σου.

Όταν κοιμάμαι αμοναχός
κλαίω στα όνειρα μου,
και περιμένω για να ‘ρθεις
ξανά στην αγκαλιά μου.

Πολλά τα λάθη που ‘καμα
με σένανε μικρή μου,
μα πίσω να ‘ρθεις σου ζήτω
γιατί ‘σαι η ζωή μου.

Άδεια την νιώθω την ψυχή
σαν δίπλα μου δεν σ’ έχω,
και μέχρι να σε ξαναδώ
απ’ τις χαρές θ’ απέχω.

Μεγάλη η απουσία σου
κι η νύχτα δεν περνάει,
γι’ αυτό και θέλω το αλκοόλ
στο αίμα να κυλάει.

Είσαι από μένα μακριά
γι’ αυτό και πίνω ουίσκι,
και μεθυσμένο κούκλα μου
η ταχινή με βρίσκει.

Σε σκέπτομαι από νωρίς
και μ’ έχει πιάσει πάλι,
φούντωση μέσα στην καρδιά
κι απ’ το ποτό μια ζάλη.

Είσαι χιλιόμετρα μακριά
και πλέον δεν σ ‘ορίζω,
μα όμως στην αγάπη σου
δεν παύω να ελπίζω.

Αυτόν που αγάπη σου τον λες
κι ομπρός μου τον χαϊδεύεις,
νεκρό μια μέρα θα τον βρεις
και δε θα το πιστεύεις.

Αυτός που αγάπη αποκαλείς
μια μέρα θα βρει άλλη,
και εσύ θα μείνεις μόνη σου
στην εδική σου αγκάλη.

Όντε θα στεφανώνεται
απέναντι τζι θα’ μαι,
κι άμα δε νιώθει ενοχές
να μην ξανοίγει χαμε.

Πείσματα και πεισματικά
εμένα μην μου κάνεις,
γιατί είμαι ελεύθερο πουλί
κι εύκολα με χάνεις.

Ήντα να πρωτοθυμηθώ
πρωταπριλιά μαζί σου,
που δεν κατάφερες να πεις
μια αλήθεια στην ζωή σου.

Μεγάλη Πέμπτη το Χριστό
σ’ ένα σταυρό κρεμούνε,
πόσες φορές μ’ έχεις εσύ
σταυρώσει δεν θυμούμαι.

Μη μου το λες το σ’ αγαπώ
ξέρω δεν είναι αλήθεια,
εσύ τι λέξη σ’ αγαπώ
τι λες από συνήθεια.

Κλαίω πονώ μα τραγουδώ
κι ας τρέμει η φωνή μου,
γιατί μες στο τραγούδι μου
βγάζω τη δυναμή μου...

Να ...μου’ κανες και τίποτα
άξιος να σε θυμόμουν,
χαλάλι σου και ο καιρός
που εγώ για σε καιγόμουν!

Αφού το θες σε ξέχασα
σ’ έβγαλα απ’ το μυαλό μου,
μα μάθε πως εσκότωσα
πρώτα τον εαυτό μου.

Πες μου το τρόπο που μπορώ
να πάω τον χρόνο πίσω,
την μέρα που σε γνώρισα
για πάντα να την σβήσω.

Για ποιόν σκοπό, ποιο όνειρο
ποια σκέψη και ποιό δρόμο,
να πάρω αφού το αύριο
πόνο ‘πο βγάζει μόνο.

Βγαίνω στο φως του φεγγαριού
για να φανούν οι πόνοι,
που μ’ άφησες και έφυγες
δίχως να πεις συγγνώμη.

Πέφτουν τ’ αστέρια τα θωρώ
κι όμως ευχές δεν κάνω,
γιατί το ξέρω πάντοτε
ότι αγαπώ το χάνω.

Αγάπησα η δυστυχής
ένα κομμάτι χιόνι,
να το φιλήσω δε μπορώ
τα χείλη μου παγώνει.

Κάποτε που μ’ αγάπαγες
μου’ λεγες μην σ’ αφήσω,
και τώρα μέσο το θεό
βάνω για να ‘ρθεις πίσω.

Από ατσάλι έχεις καρδιά
και δεν υπολογίζεις,
την πίκρα και τα βάσανα
που στην καρδιά μου κτίζεις.

Είναι παράξενο γιατί
σε σκέπτομαι ακόμα,
είναι σαν να ‘μαι ζωντανός
και λησμονώ το χώμα.

Τι γίνανε οι φίλοι μου
τώρα που έχω πόνο,
αν με θυμούνται στις χαρές
τι να το κάνω μόνο;

« ‹ 1 2 3 4 › »

Cretan Serenades

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Παράπονα

Prefectures of Crete

Chania Prefecture

Rethymnon Prefecture

Heraklion Prefecture

Lassithi Prefecture