ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Ζωή

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 201 καταχωρήσεις σε 5 σελίδες
Σελίδα 4

« ‹ 1 2 3 4 5 › »

Αχ και που ‘ντα είκοσι
και που 'ναι τα τριάντα,
απου την πάταγα τη γη
και τσι λεγα τα γιαντα!

Όταν η ψεύτρα η ζωή
στα δύσκολα σε φέρει,
τότε θα δεις ποιος σ' αγαπά
και φίλος ποιος σε ξέρει.

Μάθε να του χαμογελάς
του άπονου του πόνου,
μαζί ντου πιες πολλή ρακή
και πε του... και του χρόνου.

Όλα τα συναισθήματα
και η αγάπη απ’ όλα πρώτη,
είναι απού σε κάνουνε
τ’ ονείρου ταξιδιώτη.

Βάστα καλά μέσ’ στην καρδιά,
κάθε συναίσθημά σου,
γιατί ετούτα κοπελιά
είναι μόνο δικά σου.

Πράμα στο κόσμο ο ανθρωπος
τίποτα δεν κερδίζει,
γι’ αυτό την ψεύτρα την ζωή
πρέπει να την γλεντίζει.

Μακάρι να 'χαμε ζωή
μην τηνε παίρνει ο χάρος,
ν’ ανάβει στο Ρακόμελο
τσ’ ελπίδας μου ο φάρος.

Καλλιά 'χω ν' αγωνίζομαι
μάταια μεσ’ την πλάση,
παρά ν’ αφήσω μάταια
τη ζήση να περάσει.

Ο κόσμος που ονειρεύτηκα
μόνο τση αυγής ταιριάζει,
γι’ αυτό ‘χω ‘γώ την πεθυμιά
να φύγω οντέ χαράζει.

Ποτάμι είναι η ζωή
που το χαρήκαν λίγοι,
κι ας ξέραν πως στο θάνατο
στο τέλος καταλήγει.

Ζωή σαν τη μοιράζεσαι
με όσους δεν αξίζουν,
μ’ αγύρτες συναλλάζεσαι
που μόνο πόνο δίνουν.

Ψεύτρα ζωή κατάλαβα
πως μ’ έχεις ξεγελάσει,
που θάρρουνα ‘πο πάνω μου
χρόνος δε θα περάσει.

Μια αστραπή ειν’ η ζωή
και στ’ άναμμα που κάνει,
ότι προλάβει ο άνθρωπος...
τα υπόλοιπα τα χάνει.

Αγγέλου όνομα κρατείς
μα το’ χεις μαγαρίσει,
ντραπήκανε για σε κι αυτοί
που σ’ έχουνε βαφτίσει.

Παιχνίδια παίζει η ζωή
νου και καρδιά μπερδεύει,
που άλλα θέλει η καρδιά
και άλλα ο νους παλεύει.

Λατρεύω την ανατολή
τη δύση τη φοβούμαι,
γιατί τον κύκλο της ζωής
με κάνει και θυμούμαι.

Αχ την παντέρμη τη ζωή
και βάσανα μου βρέχει,
να της επαίξω μια κλοτσιά
να φύγει από τη μέση.

Ένα μυστήριο η ζωή
γεμάτη από εκπλήξεις,
αυτά που ονειρεύεσαι
δεν ξέρεις αν θα ζήσεις.

Να μην αφήσεις άνθρωπο
να σε υποτίμηση,
να λες πω είσαι ανώτερη
σε τουτηνε τη φύση.

Δρόμος μακρύς είναι η ζωή
στο τέλος για να φτάσεις,
πρέπει το κόσμο να διαβείς
να μην αναστενάξεις.

Δεν συμβιβάζομαι ποτέ
δεν πάω κόντρα σε μένα,
ετσα αποφάσισα εγώ
να ζω τη κάθε μέρα.

Έτσι είναι οι νόμοι της ζωής
ότι αγαπάς αν χάσεις,
θα κλάψεις μια θα κλάψεις δυο
την τρίτη θα ξεχάσεις.

Πολλά τυχαίνουν στη ζωή
άνθρωπος για να μείνεις,
μπορείς να δώσεις ότι θες,
μα παίρνεις ότι δίνεις.

Αναρωτιέμαι μια ζωή
τι λάθος έχω κάνει,
κι ότι ακουμπώ την λάμψη
του αμέσως την εχάνει.

Ηχώ από το γέλιο μου
δεν άκουσα ποτέ μου,
η μοίρα μου με δικασε
να μην χαρώ ποτέ μου.

Είναι πουλιά απου πετούν
κι’ ναι δυστυχισμένα,
κι’ άλλα στη γη σαλεύγουναι
κι’ ναι ευτυχισμένα.

Κόντρα θα πάω τσι μοίρας μου
όσο κι αν με πληγώνει,
δε μου τα σπάει τα φτερά
απλά τα δυναμώνει.

Διάλλειμα κάνω απ’ τη ζωή
και πάω σ’ ονείρου τόπους,
γιατί μόνο εκεια θωρώ
χαρούμενους τσ’ ανθρώπους.

Αν κάποτε τη βαρεθείς
την έρμη τη ζωή σου,
θα θυμηθείς το λάλημα
που είχες στην αυλή σου.

Ποιός είναι εκείνος που μπορεί
να μου το απαγορεύσει,
και στη ζωή μου να ερθεί
για να με συμβουλεύσει.

Την χάρη του αετόπουλου
για πάντα να κρατήσεις,
ετσά μονάχα στην ζωή
όλα θα τα κερδίσεις.

Άχι και φθινοπώριασε
βαρύς χειμώνας πιάνει,
και τσι ζωής μου το δεντρί
κίτρινα φύλλα βγάνει!

Ψεύτη ντουνιά και άπονε
σε μένα μην παινιέσαι,
εγώ’ μαι που σε γλέντηζα,
και τώρα μ’ απαρνιέσαι.

Ο Χάρος τα κληρονομά
τα πλούτη του ανθρώπου,
κι αφήνει του για πλερωμή
μόνο δυο μέτρα τόπου.

Η Νιότη με την Άνοιξη
σ' ένα δε μοιάζουν μόνο,
έχομε νιότη ΜΙΑ φορά
κι' Άνοιξη κάθε χρόνο.

Να 'ταν η Άνοιξη σπαθί
τση νιότης μας το χέρι,
στο χρόνο και στο θάνατο
να στέναμε καρτέρι.

Ποτέ δεν παρασύρθηκα
από πλούτη κι' από κάλλη,
κάλλια 'χω μια φτωχή καρδιά
που δε θα με προσβάλλει.

Εντάκαρα τη μοίρα μου
να τηνε φοβερίσω,
και μου πενε ό, τι γραψα
δεν πρόκειται να σβήσω.

Ο χρόνος σβήνει τσ' ομορφιές
κι είν' η ζωή μια βιόλα,
τση νιότης φεύγει η χαρά
και καταλιούνται όλα.

Είναι στιγμές που στη ζωη
χρειάζεται κι πόνος,
για να θυνίζει τσι χαρές
απου 'σβησε ο χρόνος.

Εμήνυσα τσι μοίρας μου
να 'ρθει να τσι μιλήσω,
και μ’ ειδενε εις το γκρεμό
κι άλλαξε πάλι οπίσω.

Ανάθεμά σε για ζωή
μα συ δεν είσαι πράμα,
μια ψιχαλίδα η χαρά
και πέλαγος το κλάμα.

Την πιο ευαίσθητη καρδιά
μου 'χε χαρίσει η μοίρα,
μα από τα χέρια σου σκληρή
σαν πέτρα τηνε πήρα!

Δεν τηνε θέλω τη ζωή
δώστε μου μιαν άλλη,
μήπως και είμαι τυχερός
χαρά να βρω και πάλι!

Ποιός δε θαυμάζει το κερί
χαράς τη δύναμή του,
να στέκει ορθό και να θωρεί
να λιώνει το κορμί του!

Αν ο θεός εκάτεχε
τι πλάσμα έχει φτιάξει,
τα ουράνια θα άφηνε
για να 'ρθει να σε ψάξει!

Στα μάτια σου φιλοξενείς
τον ανθισμένο Απρίλη,
κι αηδόνια γλυκοκελαηδούν
στα δροσερά σου χείλη.

Η λάμψη του προσώπου σου
τη σκοτεινιά μοιράζει,
και βρίχνει ο ήλιος περασιά
κι όπου περάσεις λιάζει.

Ποτέ δυο ξύλα του βουνού
δε μοιάζει το ένα στ' άλλο,
το ένα εικόνα γίνεται
και κάρβουνο το άλλο.

Που' σαι ζωή χαμένη μου
πίσω που δε γυρίζεις,
πόσες χαρές και βάσανα
πάντοτε μου θυμίζεις!

« ‹ 1 2 3 4 5 › »

Cretan Serenades

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Ζωή

Prefectures of Crete

Chania Prefecture

Rethymnon Prefecture

Heraklion Prefecture

Lassithi Prefecture