ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Ερωτικές

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 700 καταχωρήσεις σε 14 σελίδες
Σελίδα 12

« ‹ 9 10 11 12 13 14 › »

Aπόψε πάλι μοναχός
μα η σκέψη μου κοντά σου,
τόσο κοντά απου γρικώ
τσι χτύπους στη καρδιά σου.

Άνοιξε τα δυο μάτια σου
και δες πως σ 'αγαπάω,
κι άλλο δε θέλω απ 'τη ζωή
μόνο να σε κοιτάω...

Ποιός ουρανός δε θα 'θελε
εσένα για αστέρι,
που κάνεις το σκοτάδι μου
να μοιάζει μεσημέρι!

Μικιό κοπέλι ο έρωτας
με κάνει κάθε τόσο,
και θα μισέψω απ΄ τη ζωή
δίχως να μεγαλώσω.

Κάθε που νιώθω μοναξιά
σκέφτομαι πως υπάρχεις,
και θέλω να 'ρθω εκεί κοντά
τίποτα να μη πάθεις!

Στους όρκους απου μού 'κανες
έβαλα το φεγγάρι,
μάρτυρα να' χω απόδειξη
άλλος άνε σε πάρει..

Φεγγάρι μου οντε περνάς
απ΄ οξω απ' τον οντά τση,
άκουσε για ποιο βγαίνουνε
τ' αναστενάγματά τση.

Φεγγάρι για δε πέρασες
κι απόψε να με πάρεις,
παρέα να τση κάνωμε
μη πάω πορπατάρης.

Κάθε που σ 'έχω αγκαλιά
του χταποδιού ζηλεύω,
ας είχα τα πλοκάμια του
χέρια να σε χαϊδεύω.

Ήρθες και βρήκες το κορμί
βαριά τραυματισμένο,
εσένα να φιλοξενώ
ή τσι πληγές να γένω?

Έρχεσαι μές τα όνειρα
χωρίς να σε καλέσω,
και γίνεσαι αιτία το πρωί
που φεύγεις να πονέσω.

Γεμίζει πάλι η σκέψη μου
με την ανάμνηση σου,
και παίρνει η μοναξιά μορφή
που μοιάζει στη δική σου.

Το άχι μου να σου γενεί
χαλίκι να σκοντάψεις,
να πέσεις μα να μη βαρείς
μόνο να αναστενάξεις.

Ε Θε μου ορφάνεψέ τη νε
μα μόνο από τον Κύρη,
για να με βάλει η Μάνα τση
στο στίτι Νοικοκύρη!

Εγώ εκαταδικάστηκα
για μιαν αγάπη μόνο,
να ζηθιανεύω τη χαρά
και να πουλώ τον πόνο.

Ήλιος εσύ, φεγγάρι εγώ
δύσκολο να βρεθούμε,
και περιμένω μια έκλειψη
για να συναντηθούμε.

Με την καρδιά κουβέντιασα
και τσ’ είπα να σε χωρίσω,
και μου 'πε μην το ξαναπείς
γιάντα θα σταματήσω!

Πολλά στον κόσμο ειν' όμορφα
μα συ δεν έχεις ταίρι,
και ο Θεός πως σ' έπλασε
ούτε κι' εκείνος ξέρει.

Ποτέ σου δεν την πότισες
την εδική μου βιόλα,
μόνο 'θελες να ξεραθεί
μα δω πληρώνουντ' όλα.

Έχω σημάδι στην καρδιά
'που του σεβντά τη σφαίρα,
μα δε το βγάνω κι' ας πονώ
για σένα νύχτα - μέρα.

Μη χαίρεσαι αμα πονώ
καμιά φορά δεν ξέρεις,
να παίζω 'γω και να γλεντώ
και συ να υποφέρεις.

Κληρονομιά το στεναγμό
έχω μα δε με νοιάζει,
φαίνεται πως γεννήθηκα
σε τόπο που δε λιάζει.

Γλυκοσταλάζει ο έρωτας
μεσ' τη καρδιά και γιένει,
παλιάς αγάπης τσι πληγές
μα και καινούργιες φέρνει!

Κλαίω μα δάκρυ δε θωρώ
φαίνεται δεν τ' αφήνει,
ο πόνος μου γιατί διψά
και πριν να βγει το πίνει.

Εγώ πονώ χωρίς πληγή
και κλαίω δίχως δάκρυ,
εγώ γελώ χωρίς χαρά
και λιώνω δίχως πάθη.

Προτού να κράξει ο πετεινός
κι' η μέρα να ροδίσει,
χτυπά την πόρτα ο πόνος μου
για να με βασανίσει.

Σαν την αυγή που κεντηθεί
κι' ολόχρυση προβαίνει,
'κεινο το χρώμα οντε γελάς
το πρόσωπό σου παίρνει.

Θε μου την ώρα που γελά
Ανατολή την κάμε,
και μένα Δύση, αντίκρυα
θέλει - δε θέλει να 'μαι.

Κάθε γλυκό μου όνειρο
πριν δώσει ο Ήλιος σβήνει,
γι' αυτό τσ' Αυγής ώστε να ζω
δα τσ' έχω κακοσύνη.

Θε μου και κάμε, οντε θα 'ρθει
στ' όνειρο να κονέψει,
να κοιμηθώ παντοτινά
να μην ξαναμισέψει.

Λιάζει την ώρα που γελάς
όταν δακρύζεις βρέχει,
κι όντε κοιτάζεις χαμηλά
η μέρα φως δεν έχει.

Δίχως ν' ανθίσει μυγδαλιά
χωρίς κλαδί ν' σκάσει,
την Άνοιξη τα χείλη σου
τη φέρνει σα γελάσει.

Όντε θα σ' έπλαθε ο Θεός
δε θα 'χε φέξει ακόμα,
και πήρανε τα μάθια σου
τσ' Ανατολής το χρώμα.

Όσες φορές απάνω μου
επέσαν οι μαθιές σου,
τόσες στα φύλλα τση καρδιάς
ειν' οι καημαθιές σου.

Μόνο σε μια περίπτωση
μπορεί να σε ξεχάσω,
να το θελήσει η μοίρα μου
την μνήμη μου να χάσω!

Αφού τσ' αγάπης τη δουλειά
δεν τηνε προλαβαίνω,
πως έχετε την απαίτηση
στα όρη ν' ανεβαίνω?

Είναι δέντρα π' οντε φυσά
το να τ' αλλού θ' αγγίξει,
μόνο για μας δεν έκαμε
καιρό να μας εσμίξει.

Να' μουν νυφάδα του χιονιού
κι ας ζήσω λίγο χρόνο,
να κάθομαι στα χείλη σου
να με φιλείς να λιώνω....!

Ο Ήλιος βγαίνει την αυγή
μα 'μένα ο δικός μου,
βγαίνει την φορά που θα ιδω
τα δυο σου μάθια φως μου.

Ποτέ σου να μην ξαναβγείς
Ήλιε μου δεν με γνοιάζει,
εγώ 'χω την αγάπη μου
κι' όπου προβάλει λιάζει.

Χρόνε, ζηλιάρη τσ' ομοφιάς
μην τση χαλάς τα κάλλη,
γιατί την ίδια, Δε μπορεί
ο κόσμος μπλιο να βγάλει.

Μ' ένα σου βλέμμα ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ,
χαρά τον πόνο κάνεις,
σκέψου, να πεις πως μ' ΑΓΑΠΑΣ,
πόσες πληγές θα γιάνεις.

Επήρα πάλι τα στενά
σαν το φτωχό ζητιάνο,
να ιδω τα μάτια π' αγαπώ
τον πόνο να γλυκάνω.

Χωρίς να πω το σ' αγαπώ
ο κόσμος το κατέχει,
γιατί το δάκρυ άμα σε δω
ωσα την βρύση τρέχει.

Καιρός π' ανθούνε τα κλαδιά
μη βγαίνεις στο σεργιάνι,
γιατί τα λούλουδα τση γης
παράπονο τα πιάνει.

Φεγγάρι μου ανε τηνε ιδείς
οντε δα βγει σεργιάνι,
μη σου φανεί παράξενο
το φως σου ανε λιγάνει.

« ‹ 9 10 11 12 13 14 › »

Cretan Serenades

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Ερωτικές

Prefectures of Crete

Chania Prefecture

Rethymnon Prefecture

Heraklion Prefecture

Lassithi Prefecture