ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 7791 καταχωρήσεις σε 156 σελίδες
Σελίδα 3

« ‹ 1 2 3 4 5 6 › »

Φεγγάρι μου ανε τηνε ιδείς
οντε δα βγει σεργιάνι,
μη σου φανεί παράξενο
το φως σου ανε λιγάνει.

Καιρός π' ανθούνε τα κλαδιά
μη βγαίνεις στο σεργιάνι,
γιατί τα λούλουδα τση γης
παράπονο τα πιάνει.

Χωρίς να πω το σ' αγαπώ
ο κόσμος το κατέχει,
γιατί το δάκρυ άμα σε δω
ωσα την βρύση τρέχει.

Επήρα πάλι τα στενά
σαν το φτωχό ζητιάνο,
να ιδω τα μάτια π' αγαπώ
τον πόνο να γλυκάνω.

Μ' ένα σου βλέμμα ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ,
χαρά τον πόνο κάνεις,
σκέψου, να πεις πως μ' ΑΓΑΠΑΣ,
πόσες πληγές θα γιάνεις.

Χρόνε, ζηλιάρη τσ' ομοφιάς
μην τση χαλάς τα κάλλη,
γιατί την ίδια, Δε μπορεί
ο κόσμος μπλιο να βγάλει.

Ποτέ σου να μην ξαναβγείς
Ήλιε μου δεν με γνοιάζει,
εγώ 'χω την αγάπη μου
κι' όπου προβάλει λιάζει.

Ο Ήλιος βγαίνει την αυγή
μα 'μένα ο δικός μου,
βγαίνει την φορά που θα ιδω
τα δυο σου μάθια φως μου.

Να' μουν νυφάδα του χιονιού
κι ας ζήσω λίγο χρόνο,
να κάθομαι στα χείλη σου
να με φιλείς να λιώνω....!

Είναι δέντρα π' οντε φυσά
το να τ' αλλού θ' αγγίξει,
μόνο για μας δεν έκαμε
καιρό να μας εσμίξει.

Αφού τσ' αγάπης τη δουλειά
δεν τηνε προλαβαίνω,
πως έχετε την απαίτηση
στα όρη ν' ανεβαίνω?

Μόνο σε μια περίπτωση
μπορεί να σε ξεχάσω,
να το θελήσει η μοίρα μου
την μνήμη μου να χάσω!

Όσες φορές απάνω μου
επέσαν οι μαθιές σου,
τόσες στα φύλλα τση καρδιάς
ειν' οι καημαθιές σου.

Όντε θα σ' έπλαθε ο Θεός
δε θα 'χε φέξει ακόμα,
και πήρανε τα μάθια σου
τσ' Ανατολής το χρώμα.

Δίχως ν' ανθίσει μυγδαλιά
χωρίς κλαδί ν' σκάσει,
την Άνοιξη τα χείλη σου
τη φέρνει σα γελάσει.

Λιάζει την ώρα που γελάς
όταν δακρύζεις βρέχει,
κι όντε κοιτάζεις χαμηλά
η μέρα φως δεν έχει.

Θε μου και κάμε, οντε θα 'ρθει
στ' όνειρο να κονέψει,
να κοιμηθώ παντοτινά
να μην ξαναμισέψει.

Κάθε γλυκό μου όνειρο
πριν δώσει ο Ήλιος σβήνει,
γι' αυτό τσ' Αυγής ώστε να ζω
δα τσ' έχω κακοσύνη.

Θε μου την ώρα που γελά
Ανατολή την κάμε,
και μένα Δύση, αντίκρυα
θέλει - δε θέλει να 'μαι.

Σαν την αυγή που κεντηθεί
κι' ολόχρυση προβαίνει,
'κεινο το χρώμα οντε γελάς
το πρόσωπό σου παίρνει.

Προτού να κράξει ο πετεινός
κι' η μέρα να ροδίσει,
χτυπά την πόρτα ο πόνος μου
για να με βασανίσει.

Εγώ πονώ χωρίς πληγή
και κλαίω δίχως δάκρυ,
εγώ γελώ χωρίς χαρά
και λιώνω δίχως πάθη.

Κλαίω μα δάκρυ δε θωρώ
φαίνεται δεν τ' αφήνει,
ο πόνος μου γιατί διψά
και πριν να βγει το πίνει.

Γλυκοσταλάζει ο έρωτας
μεσ' τη καρδιά και γιένει,
παλιάς αγάπης τσι πληγές
μα και καινούργιες φέρνει!

Κληρονομιά το στεναγμό
έχω μα δε με νοιάζει,
φαίνεται πως γεννήθηκα
σε τόπο που δε λιάζει.

Μη χαίρεσαι αμα πονώ
καμιά φορά δεν ξέρεις,
να παίζω 'γω και να γλεντώ
και συ να υποφέρεις.

Έχω σημάδι στην καρδιά
'που του σεβντά τη σφαίρα,
μα δε το βγάνω κι' ας πονώ
για σένα νύχτα - μέρα.

Ποτέ σου δεν την πότισες
την εδική μου βιόλα,
μόνο 'θελες να ξεραθεί
μα δω πληρώνουντ' όλα.

Πολλά στον κόσμο ειν' όμορφα
μα συ δεν έχεις ταίρι,
και ο Θεός πως σ' έπλασε
ούτε κι' εκείνος ξέρει.

Με την καρδιά κουβέντιασα
και τσ’ είπα να σε χωρίσω,
και μου 'πε μην το ξαναπείς
γιάντα θα σταματήσω!

Ήλιος εσύ, φεγγάρι εγώ
δύσκολο να βρεθούμε,
και περιμένω μια έκλειψη
για να συναντηθούμε.

Εγώ εκαταδικάστηκα
για μιαν αγάπη μόνο,
να ζηθιανεύω τη χαρά
και να πουλώ τον πόνο.

Ε Θε μου ορφάνεψέ τη νε
μα μόνο από τον Κύρη,
για να με βάλει η Μάνα τση
στο στίτι Νοικοκύρη!

Το άχι μου να σου γενεί
χαλίκι να σκοντάψεις,
να πέσεις μα να μη βαρείς
μόνο να αναστενάξεις.

Γεμίζει πάλι η σκέψη μου
με την ανάμνηση σου,
και παίρνει η μοναξιά μορφή
που μοιάζει στη δική σου.

Έρχεσαι μές τα όνειρα
χωρίς να σε καλέσω,
και γίνεσαι αιτία το πρωί
που φεύγεις να πονέσω.

Ήρθες και βρήκες το κορμί
βαριά τραυματισμένο,
εσένα να φιλοξενώ
ή τσι πληγές να γένω?

Κάθε που σ 'έχω αγκαλιά
του χταποδιού ζηλεύω,
ας είχα τα πλοκάμια του
χέρια να σε χαϊδεύω.

Φεγγάρι για δε πέρασες
κι απόψε να με πάρεις,
παρέα να τση κάνωμε
μη πάω πορπατάρης.

Φεγγάρι μου οντε περνάς
απ΄ οξω απ' τον οντά τση,
άκουσε για ποιο βγαίνουνε
τ' αναστενάγματά τση.

Στους όρκους απου μού 'κανες
έβαλα το φεγγάρι,
μάρτυρα να' χω απόδειξη
άλλος άνε σε πάρει..

Κάθε που νιώθω μοναξιά
σκέφτομαι πως υπάρχεις,
και θέλω να 'ρθω εκεί κοντά
τίποτα να μη πάθεις!

Μικιό κοπέλι ο έρωτας
με κάνει κάθε τόσο,
και θα μισέψω απ΄ τη ζωή
δίχως να μεγαλώσω.

Ποιός ουρανός δε θα 'θελε
εσένα για αστέρι,
που κάνεις το σκοτάδι μου
να μοιάζει μεσημέρι!

Άνοιξε τα δυο μάτια σου
και δες πως σ 'αγαπάω,
κι άλλο δε θέλω απ 'τη ζωή
μόνο να σε κοιτάω...

Aπόψε πάλι μοναχός
μα η σκέψη μου κοντά σου,
τόσο κοντά απου γρικώ
τσι χτύπους στη καρδιά σου.

« ‹ 1 2 3 4 5 6 › »

Cretan Serenades

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

Prefectures of Crete

Chania Prefecture

Rethymnon Prefecture

Heraklion Prefecture

Lassithi Prefecture