ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Σεβντά

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 232 καταχωρήσεις σε 5 σελίδες
Σελίδα 4

« ‹ 1 2 3 4 5 › »

Πέτρα θα κάμω τη καρδιά
άλλο αίμα να μη στάξει,
γιατί την πλήγωσες βαθιά
με του σεβντά τα λάθη.

Εγώ ‘μαι ξεροκέφαλη
και κάτω δε το βάνω,
σεισμό θα κάνω, ταραχή
δικό μου θα σε κάνω.

Κουρταλοκάρδισες για με
κι εχάρηκ’ η μαθιά σου,
μα ζύγιασες τα λόγια σου
κι έκρυψες τη χαρά σου.

Ήλιος δεν ξαναφάνηκε
τσι νιότης το περβόλι,
τσι περιστέρας παίξανε
θανατερά το βόλι.

Από τ’ αμπέλι σου θα’ ρθω
μια μέρα να τρυγήσω,
και το κρασί σου ανέ το πιω,
τα μαϊκά θα λύσω.

Πονώ μα πόνο δε γροικώ,
θρηνώ μα δε στενάζω,
και του σεβντά σου τσι καημούς
τραγούδι ‘γω τσι σάζω.

Παλιού σεβντά οι θύμησες
βαστούν τη ψη στο σώμα,
κι όσο θα ζουν θα 'μαι κι εγώ
‘πο πάνω από το χώμα.

Νιότη, χαρούμενο πουλί,
ποιος βόλι σου ‘χει ρίξει,
κι απόμεινες σαν ‘κόνισμα
σ’ απόμερο ξωκλήσι.

Ένα φιλί απ’ τα χείλη τσι
θα’ ταν για μένα θαύμα,
γιατί θα μου’ χε ‘κπληρωθεί
το πιο μεγάλο τάμα.

Σαν αστραπή και ξαφνικά
εμπήκες στη ζωή μου,
μα κράτησε για μια στιγμή
η λάμψη σου μικρή μου.

Όσο μ’ αρνείσαι μάτια μου
πόνος βαθιά ριζώνει,
μα σου το λέω ο πόθος μου
για σένα’ ναι φουντώνει.

Σε βλέπω σου χαμογελώ
και στρίβω πριν ανάψει,
η τσι καρδιάς μου ο σεβντάς
στα στήθη και με κάψει.

Δεν ξέρω αν μ’ αγάπησες
ξέρω πως θα θυμάσαι,
του έρωτα μας τα φιλιά
με άλλον σα κοιμάσαι.

Σε στρίβω στο τσιγάρο μου
σε πίνω στο ποτό μου,
στο όνειρά μου αναζητώ
να βρω το γιατρικό μου.

Λύση δε βρήκα στο ποτό
μήτε και στο τσιγάρο,
μα θα’ ρθω απ' το σπίτι σου
μαζί μου να σε πάρω.

Όταν το ντέρτι μου ξεσπά
το νου μου πιάνει ζάλη,
και ημερεύω νοερά
‘κούοντας πεντοζάλι.

Σαν τον κισσό μεγάλωσε
και ρίζωσ’ ο σεβντάς σου,
και μου τύλιξαν την καρδιά
κλαδιά του έρωτά σου.

Άνεμος πάλι του σεβντά
βγήκε και δυναμώνει,
φωθιά ανάβει στην καρδιά
και το μυαλό θολώνει.

Θυμάμαι που περίμενα
για ένα σου σημάδι,
κι ερχόταν ώρα και στιγμή
που μ’ έστελνες στον Άδη.

Πονούσε η καρδούλα μου
για σε μικρό φεγγάρι,
μα μ’ άφηνες μονάχη μου
χωρίς ένα σου χάδι.

Προσπάθησα να αρνηθώ
ότι θυμίζει εσένα,
μα πως μπορεί μία καρδιά
να ζήσει χωρίς αίμα.

Ο κάθε μου αναστεναγμός
φωνάζει το όνομα σου,
γιατί είναι λίγες οι στιγμές
που έζησα κοντά σου.

Λεπτό δεν κάνει η σκέψη μου
χωρίς την συντροφιά σου,
κι όταν δεν είμαι πλάι σου
με φέρνει η μυρωδιά σου.

Βάζω ποτό κι όταν φανείς
στη σκέψη μου λυγίζω,
μα όσο κι αν θέλει η καρδιά
πίσω πια δε γυρίζω.

Είσαι σεβντάς μες στην καρδιά
που δύσκολα θα σβήσει,
ήθελα και να κάτεχα
πότε θα με αφήσει...

Με πλήγωσες και στο χρωστώ
αυτό να το θυμάσαι,
κι όσο κοντά μου έρχεσαι
τόσο και να φοβάσαι.

Να ‘μουνε θεέ μου θάλασσα
και εσύ να είσαι άμμος,
να νυχτοξημερώνομαι
στο στήθος σου απάνω.

Στο τόπο που 'πα σ' αγαπώ
δε θέλω να περάσω,
όταν σου είπα πως ποτέ
δε θέλω να σε χάσω.

Αν δεν ανθίσει το δεντρό
πως θέλεις να καρπίσει;
σεβντάς αν δε δοκιμαστεί
πως θέλεις να κρατήσει;

Ξέρεις πως είναι να πονώ
και να σε συλλογούμαι,
νιώθω αδύναμο πουλί
στη μπόρα πως πορούμαι.

Μου αρέσει μια κοπελιά
που δε τη πολύ ξέρω,
και θέλω μια ζεστή αγκαλιά
και όχι να υποφέρω.

Τα μάτια τρέχουν δάκρυα
στη σκέψη οντε σε βάλω,
και τραγουδώ γιατί πονώ
να σε θωρώ με άλλο.

Άραγε θε μου πως περνά
κι αν έχει άλλο ταίρι,
η ο καημός της μια στιγμή
πίσω θα την εφέρει.

Κοπέλι που ‘ναι άγριο,
δεν ειν’ κακό στ’ αλήθεια,
να ξέρεις πως έχει νταλκά,
και πόνο μεσ’ τα στήθια.

Θα θελα να μουν αετός
να ρθω στην κάμαρα σου,
να σε φιλώ να σε κρατώ
να ακούω την καρδιά σου.

Αφού κερνάς ένα καφέ
πες μου και το φλιτζάνι,
ο έρωτας και ο σεβντάς
βγήκανε για σεργιάνι.

Ίντα να κάμω μάτια μου
που όλο σε γυρεύω,
μα εσύ δεν είσαι πουθενά
και μόνος μου παλεύω.

Το αστεράκι μου θωρώ
που κλαίει λυπημένα,
είναι γιατί δεν ηβρικε
θέση πλάι σε σένα.

Φεγγάρι ολοστρόγγυλο
κι ασημοστολισμένο,
ψιθύρισε του όταν τον δεις
πως θα τον περιμένω.

Εσύ πότε δεν ένιωσες
τι πάει να πει αγάπη,
γι αυτό και με παράτησες,
στου φεγγαριού την άκρη.

Ευχαριστώ την ομορφιά
του φεγγαριού τη λάμψη,
γιατί ήτανε πάντα εκεί
που 'χε η καρδιά μου κλάψει.

Η μπόρα ήρθε ξαφνικά,
μέσα στα όνειρα μου,
και το φεγγάρι το χλωμό
θα ΄ναι η παρηγοριά μου.

Χλωμό φεγγάρι μου ΄πανε
πως μοιάζει η μορφή μου,
κείνο το βράδυ που έφυγε
από τη θύμηση μου.

Έπεσε και σκέπασε
εκείνο το όνειρο μου,
όρκους και δάκρυα μαζί
φύγανε απ΄ το πλευρό μου.

Φεγγάρι μελαγχολικό
στου ουρανού τη μέση,
πότε μου δε περίμενα
η συννεφιά να πέσει.

Φεγγάρι ολοστρόγγυλο
φέρε μου λίγο ασήμι,
να το καρφώσω στη καρδιά
μήπως και δω εκείνη.

Σαν το δεντρό στο ξέσβουρο
είμαι για σένα μόνος,
και γίνηκε ο καημός βοριάς
και χιόνι ο μαύρος πόνος.

Ένας καημός με γέρασε
κι ας μου κλουθούνε χίλιοι,
που δεν εφίλησα ποτέ
τις αγάπης μου τα χείλη.

Τρώγω πεινώ, πίνω διψώ
νυστάζω δε κοιμούμαι,
σ `αποθυμώ, σ `αναζητώ,
τα χάδια σου θυμούμαι.

Ρωτάτε με ποιόν αγαπώ
μα απάντηση δε δίνω,
δε μαρτυρώ το θησαυρό
που στην καρδιά μου κρύβω..

« ‹ 1 2 3 4 5 › »

Cretan Serenades

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Σεβντά

Prefectures of Crete

Chania Prefecture

Rethymnon Prefecture

Heraklion Prefecture

Lassithi Prefecture