ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Φεγγάρι

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 179 καταχωρήσεις σε 4 σελίδες
Σελίδα 4
«  ‹  1 2 3 4  ›  »
Φεγγάρι μου χαμήλωσε
σιγά, σιγά με τρόπο,
και πες του πως τον αγαπώ
αν δεν σου κάνει κόπο.
Νέφαλα μαύρα εβγήκανε
στον ουρανό και πάλι,
και κρύψανε την ομορφιά
που χεις εσύ φεγγάρι.
Δεν το μπορείς του φεγγαριού
να βρεις ένα ψεγάδι,
γιατί σκορπά την ομορφιά
στην πλάση κάθε βράδυ.
Ζηλεύγω του, του φεγγαριού
που πάντα σεργιανίζει,
γιατί θωρεί την π’ αγαπώ
τη νύχτα σαν πορίζει.
Σαν θα περνάς την πόρτα της
φεγγάρι μου σταμάτα,
χαιρέτα μου την, κι ύστερα
συνέχισε τη στράτα.
Φεγγάρι μου ουρανόστρατο
χαμήλωσε μια στάξη,
να φέγγει η αγάπη μου
στο σπίτι τζι να φτάξει.
Σαν θα περνάς την πόρτα της
φεγγάρι μου θυμήσου,
πόσες βραδιές περάσαμε
αυτή κι εγώ μαζί σου.
Φεγγάρι εύγα να την δεις
και να την συντροφέψεις,
το πόνο απούχει στη καρδιά
να τσι τον γαληνέψεις.
Στείλε το φως σου απαλά
εκείνη να σκεπάσει,
και δωσ’ τσι ένα χαμόγελο
για να χαμογελάσει.
Και αν τηνε δεις φεγγάρι μου
και πάλι να δακρύζει,
πες τσι πως τούτες τσι στιγμές
κι άλλη καρδιά ραγίζει.
Εγώ μιλώ του φεγγαριού
κι εκείνο μου δακρύζει,
και με το δάκρυ γράφει μου
πονάς μα δε τ’ αξίζει.
Κι απάντησα του φεγγαριού
πονώ μα δε πειράζει,
γιατί το ξέρει η σκέψη μου
πάντα θα την σκεπάζει.
Φεγγάρι μου η λάμψη σου
σαν μαχαιριά στα στήθια,
άραγες είναι η μάσκα σου
να κρύβεις την αλήθεια;
Φεγγάρι μου τη λάμψη σου
όφου και πως ζηλεύγω,
να κρύψω τη βαθειά πληγή
‘πο ‘κεινον που λατρεύγω.
Ξέπλυνε φεγγαράκι μου
το πέπλο σου στην βρύση,
μη μου χλομιάσει τ’ όνειρο
τώρα που πάει ν’ ανθίσει.
Φεγγάρι που σε βλέπαμε
μαζί αγκαλιασμένοι,
πες μου σε ποιας την αγκαλιά
τέτοια βραδιά ξωμένει.
Φεγγάρι που τέτοια βραδιά
λάμπεις ευτυχισμένο,
πες του να ρθει ένα λεπτό,
χωρίς αυτόν πεθαίνω.
Τι νύχτα μόνο τι θωρώ
κάτω από το φως σου,
και είναι δύσκολος πολύ
φεγγάρι ο μισεμός σου.
Φεγγάρι μου δεν θέλω πια
στην πόρτα να πορίζεις,
γιατί μαζί με τα όνειρα
και τους καημούς φωτίζεις.
Του φεγγαριού τα μυστικά
κανένας δε γνωρίζει,
στους δυστυχείς άπου πονούν
μονάχα τα χαρίζει.
Άμε φεγγάρι στέγνωσε
τα μάτια σου μη κλαίνε,
μα η πούλια και ο αυγερινός
στο χωρισμό μου φταίνε.
Αν είχα μόνο μια ευχή
θα ήταν να μπορούσα,
σαν το φεγγάρι στα ψηλά
παντοτινά να ζούσα.
Φεγγάρι αυγουστιάτικο
έβγα για λίγο έξω,
από της μοίρας το φιλί
φως μου να μην αντέξω.
Φεγγάρι είναι και γυρνά
και ανθρώπους μαγνητίζει,
και κάθε μήνα μια φορά
ούλους μας δαιμονίζει.
Φεγγάρι κατηφόρισε
να δω τσ’ αυγής το χρώμα,
άλλη μια νύχτα μοναξιάς
να τελειώσει ακόμα.
Φεγγάρι μου ανε τη δεις
φτωχή να διακονάται,
πες της πως τους παλιούς καιρούς
έπρεπε να θυμάται.
Φεγγάρι μου ανε τηνε δεις
μη μου το φανερώσεις,
γιατί αλλού χαιρετίσματα
πήγες για να της δώσεις.
Φεγγάρι μου ανε τηνε δεις
εκείνη άπου τον έχει,
χαμήλωσε για να τσι πεις
να μου τονε προσέχει.
Φεγγάρι αυγουστιάτικο
του ουρανού μου κρίνε,
το φως που στέλνεις πάρε το,
και αυτηνής το δίνε.
«  ‹  1 2 3 4  ›  »