ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Βάσανα

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 481 καταχωρήσεις σε 10 σελίδες
Σελίδα 4

« ‹ 1 2 3 4 5 6 7 › »

Μη με ρωτάς γιαντα πονώ
εσύ μ' έχεις πληγώσει,
και τη γιατρειά μου δύσκολο
άλλη να μου τη δώσει.

Πρέπει να βγάλουν άγιο,
πόνο να τονε λένε,
να δεις μπροστά στη χάρη του
πόσες καρδιές θα κλαίνε.

Δεν περιμένω τσι πληγές
ο χρόνος να τσι γιάνει,
γιατί απ’ ότι μού ‘δειξε
χειρότερες τις κάνει.

Απ' όταν εγεννήθηκα
έχω συνεργασία,
με τους καημούς και στις χαρές
δεν δίνω σημασία.

Έκανε απόπειρα η χαρά
να ‘ρθεί για να με σώσει,
μα ‘χουνε φράχτη οι καημοί
και πώς θα μου σιμώσει.

Ότι κι αν γίνει κι αν πονώ
ένας Θεός το ξέρει,
πως κατά βάθος η καρδιά
για σένα υποφέρει.

Ήτανε σφάλμα στη ζωή
μικρή μου να σε χάσω,
και τραγουδώ μα δε μπορώ
τον πόνο να ξεχάσω.

Ο πόνος γίνηκε θεριό
και τρώγει την καρδιά μου,
μα' κεινη αντιστέκεται
στη σκέψη σου κερά μου.

Αφέντρα των ονείρων μου
κλέφτρα του λογισμού μου,
δήμιος και βασανιστής
έγινες του κορμιού μου.

Αν είσαι Θε'μου δίκαιος
πάρε τη, τη ζωή μου,
να φύγει απ' του Γολγοθά
τη στράτα το κορμί μου.

Σαν τον καημό τσ' αγάπης σου
άλλος καημός δεν μοιάζει,
αφού πονώ κι 'σαι αφορμή
κερά μου δε με νοιάζει.

Εγώ δεν κάνω φυλακή
κι ας μάθω τον ρουφιάνο,
γιατί έχω φίλους του κακού
και τη δουλειά μου κάνω.

Εχάσανε το από καιρό
τα χείλη μου το γέλιο,
γιατί έχει κάμει στην καρδιά
ο στεναγμός θεμέλιο.

Χάρες στο διάβα της ζωής
δεν το θυμούμαι να 'δα,
όλη η ζωή μου ήτανε
μια μεγαλοβδόμαδα.

Εγώ πονώ και συ γλεντάς
με το δικό μου πόνο,
δεν έχεις μάθει ν' αγαπάς
μα να πληγώνεις μόνο.

Έκανα βάρκα τη χαρά
και δόλωμα το πόνο,
για να ψαρεύω τις καρδιές
τις πληγωμένες μόνο.

Έφυγες και με άφησες
να λιώνω στο μαράζι,
μαζί με τέσσερα παιδιά
στη μπόρα στο χαλάζι.

Μαύρα θα βάλω στο κορμί
χαρά δεν μείνε άλλη,
αφού κι απόψε κήδεψα
τα όνειρα μου πάλι.

Κάνω και κάνω υπομονή
μα πράμα δεν αλλάσει,
και της ζωής το νόημα
έχει η καρδιά μου χάσει.

Πώς να γελάσω ή να χαρώ
αφού η χαρά αλλού 'ναι,
χέρια που δεν τ' αξίζουνε
θωρώ και την βαστούνε.

Γιάντα παντέρμε λογισμέ
ήσυχο δε μ' αφήνεις,
και μόλις δω λίγη χαρά
χίλιους καημούς μου δίνεις.

Θέλω ένορκη κατάθεση
πως ζεις ευτυχισμένη,
κι εγώ θα γιάνω την πληγή
που μου ’χεις ανοιγμένη.

Πληγές που δεν γιατρεύονται
με φάρμακο κανένα,
είναι πληγές που μοιάζουνε
με τις πληγές μου εμένα.

Φάρμακα βάνω στις πληγές
και αν πέψει ο Θεός να γιάνω,
παλάτια να μου τάζουνε
φιλιά δεν ξανακάνω.

Είναι πληγή που φάρμακο
δεν βάζεις για να κλείσει,
και πόνος που όσο και αν πονείς
δεν θες να σταματήσει.

Δεν τις γιατρεύω τις πληγές
που μου άνοιξες στο σώμα
για να πονώ να αισθάνομαι
πως ζω και υπάρχω ακόμα.

Έχασα τις ελπίδες μου
σαν του δεντρού τα φύλλα,
όπου τα παίρνει ο άνεμος
και μένουνε τα ξύλα.

Πόνος και πόθος με χτυπούν
κοντεύω να ποθάνω,
στον πόνο βρίσκω γιατρειά
στον πόθο ίντα να κάνω.

Δεν με λυπάται ο Θεός
που ζω δυστυχισμένη,
κι ούλες τις πίκρες της ζωής
σε μένανε τσι στέλνει.

Όρκο θα κάνω στο Θεό
αγάπη να μη κάνεις,
να ζεις να βασανίζεσαι
ίσαμε να πεθάνεις.

Ο πόνος ίδιος έμεινε
τα χρόνια κι αν περάσαν,
κι άλλοι αγάπη έχασαν
όμως το ξεπεράσαν.

Όσο περνάει ο καιρός
σκέπτομαι μην σε χάσω,
πες το μου πως δε μ' αγαπάς
μήπως και ησυχάσω.

Ωσάν εμένα δυστυχή
μάνα σα θα γεννήσει,
να κάνει τάμα στο Θεό
λίγο καιρό να ζήσει.

Ο κόσμος με τα βάσανα
ειν' ανακατεμένος,
κάνεις δε φεύγει από 'δω
να 'ναι ευτυχισμένος.

Ζωή με δίχως νόημα
ειν' η ζωή που κάνω,
γιατί στο κόσμο ότι αγαπώ
παντοτινά το χάνω.

Ζητιάνος είμαι στη χαρά
παραγωγός στο πόνο,
κι ευτυχία έρχεται
όταν σε βλέπω μόνο.

Τα βάσανα μου πιο πολλά
από των άλλων είναι,
κι όλα εσύ τα προκαλείς
κατάξανθε μου κρίνε.

Είδα μια νεκροκεφαλή
με ανοιχτό το στόμα,
κι έβγαλε αναστεναγμούς
για μια ξανθιά ακόμα.

Σαν το τρεχούμενο νερό
που δεν κατασταλάζει,
έτσι κι αυτή τη γνώμη της
συνέχεια αλλάζει.

Βαστώ τα εγώ τα βάσανα
μα ένα 'ναι το μαράζι,
όπου 'μαι και δεν είσαι εσύ
πράμα δεν έχει χάζι.

Με τις ελπίδες έκαμα
τσι πιο καλές παρέες,
γιατί έρχονται ογλήγορα
και φεύγουν τελευταίες.

Σα θες ν' αστράψεις ουρανέ
κάνε το σα θα κλαίω,
τα βάσανα μην ακουστούν
που σαν πονώ θα λέω.

Εγώ μωρό μου σ' αγαπώ
μέσα απ' τη καρδιά μου,
και ολονυχτίς στον ύπνο μου
είσαι στα όνειρα μου.

Αναστενάζω το πρωί
πονώ το μεσημέρι,
ότι κι αν έχει το κορμί
μόνο η καρδιά το ξέρει.

Κι οι πέτρες που ειν' αμίλητες
οντε με δουν μιλούνε,
και λένε δέστε ένα κορμί
ιντα θλιμμένο α-πούνε.

Τι έχω κάνει στη ζωή
και σφάλματα πληρώνω,
τις φλέβες μου κάνω κλωστή
και τις πληγές μπαλώνω.

Πολλές φόρες ο πόνος μου
γίνεται πιο μεγάλος,
κάνω τη λύπη μου χαρά
να μην τη νιώθει άλλος.

Μ' αρνήθηκες και μ' άφησες
εις την καρδιά μαράζι,
και ειν 'η ζωή μου έρημη
λιώνω και δε με νοιάζει.

Για σένα η δόλια μου καρδιά
πάσχει και υποφέρει,
μα και θα πάψει να χτυπά
αν δε σε κάνει ταίρι.

Κάνε κουράγιο, αγάπη μου,
και θα συναντηθούμε
και τότες θα ξεχάσουμε
τσι πίκρες που περνούμε.

« ‹ 1 2 3 4 5 6 7 › »

Cretan Serenades

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Βάσανα

Prefectures of Crete

Chania Prefecture

Rethymnon Prefecture

Heraklion Prefecture

Lassithi Prefecture