ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Φεγγάρι

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 179 καταχωρήσεις σε 4 σελίδες
Σελίδα 2
«  ‹  1 2 3 4  ›  »
Ευχαριστώ την ομορφιά
του φεγγαριού τη λάμψη,
γιατί ήτανε πάντα εκεί
που χε η καρδιά μου κλάψει...
Φεγγάρι μου στη γέμιση
απού’ σαι να του φέξεις,
και μ’ όλου του κόσμου τις χαρές
πληγές να του γιατρέψεις.
Φεγγάρι απόψε βάλε μου
τ’ αστέρια μαξιλάρι,
σκέπασμα την αγάπη μου
κι ο χάρος ας με πάρει.
Η νύχτα απλώνει το πανί
και λάμπουνε τ’ αστέρια,
μα το φεγγάρι το χλωμό
δακρύζει απελπισμένα.
Τη λάμψη από τα μαθια τσι
να ‘χενε το φεγγάρι,
δεν ήθελα ‘χει διαφορά
η μέρα από το βράδυ.
Φεγγάρι μου παραγγελιές
χιλιάδες σου’ χω δώσει,
μα δεν τσι το φανέρωσες
πως τσι ‘χω αγάπη τόση.
Φεγγάρι μου παραγγελιές
χιλιάδες σου’ χω δώσει,
μα δεν του το φανέρωσες
πως του’ χω αγάπη τόση.
Χαμήλωσε φεγγάρι μου
να δω τσ’ αυγής το χρώμα ,
άλλη μια νύχτα μοναξιάς
να τελειώσει ακόμα.
Φεγγάρι που σαι εσύ ψηλά
και τους θνητούς κοιτάζεις,
στείλε ένα χάδι ,ένα φιλί
μην κάνεις πως νυστάζεις.
Στρογγύλεψες φεγγάρι μου
και έφερες την μορφή του,
απόψε δεν θα κοιμηθώ
θα κάτσω εδω, μαζί του.
Άμε φεγγάρι να τη δεις
μα μην παρεξηγείσαι,
γιατί πολύ στην ομορφιά
κατώτερό της είσαι.
Κλείνω τα μάτια του ουρανού
τα κλείνω να μη βλέπω,
του φεγγαριού το πρόσωπο
άλλο δεν το αντέχω.
Φεγγάρι άλλη μια φορά
σε σένα θα μιλήσω,
γιατί τον εθυμήθηκα
πάλι θα ξαγρυπνήσω.
Φεγγάρι μου που περπατείς
στη γη την οικουμένη,
ποιος άλλος νέος σαν κι εμέ
περνά ζωή κρυμμένη?
Φεγγάρι για την π’ αγαπώ
και πράμα να κατέχεις,
με ηντα τρόπο θα το πεις
αφού μιλιά δεν έχεις.
Φεγγάρι ως φαίνεται κι εσύ
θα’ χεις τα βάσανα σου,
γι’ αυτό χλωμό κ αμίλητο
είναι το πέρασμα σου.
Φεγγάρι μου χαμήλωσε
και πάρε την καρδιά μου,
και αμέντηνε τσ’ αγάπης μου
άπου’ ναι μακριά μου.
Φεγγάρι που ‘σαι στα ψηλά
κι όλον τον κόσμο βλέπεις,
να μπόριε να γινόσουνα
για ένα λεπτό καθρέφτης.
Φεγγάρι μου χαμήλωσε
στη κάμερά τσι απάνω,
και πες της θα την αγαπώ
στον κόσμο τον απάνω.
Φεγγάρι που ‘σαι τακτικός
τσ’ αγάπης ταχυδρόμος,
πες της πως θα την αγαπώ
ώσπου να στέκει ο κόσμος.
Φεγγάρι μου στα κάλλη της
κόντρα να μην πηγαίνεις,
γιατί θωρώ χωρίς μορφή
στον ουρανό να βγαίνεις.
Φεγγάρι δεν μ’ απάντησε
σε ό, τι κι αν του είπα,
ξεχάστηκε και μ’ άφησε
τα βέλη μες τα στήθια.
Ρίξε φεγγάρι μου χλωμό
φως στο παράθυρό της,
να ξεψυχήσω έχοντας
στο νου το πρόσωπό της.
Φεγγάρι μου παραγγελιά
απόψε θα σου δώσω,
να μου τον φέρεις μια στιγμή
για λίγο να τον νιώσω.
Φεγγάρι σε παρακαλώ
άμε στη γειτονειά της,
και ‘γω κρυφά θα σου κλουθώ
να μπω στην αγκαλιά της.
Η νύχτα μοιάζει σιωπηλή
και μόνο το φεγγάρι,
κάνει παρέα στις ψυχές
μ’ ένα ασημί δοξάρι.
Αδιαφορεί; Με σκέφτεται;
ή λέει δεν τον νοιάζω;
στείλτον φεγγάρι μου να δει
πως πεθαμένη μοιάζω...
Φεγγάρι από παραγγελιές
θα να’ σαι φορτωμένο,
το σ’ αγαπώ σ’ ένα χαρτί
να τσι κρατάς γραμμένο.
Γίνου φεγγάρι και εγώ
μαύρη νυχτιά θα γίνω,
να με φωτίζεις όντα θες
να σβήνεις όντε θα σβήνω.
Φεγγάρι αν λάχει και τη δεις
στους τόπους που γυρίζει,
ποιος της τα λούζει τα μαλλιά
και ποιος της τα χτενίζει;
Φεγγάρι πες της σ’ αγαπώ
το βράδυ σαν κοιμάται,
κι αν δεν τ’ ακούσει γράψε το
παντού, να το θυμάται.
Στου φεγγαριού την αγκαλιά
εκεί θέλω να μείνω,
να πάρω λίγο απ’ το φως
και ύστερα να φύγω.
Φεγγάρι μου ολόγιομο
αργά ταχιά να γίνεις,
καθρέπτης μέσα σου να δω
το πρόσωπο εκείνης.
Τη νύχτα βγες και ρώτησε
τ’ άστρα και το φεγγάρι,
πως σ’ αγαπώ και δε μπορεί
ο ύπνος να με πάρει.
Φεγγάρι μου στην πόρτα του
σταμάτα να πηγαίνεις,
μηνύματα του χωρισμού
δε θέλω να μου φέρνεις.
Να γράψω θέλει γράμματα
στου φεγγαριού τη μέση,
και να τα στέλνω τακτικά
στη βιόλα που μ’ αρέσει.
Φεγγάρι πες μου πόσα θες
διόδια να πληρώσω,
να σ’ ακλουθώ στο διάβα σου
μπας και την ανταμώσω.
Του φεγγαριού παρήγγειλα
σαν μπει στην κάμαρη σου,
να σχηματίσει σ’ αγαπώ
απάνω στο κορμί σου.
Το φεγγαράκι ρώτησε,
τα άστρα να σου πούνε,
πως κλαίνε τα ματάκια μου,
όταν σε θυμηθούνε.
Φεγγάρι, όταν θα με δει
θα ρίξει μια ματιά του,
ή θα περάσει δίπλα μου
αυτός κι η μοναξιά του;
Φεγγάρι ,πάλι δάκρυσες
κοιτώντας την μορφή μου,
σκοτείνιασες και χάθηκες
ρίζωσες στη ψυχή μου.
Φεγγάρι μου για μια στιγμή
σε είδα να δακρύζεις,
σε άκουσα να τραγουδάς,
πάλι μόνο γυρίζεις;
Φεγγάρι απόψε μείνε εδω
κάθισε στο πλευρό μου,
από την ώρα που έφυγε
έχασα το μυαλό μου.
Στου φεγγαριού τη γέμωση,
θα’ ρθω να σου μιλήσω.
κι ανε μου πεις πως μ’ αγαπάς
θα σε γλυκοφιλήσω.
Κοιτάς φεγγάρι μου και συ
που κλαίω μα δε σε νοιάζει,
δεν είδα από τα μάτια σου
δάκρυ ποτέ να στάζει.
Δεν ημπορώ φεγγάρι μου
να ζω χωρίς εκείνη,
θωρώ τηνε στη σκέψη μου
ήσυχο δεν μ’ αφήνει.
Του φεγγαριού τα μυστικά
ανθρωπος δεν γνωρίζει,
αφού η νύχτα το ξυπνά
κι’ η μέρα το κοιμίζει.
Αν αποθάνω και δε βρω
τρόπο να σου μιλήσω,
του φεγγαριού τι να σου πει
παραγγελιά θ’ αφήσω.
Φεγγάρι άσε λίγο το φως,
κι έλα για μαξιλάρι,
να νανουρίσεις τη ψυχή
ο ύπνος να με πάρει.
Φεγγάρι αν λάχει και την ε-δεις
για μια φορά να κλαίει,
χαμήλωσε να αφουγκραστείς
τ’ όνομα τίνος λέει.
«  ‹  1 2 3 4  ›  »