ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Μάτια

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 199 καταχωρήσεις σε 4 σελίδες
Σελίδα 3
«  ‹  1 2 3 4  ›  »
Μάτια μου, μάτια, μάτια μου
αγγελοζωγραφιά μου,
είμαι σαν έρημο πουλί
σαν βρίσκεσαι μακριά μου.
Όλα τα μάτια είν’ όμορφα
και όλα γλυκοκοιτούνε,
μα τα δικά σου έχουνε
μαγνήτες και τραβούνε.
Και μέσα στον παράδεισο
αν θα βρεθώ που λένε,
άμα δεν είσαι δίπλα μου
τα μάτια μου θα κλαίνε.
Εγώ να ξέρεις χαίρομαι
όταν γροικώ για σένα,
για πάντα να περνάς καλά
μάτια μου αγαπημένα.
Όσες θυσίες έκανα
για σένα δε μετράνε,
στα μάτια μου κι αν έπεσες
ακόμα σ’ αγαπάνε.
Τα μάτια σου τα δωσε ο Θεός
να βλέπεις να διαβάζεις,
μα εσύ τα χρησιμοποιείς
για να με κομματιάζεις.
Αδιαφορώ στις συμβουλές
και αυτοί που θα μου πούνε
να σ’ αρνηθώ τα μάτια μου
ας πάρουν να σε δούνε.
Μαύρα μάτια έχει ο λαγός
γκρίζα η κουκουβάγια,
και πράσινα ο Kρητικός
που μου ‘καμε τα μάγια!
Μάτια που δύσκολα γελούν
μάτια που αργούν να κλάψουν,
αυτά τα μάτια κάτεχε
πως θέλουν να σε βλάψουν.
Ελπίδες πόθοι όνειρα
βασιλικά παλάτια,
για’ μένα όλη η ζωή
είναι τα δυο σου μάτια
Όταν στα μάτια σε κοιτώ
δεν ξέρω τι παθαίνω,
νιώθω σαν το θερμόμετρο
κι απότομα ανεβαίνω.
Πράσινα μάθια άμα δω
μελαχρινής κοπέλας,
χωρίς να θέλω φτάνει ο νους
στα πρόθυρα τσι τρέλας.
Αυγή και ηλιοβασίλεμα
λένε ομορφιές του κόσμου,
όσοι δεν εγνωρίσανε
τα δυο σου μάτια φως μου.
Κατάφερα τα μάτια μου
κι έχω δασκαλεμένα,
να μη δακρύζουνε μπροστά
σε όνειρα χαμένα.
Τα μάτια σου είναι θάλασσα
το βλέμμα σου είναι κύμα,
κι εγώ χαμένος ναυαγός
του έρωτα σου θύμα!
Μάθια που δε δακρύζουνε
το πόνο δε θωρούνε,
κι ανε τον δουν καμιά φορά
στρέφουν κι αλλού κοιτούνε!
Η θάλασσα στα μάτια σου
τον ήλιο καθρεφτίζει,
χαμογελούν μα πιο βαθιά
μια θλίψη ξεχωρίζει!
Πάρε τσι θε μου τον καημό
και δώστονε σε μένα,
δεν θέλω τα ματάκια της
να τα θωρώ κλαμένα.
Τα δυο σου μάτια μοιάζουνε
μ’ ένα ζευγάρι άστρα,
και μου φωτίζουν τη ζωή,
αγγελοξελογιάστρα.
Χωρίς ταξίδια γνώρισα
την ομορφιά του κόσμου,
γιατί’ ναι μονοπάντιχτη
στα δυο σου μάτια φως μου.
Ο ήλιος βγαίνει την αυγή
μα εμένα ο δικός μου,
βγαίνει από τα μάτια σου
τα πιο’ μορφα του κόσμου.
Τα μαύρα μάθια ο θεός
σου τα ‘δωκε με τρόπο,
μόνο να δίνεις βάσανα
και πάθη των ανθρώπων.
Κι’ αν έχεις μάτια όμορφα
πες μου τι θες κυρά μου,
τι θέλεις και μπερδεύεσαι
μέσα στα όνειρά μου.
Όντε σε πρωτογνώρισα
δεν μου ‘πες να προσέχω,
για σαν κοιτώ τα μάθια σου
λύτρωση πια δεν έχω.
Τα μάτια τα’ χουν να θωρούν
μα κάνουν κι’ άλλη χρήση,
μιλούν εκια που δεν μπορεί
το στόμα να μιλήσει.
Tα δάκρυα στα μάτια σου
δεν θα ξανακυλήσουν,
γιατί όσοι σε πληγώσανε
απόψε θα σιγήσουν.
Στο πελαγίσιο βλέμμα σου
χάνομαι πότε λίγο,
ανάθεμά με αν δε πνιγώ
μόνο που σε ξανοίγω.
Γιαντα μου έπεψενε ο Θεός
μάθια να σε κοιτάζω,
και το σεβντά μου θέριεψε
και βαριαναστενάζω.
Τα κόκκινα τα χείλη σου
τα πράσινα σου μάθια,
όντε τα αναστορηθώ
με κάμουνε κομμάτια.
Σαν σμίξουνε τα μάτια μας
φώς μου και κοιταχτούμε,
γλυκές που’ ναι οι στιγμές
μα γρήγορα περνούνε.
Το πράσινο τω σμαραγδιώ
τα μάθια σου φορούνε,
και κάμουν άντρες να λυγούν
σαν τ’ αναστορηθούνε.
Τα μάτια που μ’ αγάπησαν
ποτέ δεν τα προδίδω,
μόνο μη δώσουν αφορμή
και αιτία για να φύγω.
Όλου του κόσμου τα φλουριά
και όλα τα χρυσάφια,
δεν τα μεριάζω αγάπη μου
μπρος στα δικά σου μάτια.
Τα δυο σου μάτια τα όμορφα
όταν θα με κοιτάξουν,
μέχρι ψηλά στον ουρανό
μπορούν βρε να με φτάξουν.
Ποια ζωγραφιά, ποιό δειλινό
ποιό άνθος να συγκρίνω,
να μοιάζει με τα μάτια σου
να πω καλλιά είναι εκείνο.
θα ‘θελα να ‘χα Κρητικιά
τη νύχτα προσκεφάλι,
κάρβουνα ναν’ τα μάτια της
τα στήθια της μαγκάλι.
Στα μάτια σου είδα τις χαρές
που η μοίρα μου στερούσε,
κι αυτές που ακόμα κι ο Θεός
να δώσει δεν μπορούσε.
Δάμακας ειν’ τα μάθια σου
έπεσα κι’ αποθαίνω,
σκάλας μοιάζει το δάκρυ σου
για ν’ ανεβώ ανημένω.
Θα πω στον έναν μου θεό
το πνεύμα μου να πάρει,
για να κοιτώ από ψηλά
δύο ματιών την χάρη.
Κλείνω τα μάτια, προσπαθώ
κοντά μου να σε φέρω,
γιατί μακριά σου εγώ πονώ
κλαίω και υποφέρω.
Τα μάτια σου είναι όνειρο
όμορφα και μοιραία,
αφού ‘ναι βρε μοναδικά
υπέροχα και ωραία.
Μάθια, γλυκά ματάκια μου,
μάθια, γλυκά μου μάθια,
δεν είδανε τα μάθια μου
σαν τα δικά σου μάθια.
Τα μάτια δείχνουνε πολλά
που η γλώσσα δεν τα βγάζει,
γι αυτό η καρδιά πολλές φορές
απ’ τον καημό στενάζει.
Τα μάτια σου τα μάτια μου
όταν συναντηθούνε,
γλυκές απου ναι οι στιγμές
μα γρήγορα περνούνε.
Τα μάτια σαν θελήσουνε
μαγνητισμό σκορπούνε,
και αυτόν που ερωτεύονται
κοντά τους τον τραβούνε.
Στα χρώματα των αμαθιώ
δε δίνω σημασία,
στον τρόπο που κοιτάζουνε
προδίδω την αξία.
Σ’ όλα τα μάτια που θωρώ
δε βρίσκω τα δικά σου,
απου με μαγνητίζουνε
και με τραβούν κοντά σου.
Τα μάθια σου τα γαλανά
κάθε που με ξανοίξεις,
γίνοντε θάλασσα βαθιά
και μέσα θα με πνίξεις
Όλα τα μάτια ο Θεός
τα έφτιαξε με χώμα,
μα εσένα με της θάλλασας
και τ’ ουρανού το χρώμα.
Εκείνη μου απάντησε,
αυτό πες το στα μάτια,
που όταν την κοιτάξανε
με κάνανε κομμάτια!
«  ‹  1 2 3 4  ›  »