ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Ερωτικές

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 700 καταχωρήσεις σε 14 σελίδες
Σελίδα 14
«  ‹  11 12 13 14  ›  »
Μωρό μου να περνάς καλά
και να πηγαίνεις ντρέτα,
Ειδάλλως κουκλί την έβαψες,
στο λέω νέτα σκέτα.
Ωσάν τον γόρδιο δεσμό
έδεσ' ο έρωντάς μας,
και μουδε ο Μεγ' Αλέξανδρος
τα κόβει τα δεσμά μας!
Επιθυμοπολυποθώ
απάνω στο κορμί σου,
Χοχλιδοβολοσέρματα
μα με η θέλησή σου!
Παρηγορώ την καρδιά
μα δεν παρηγοράτε,
λέω της 1000 ψέματα
μα 'κεινη σε θυμάται..
Αισθάνομαι ο, τι αισθάνεσαι
και πιο μακριά ακόμα,
γιατί έχουμε κοινή καρδιά
κι ας ζούμε σ' άλλο σώμα!
Άμα σε χάσω δεν μπορώ
να πω πως θα πεθάνω,
δε θα έχει νόημα
ο, τι ζωή κι αν κάνω.
Ψάχνω τριγύρω μου να βρω
μορφή που να σου μοιάζει,
μα έναν άγγελο ο Θεός
στα χίλια χρόνια βγάζει!
Τον έρωτα σου έκαμα
μετάγγιση στο σώμα,
για να τον έχω συντροφιά
μέχρι να μπω στο χώμα!
Ξέρω πως είσαι όνειρο
κι όμως εγώ θα ζήσω,
με την ελπίδα πως μπορεί
ποτέ να μη ξυπνήσω!
Αν ήσουν ένα σύννεφο
ήθελα να 'μαι χώμα,
σαν βρέχεις να γινόμαστε
οι δυο μας ένα σώμα.
Εγώ τη λέξη σ' αγαπώ
την έχω καταργήσει,
γιατί την είπα μια φορά
και χω πληγές γεμίση.
Όντε θωρώ τα μάθια σου
θεέ μου, αχ πως ν' αντέξω,
ως είναι πλάνα, μαγικά
που νά' βρω αλλού να παίξω;
Στον ύπνο βλέπω τις χαρές
που ξυπνητός στερούμαι,
εμα δεν μπορώ και μια ζωή
για σένα να κοιμούμαι.
Και μόνο που το σκέφτομαι
να βγεις από το νου μου,
το αίμα δεν κυκλοφορεί
στις φλέβες του κορμιού μου.
Όταν το χέρι στη φωτιά
άνθρωπος δεν το κάψει,
τότε μπορεί η αγάπη μου
για σένανε να πάψει!
Μου 'κανες μάγια στην καρδιά
κι οι φλέβες μου με καίνε,
μα τούτο 'δω το μαγικό
έρωτα το νε λένε...
Στη μια μου χέρα η φωθιά
στην άλλη το μαχαίρι,
ή θα σφαχτώ ή θα καώ
ή θα σε κάμω ταίρι!
Πανάθεμα τον έρωτα
που καίει στη καρδιά μου,
και με έχει κάψει ο σεβντάς
για σένανε γλυκιά μου!
Κάθε που παίρνω αναπνοή
για σένα έρωτά μου,
γράφεται κι ένα σ' αγαπώ
στα φύλλα τση καρδιάς μου!
Σα σε θωρώ εγώ να κλαις
τον κόσμο όλο χάνω,
και η ζωή μου κρέμεται,
σε μια κλωστή επάνω.
Ήθελα χτύπος της καρδιάς,
να 'μαι κι αναπνοή σου,
να κρέμεται από πάνω μου,
ολόκληρη η ζωή σου!
Να 'τανε τρόπος να γενώ
αίμα μες την καρδιά σου,
για να μην αισθανθείς
ξανά πως είμαι μακριά σου!
Σαν το σκληρό ναρκωτικό
κυκλοφορείς στο αίμα,
και το θωρώ πως δε μπορώ
ζω χωρίς εσένα!
Έγινα αδιόρθωτος
χρήστης του ερωτά σου,
κι ενώ θωρείς πως καίγομαι
δε με πονεί η καρδιά σου.
Φωτιά θα είναι το φιλί
απού ποθώ από σένα,
μα σαν το δώσεις αλληνής
θα πικραθώ για σένα.
Συνεργό στον έρωτα
έβαλα την καρδιά μου,
και ζήτησε ενέχυρο
αιώνια την χαρά μου!
Όλα τα άστρα του ουρανού
απάνω σου τα στρώνω,
όλοι να σε κοιτάζουνε
κι εγώ να καμαρώνω!
Αχ! και το μαξιλάρι σου
τη μυρωδιά σου βγάνει,
εντάκαρε και μ' άναψε
φωτιές απόψε πάλι!"
Μισό φεγγάρι, οντέ θα δω,
παλιού σεβντά θυμούμαι,
που κύκλο δεν εγύρισε,
και ακόμα τυρρανούμαι.
Απ' όλα τ' άστρα τ' ουρανού,
η Αφροδίτη με κερδίζει,
Γιατί με σάρκα και οστά,
εσένα μου θυμίζει.
Μωρό μου το κορμάκι σου
είναι γεμάτο εκπλήξεις,
Και θάρριες πώς χρειάζονταν
πολλά για να με ρίξεις.
Τίνος ονείρου να κλουθώ
να μην με ξεγελάσει,
να ρθει μια νύχτα το κορμί
μαζί σου να περάσει...
Την ώρα που σε σκέφτομαι
ποτέ μου δε μιλάω,
γιατί σωπαίνω πάντοτε
το Θεό σαν προσκυνάω!
Φάρμακο ψάχνω εδα να βρω
να γιάνω το σεβντά σου,
μα δεν αντέχει το κορμί
στη λάβα του έρωτά σου!
Για τον πατέρα σου φορώ
το μπράουνινγκ στη μέση,
και θα σε πάρω κοπελιά
τ' αρέσει δεν τ' αρέσει!
Αγάπη μου αγιάτρευτη
ήκαψες την καδιά μου,
μα πάλι θέλω εγώ εδα
να έχω σε κοντά μου.
Κομμάτιασε μου την καρδιά
δε σου παραπονούμαι,
και τα κομμάτια θα γενούν
καρδιές να σ' αγαπούνε!
Σαν θα πεθάνω πείτε της
μη με νεκροφιλήσει,
γιατί έχω ευαίσθητη καρδιά
και θα ξαναχτυπήσει!
Ότι δεν έχω επιθυμώ
κι ότι έχω δε μου φτάνει,
εκειά που θέλω δεν μπορώ
κι όπου μπορώ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ...
Τα μάθια σου θαμπώνουνε
και το φεγγάρι ακόμα,
παρόλο που είναι καστανό
συνηθισμένο χρώμα!!!
Όλο το βράδυ προσπαθώ
κουβέντα να σου πιάσω,
μ΄ ακόμα δεν κατάφερα
πράμα για σέ να μάθω!
Ερωτική απόδειξη
είναι για μένα μόνο,
να λέει τη λέξη σ' αγαπώ
δίχως να νιώθει πόνο!
Τι μαντινάδα να σου πω
γλυκό κορίτσι πε μου,
λόγια και σκέψη στέρεψες
πορτοκαλιάς ανθέ μου.
Ήντα να κάνω του μυαλού
που το 'χεις καθηλώσει,
κι ούτε στιγμή τη σκέψη σου
δε θέλει να προδώσει.
Κάμε τα χέρια σου σταυρό
και κάρφωσέ με απάνω,
και δεν με νοιάζει ανάσταση
ποτέ μου να μην κάνω!
Τα μάτια μου δακρύζουνε
πονούν τα σωθικά μου,
σα βλέπω άλλη ν' αγαπάς
ματώνει η καρδιά μου!
Τη νύχτα που σε γνώρισα
συνωμοτήσαν τ' αστρα,
και μου την πήραν την καρδιά
την έκλεισαν σε κάστρα.
Εάν ποθάνω και σταθώ
στην πύλη του Παραδείσου,
στην κόλαση θα κατεβώ
για να καώ μαζί σου!
Θα' θελα να' μουνα χαρτί
και εσύ να ήσουν πένα,
να στάζεις το μελάνι σου
και να γινόμαστε ένα!
Την μέρα που σ' αντάμωσα
ορκίστηκα ψυχή μου,
πως όσο ζω θα σ' αγαπώ
πιότερο απ' την ζωή μου!
«  ‹  11 12 13 14  ›  »