ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Σεβντά

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 232 καταχωρήσεις σε 5 σελίδες
Σελίδα 3

« ‹ 1 2 3 4 5 › »

Ότι κι αν κάνω δε μπορώ
στην τρέλα να σε φτάσω,
ζήσε και για με, κοπέλι μου
γιατί εγώ θα σκάσω.

Φεγγάρι κι άστρα του ουρανού
και φέρτε τον κοντά μου,
για δεν αντέχει να ‘ναι μπλιο
άδεια η αγκαλιά μου.

Με την ελπίδα πως μπορεί
κάποτε να γυρίσεις ,
όλη ζωή μου χάθηκε
σ’ όνειρα κι αναμνήσεις.

Όντε θωρώ σε σκέφτομαι
‘ντα διάολο περιμένεις,
γιάντα μου παίρνεις τη ψυχή
και τηνε κουζουλαίνεις;

Να σ’ αγκαλιάσω δεν μπορώ
να σ’ έχω μου τ’ αρνείσαι,
δε σε θωρώ δε σου μιλώ
κι όλη η ζωή μου είσαι.

Όπου κι αν πας η σκέψη μου
κλουθά σου σαν κοπέλι,
και γιάντα εσύ την αγνοείς
για σκέψου πώς σε θέλει?

Αν έγραφα μια έκθεση
με αναφορά το πόνο,
λευκή την κόλα θα ‘δινα
με το όνομά σου μόνο.

Άλλη να είναι πλάι σου
κι αλλού ο νους να τρέχει,
να λαχταράει η καρδιά
εκείνη που δεν έχει.

Σαν έχει ρότα ο καιρός
πλάθει και τον σεβντά του,
και δεν ρωτάει καθενός
αν τον μπορεί η καρδιά του.

Ήρθες και μου δωσες χαρά
το όνειρο να ζήσω,
βλέπεις δεν το περίμενα
να την επάρεις πίσω.

Ανε με βάλεις κηπουρό
βιόλα μου στο μπαξέ σου,
δε θα βρεθείς απότιστο
λουλούδι μου ποτέ σου.

Αναστενάζω κι ο καημός
σύννεφο σχηματίζει,
τσ’ αγάπης μου τη γειτονιά
πάει και ψιχαλίζει.

Που να βρω λόγια να σου πω
να δεις καημό που έχω,
να σ’ αγαπώ να χάνομαι
κι αγάπη να μην έχω.

Ένα αυτόγραφο ζητώ
κι αυτό απ’ το Ζερβάκη,
γιατί έναν Κρητικό αγάπησα
κι ας με κερνά φαρμάκι.

Εγώ το επιδίωξα
γη ο θεός το θέλει;
να μπλέκω πάντα σε σεβντά
που σε καλό δε βγαίνει;

Στο άκουσμα του ο θάνατος
συνήθως φέρνει τρόμο,
μα γι’ άλλους ειν’ η λύτρωση
απ’ του σεβντά τον πόνο.

Βρέχει σταγόνα γίνομαι
μικρή στο πρόσωπό σου,
και κατεβαίνω απαλά
στην άκρη τω χειλιώ σου.

Βροχή ‘μαι πέφτω γύρω σου
και γραίνω τα μαλλιά σου,
μον’ απ τα ρούχα δε μπορώ
να μπω μες στην καρδιά σου.

Πως θες να 'μαι χαρούμενος
δίχως να σε έχω ταίρι,
μισό φεγγάρι δε μπορεί
πανσέληνο να φέρει.

Έξω αστράφτει και βροντά
μα μέσα στην καρδιά μου,
καύσωνας είναι, κούρνιασε,
αλλαργινέ σεβντά μου.

Κάτω απ’ το γέλιο που θωρείς
έχω την απορία,
αν μ’ αγαπάς γιατί το θες
ή κάνεις αγγαρεία;

Δεν γράφεις, δεν τηλεφωνείς
μήδε ρωτάς... τι κάνεις;
ανάθεμα σε για μυαλό
σ’ ίντα στενά με βάνεις.

Κούπες το πίνω το κρασί
μα όμως δεν μεθάω,
όσο με μέθυσαν τα δυο
ματάκια που αγαπάω.

Ψεύτικα ήταν όλα αυτά
κι έσβησαν με το χρόνο,
κι έμεινε η ανάμνηση
να νταγιαντά τον πόνο.

Σε ρώτησα και μου’ πες πως
μέσα σου ζει η καρδιά μου,
τώρα συ ζεις με δυο καρδιές
και’ γω με το σεβντά μου.

Κατέχεις το πως σ’ αγαπώ,
κάτεε, θ’ αρρωστήσω,
αν στείλω την αγάπη μου
και την γυρίσεις πίσω.

Οι ουρανοί τ’ αστέρια τους
η νύχτα το φεγγάρι,
και ‘γω βαρύ τον αμανέ
για τη δική σου χάρη.

Σαν αστραπή μες τη νυχτιά
σκέφτηκα τη μορφή σου,
και βρήκα τρόπο να χωθώ
κρυφά μες στην ψυχή σου.

Τα δυο καφέ ματάκια σου
πολύ με τυρανούνε,
γιατί τ’ αγάπησα πολύ
μα εδά δεν με κοιτούνε.

Απέναντι σου κάθομαι
σε βλέπω, σε κοιτάζω,
μες στην αγκάλη αλλουνού
και βαριαναστενάζω.

H σκέψη σου με τυραννά
κάθε φορά που θέτω,
και άλλον τώρα αγαπάς
κάρδια μου υποθέτω.

Mόνο στη σκέψη πως μπορεί
άλλος να σ’ αγκαλιάζει,
για μένα ο ήλιος χάνεται
και πλέον δεν χαράζει.

Απ’ του σεβντά σου το κρασί
που ‘πινα μ’ έχει φθείρει,
κι’ μαι μπεκρής κι εσύ κρασί
σε αλλουνού ποτήρι.

Φυσά νοτιάς και φέρνει σου
τη σκέψη μου κοντά σου,
και να τρυπώξει προσπαθεί
μέσα στα όνειρά σου.

Βάλε με μέσα στο όνειρο
και ύστερα ας ποθάνω,
τουλάχιστον θα κοιμηθώ
στην αγκαλιά σου απάνω.

Κρίμα που είσαι μακριά
και δεν μπορώ να σε’ χω,
μα θα’ ρθει φως μου ο καιρός
που θα το καταφέρω.

Γιαντα τη σκέψη μου κυρά
στοιχειώνεις κάθε βραδύ,
Κι’ αναζητώ μες στη νυχτιά
τ’ ολόγλυφο σου χάδι.

Ήθελα μονό μια στιγμή
κοντά σου να ‘μαι πάλι,
να λιώνω ‘γω σαν το κερί
μες στη δική σου αγκάλη.

Δύο θυμάμαι μου δωσες
φιλιά κι ήταν χειμώνας,
πάγωσε ο χρόνος κι έγινε
‘κείνη η στιγμή αιώνας.

Όπου βρεθώ κι όπου σταθώ
για σένανε μιλάω,
τα μάτια σου τα χείλη σου
κι ό, τι λαχταράω!

Των αμαθιών σου αγάπη μου
το βλέμμα με σκλαβώνει,
και το σεβντά μες στην καρδιά
για ‘σένα δυναμώνει.

Να μη γυρνάς, να με θωρείς
γιατί δεν το αντέχω,
ήντα να κάμω τσι μαθιές
σα δεν μπορώ να σ’ έχω.

Κάνω ξανά μια προσευχή
να’ ρθείς εσύ κοντά μου,
γιατί είμαι άψυχο κορμί
χωρίς εσέ καρδιά μου.

Εξεγιαλίσανε οι χαρές
στου νου μου τ’ ακρογιάλι,
μα του σεβντά σου ο χιονιάς
επλάκωσε με πάλι.

Παλιού καιρού μου ανάμνηση
έλα κοντά μου πάλι,
μα δεν επήρε στης καρδιάς
ποτέ τη θέση άλλη.

Βάσανα έχω ο δυστυχής
σεβντά και λίγο πόνο,
μα ηντα να κάμω πείτε μου
που την κοιτώ και λιώνω.

Μα αν μ’ αγαπάς να μου το πεις,
να’ ρθω απόψε πάλι,
για να περάσουμε μαζί
μια νύχτα στ’ ακρογιάλι.

Χάραξε, Θε μου χάραξε
και σήκωσε την μέρα,
για να τελειώσει ο στεναγμός
και του σεβντά η τρέλα.

Στη θύμηση σου μπρε σεβντά
νιώθω τα’ οργής τον πόνο,
να σου ξεχάσω δεν μπορώ
για κιονα μαραζώνω.

Λείπουν τ’ αστέρια του ουρανού
λείπεις και συ καρδιά μου,
ηντα θα κάμω τον σεβντά
άπου σε μακριά μου.

« ‹ 1 2 3 4 5 › »

Cretan Serenades

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Σεβντά

Prefectures of Crete

Chania Prefecture

Rethymnon Prefecture

Heraklion Prefecture

Lassithi Prefecture