ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Αγάπης

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 1084 καταχωρήσεις σε 22 σελίδες
Σελίδα 5
Στιχάκια για τον ερώτα,
τον πόνο, την αγάπη,
σε κάθε βήμα που' κάνα
έπεφτε κι' ένα δάκρυ.
Να' χε ο ήλιος αναπνοή
και το φεγγάρι στόμα,
να με πληροφορήσουνε
αν μ' αγαπάς ακόμα.
Έπαψε μέσα μου να ζει
η ομορφιά της αγάπης,
τα πήρε όλα κι έφυγε
κάποια στο πέρασμα της.
Θα κάνω εγώ τις φλέβες μου
και την καρδιά κομμάτια,
να δείξω πόσο αγαπώ
τα καστανά σου μάτια.
Πάλι κι απόψε συντροφιά
με την ανάμνηση σου,
κι έπεσε δάκρυ μου στη γη
και πήρε τη μορφή σου.
Κατάξανθε μου ανασασμέ
κι αγγελική ομορφιά μου,
εσύ 'σαι αιτία κι ένιωσα
χαρά στην αγκαλιά μου.
Κατέχεις ίντα 'ναι ν' αγαπάς
ξανθιά καστανομάτα,
και να τση λες το σ' αγαπώ
να σ' απαντά σταμάτα.
Σε θέλω και κατέχεις το
μα για δεν κάνεις κάτι,
αφού το ξέρω πως και συ
έχεις το ίδιο άχτι.
Αφού δεν ξέρεις ν' αγαπάς
μάθε να μην πληγώνεις,
και τις καρδιές που σ' αγαπούν
στη λάβα σου μη λιώνεις.
Όταν σε δω μου φαίνεται
ο κόσμος άλλο πράμα,
όπως αλλάζει το κρασί
όταν το κάνεις νάμα.
Θεέ μου και να γινότανε
θαύματα στον καιρό μας,
να σβήσει ο κόσμος να χαθεί
να μείνουμε τα δυο μας.
Δε θέλω άλλο τίποτα
η αγάπη σου με φτάνει,
μόνο στο διάβα του καιρού
φοβούμαι μη λιγάνει.
Όταν γελάς μου φαίνεται
πως δύση δε σιμώνει,
μόνο σαφή ανατολή
είναι και ξημερώνει.
Δίπλα στο θρόνο του θεού
θα στέσω άλλο ένα,
και θα σε βάλω αγάπη μου
να προσκυνώ και σένα.
Κάθε που κλαίω μάθια μου
ο ουρανός δακρύζει,
γράφει με αστέρια σ' αγαπώ
κι όλη τη γη δροσίζει.
Δεν ήρθες και περίμενα
στο κλάμα μ' έχει βγάλει,
μα σ' αγαπώ και υπομονή
πρέπει να κάνω πάλι.
Δεν είναι ο χρόνος δυνατός
όσος και να περάσει,
ένα κλαδί απ' το δεντρο
τσ΄ αγάπης μας να σπάσει.
Ήθελα 'γω τα χείλη σου
να τα φιλώ μονάχος,
όπως φιλά αδιάκοπα
το κύμα και ο βράχος.
Η αγάπη είναι ποταμός
και κράτα μου το χέρι,
ή θα πνιγούμε και οι δυο
ή θα γεννούμε ταίρι.
Πες του μικρή μου α-π' αγαπάς
να πάρει την καρδιά μου,
να σ' αγαπά και με τις δυο
μα πιο πολύ η δικιά μου.
Η αγάπη σου εγίνηκε
με τη ζωή μου ένα,
κι όποιο κι αν χάσω απ' τα δυο
δεν θα' χω πια κανένα.
Για την αγάπη μη μου λες
πως δεν την έχω νιώσει,
άσε με σε παρακαλώ
πολλά έχω πληρώσει.
Αν αγαπάς από καρδιάς
μόνο αυτό μετράει,
κι άμα οι άλλοι σε μισούν
η καρδιά σου δε λυγάει.
Δεν έχει νόημα να ζεις
άμα δεν αγαπιέσαι,
όπου βρεθείς κι όπου σταθείς
πάντα θα τυραννιέσαι.
Εζήτησαν του έρωτα
την αγάπη να ορίσει,
κι είπε είναι κείνο που ανθεί
όταν αυτός ξεφτίσει.
Κορμάκι μου όμορφο γλυκό,
ψυχή κεχριμπαρένια,
δεν μου την βγάζεις απ΄ το νου,
τσ΄ αγάπης σου την έννοια.
Δεν σου ζήτω να μ' αγαπάς
δικαίωμα δεν έχω,
μα ούτε και να με μισείς
το μίσος δεν τ' αντέχω.
Αν δε το θες και αν το θες
θα σ' αγαπώ μικρή μου,
επάλεψαν και νίκησε
η καρδιά την λογική μου.
Ρωτούνε με ανε σ' αγαπώ
αλλά δειλά σωπαίνω,
μα πως μπορώ το θησαυρό
να πώ που 'χω κρυμμένο.
Άοπλος μα δυνατός
αισθάνομαι κυρά μου,
σαν σε κρατώ πολύ σφικτά
μέσα στην αγκαλιά μου.
Μ' έκανε η αγάπη σου
ζηλιάρη κι αρρωστιάρη,
και τρέμω και καρδιοχτυπώ
άλλος να μη σε πάρει.
Αν είναι η αγάπη έγκλημα
κι ενοχή μεγάλη,
εκατομμύρια φορές
έχω για σένα σφάλει.
Ψυχομαχώ και αφήνω σου
παραγγελιά μεγάλη,
λυπήσου τα, τα νιάτα σου
και κάνε αγάπη άλλη.
Η πρώτη αγάπη μες το νου
παντοτινά απομένει,
ως κι αν διαβαίνουν οι καιροί
εκείνη ανθεί και δένει.
Σαν βότσαλο η αγάπη μου
στα κύματα βουλιάζει,
σα σκέπτομαι αγάπη μου
πως άλλος σ' αγκαλιάζει.
Γιαντα Θεέ μου μ' έκανες
τσ' αγάπης διακονιάρη,
κι είναι για μένα η ζωή
νύχτα χωρίς φεγγάρι.
Το ξέρω δε μ' αγάπησες
ποτέ μα δεν πειράζει,
αυτό που νοιώθω στην καρδιά
τίποτα δεν τ' αλλάζει.
Οντε σε βλέπω κι έρχεσαι
κοντά στη γειτονιά μου,
βαστάς στα χέρια σου κλειδιά
κι ανοίγεις την καρδιά μου.
Σα σε θωρώ εγώ να κλαις
τον κόσμο όλο χάνω,
και η ζωή μου κρέμεται
σε μια κλωστή επάνω.
Είσαι το φως στα μάθια μου
πνοή στην αναπνιά μου,
μόνιμη σκέψη μες στο νου
κι ο χτύπος στην καρδιά μου.
Το σ' αγαπώ σου έχει πια
μες στην καρδιά ριζώσει,
και πες μου πως τον πόνο μου
θα κάνω να μερώσει.
Μαράζι είναι η αγάπη τζη
μα εγώ την καμαρώνω,
γιατί μου δίνει τη χαρά
όταν την ανταμώνω.
Μη με θωρείς κοντό, κοντό
και χαμηλοζωσμένο,
άπου τη γης δε φαίνομαι
και τσι καρδιές μαραίνω.
Μην παίρνεις την αγάπη μου
γιατί θα μεγαλώσω,
και θα σου δώσω μπαλωθιά
στη γης να σε ξαπλώσω.
Όφου και να 'σουνα νησί
και να 'μαι 'γω το κύμα,
να σ' αγκαλιάζω πάντοτε
χωρίς να κάνεις βήμα.
Σ' έχω βαθιά μεσ' στην καρδιά
εκεί που αίμα βγαίνει,
για να κυλά μες στο κορμί
κι εμένα να ζεσταίνει.
Ένα κομμάτι απ' την καρδιά
μου μένει για να ζήσω,
μ' αν κάποτε το χρειαστείς
κι αυτό θα στο χαρίσω.
Εγώ τη λέξη σ' αγαπώ
στο στόμα δεν τη βάνω,
θέλω στο πρώτο μας φιλί
δώρο να σου την κάνω.
Αγάπησα και σε 'βαλα
βαθιά μες στην καρδιά μου,
και τρέμει όλο το κορμί
όταν σε δω μπροστά μου.
Αν είναι να μην μ' αγαπάς
πες μου το να το ξέρω,
γιατί 'μαι αγάπη μου γλυκιά
μακριά σου κι υποφέρω.