ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Ερωτικές

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 700 καταχωρήσεις σε 14 σελίδες
Σελίδα 7
Η πέρδικα φτερούγισε
και βρέθηκε κοντά της,
και βγήκενε το σ' αγαπώ
μέσα από τα φτερά της.
Η σκέψη μου δεν κάθεται
ποτέ δίπλα σε 'μένα,
σε θεωρεί αξεπέραστη
και έρχεται σε 'σένα.
Θέλω να ξέρεις μάθια μου
οντάσε μακριά μου,
εχάνεται η σκέψη μου
ραΐζει η καρδιά μου.
Toυ νου μου αγγελοζωγραφιά
και του μπαξέ μου γλάστρα,
πως σ' αγαπώ κατέχει το
ήλιος, φεγγάρι κι άστρα.
Αρρώστια ειν' ο έρωτας
όπως την νικοτίνη,
και προπαντός αν θες εσύ
κι' η άλλη δεν σου δίνει.
Απάνωθε μου σκούπισε
τον έρωτα που στάζω,
κι όλη τη νύχτα φίλα με
και δε θα πω "νυστάζω"!
Θεέ μου λιγόστεψε το φως
να σβήσω τη μορφή της,
και κάνε με ν' απαρνηθώ
το όμορφο κορμί της!
Χάθηκ΄ο ήλιος μάτια μου
και βγήκε το φεγγάρι,
κι όλα τ' αστέρια ο ουρανός
θα στείλει να μας πάρει!
Σαν ταξιδιάρικα πουλιά
φίλοι της μοναξιάς μου,
χτίζουν φωλιές τα λόγια σου
στους τοίχους της καρδιάς μου!
Το όνειρο ξεκίνησε
απ' των ματιών το πλάι,
κι εκεί στη πύλη του μυαλού
έμεινε να φυλάει!
Ο νους μου είναι τολμηρός
τα χείλη μου δειλιάζουν,
τα λόγια που θα έλεγα
στη γλώσσα μου κουρνιάζουν!
Κράτα στα όρτσα το πανί
όρτσα και το τιμόνι,
η σκέψη μου τη σκέψη σου
δε ξαναφήνει μόνη!
Δε θέλω μάτια μ' να πονάς
μον' χαίρου που υπάρχεις,
λίγο κι εμένα ν' αγαπάς
και τη ψυχή μου να 'χεις!
Μικρό μου τριαντάφυλλο
όταν μ' αφήνεις μόνο,
τη σκέψη μου στ' αγκάθια σου
ρίχνω και τη ματώνω!
Το χάδι σου ειν' ακριβό
κι εγώ φτωχός επαίτης,
είν' οι ελπίδες λιγοστές
γι' αυτό θα γίνω κλέφτης!
Μια κοπελιά αγάπησα
μα κείνη δε με θέλει,
δεν ξέρω ίντα μου γίνεται
μήδε κι ίντα μου μέλλει.
Κι αν τύχει να μ' απαρνηθείς
θα σου το συγχωρήσω,
αφού δε μου το ζήτησες
τόσο να σ' αγαπήσω.
Οι ώρες είναι κάγκελα
κι ο χρόνος φυλακή μου,
ζεστό ψωμί τα χείλη σου
παρηγοριά στερνή μου!
Αυτός που ερωτεύθηκα
συνέχεια με πληγώνει,
του εύχομαι ώστε να ζει
πικρά να μετανιώνει.
Άμα στερέψει το νερό
που σε ποτίζω κρίνε,
ρίζωσε μέσα στη καρδιά
κι αίμα δικό μου πίνε.
Να σε σκοτώσω σκέφτομαι
μα 'μένα συλλογούμαι,
που κάθε βράδυ θα' ρχομαι
στο τάφο να κοιμούμαι.
Κλείσαμε το τηλέφωνο
κι έχασα τη μιλιά μου,
Θεέ μου και τι δε θα' δινα
να' ρχόσουνα κοντά μου.
Να σε φιλήσω τρυφερά
να πιω απ' τους χυμούς σου,
να σβήσω από την ηδονή
μες στο ζεστό κορμί σου!
Είναι στιγμές που λαχταρώ
να ξαναζήσω πάλι,
τον φλογερό σου έρωτα
την δροσερή σου αγκάλη.
Στ' ορκίζομαι πως σ' αγαπώ
στη μάνα που με γέννα,
γι' αυτό και σε παρακαλώ
μην παίξεις με τα μένα.
Ήθελα νά 'μουν σκύλος τσι
για 'κείνη να γαυγίζω,
κι' όταν μου δίνει κόκαλο
τη χέρα τσι ν' αγγίζω.
Με τη μορφή σου η άνοιξη
είναι σημαδεμένη,
κι ότι λουλούδι και να βγει
την ομορφιά σου παίρνει!
Τ' άστρο αυτό το φωτεινό
που από ψηλά κοιτάζει,
τις δυο καρδιές τις μακρινές
σιμά τις πλησιάζει!
Ανάθεμα τον κηπουρό
που φύτεψε εσένα,
και σε 'βαλε πολλά μακριά
αντί κοντά σ' εμένα.
Σκούρα και μακριά μαλλιά
μάτια π' αλλάζουν χρώμα,
τροφή μου η μαγουλοντροπή
σαν σε φιλώ στο στόμα!
Έχω μόνο τους στίχους μου
να ράνω τα μαλλιά σου,
και θέλω μόνη πλερωμή
μια γελαστή ματιά σου!
Οντε θα πάψει η καρδιά
τον έρωτα σου να' χει,
θα πάψει και το αύριο
για μένα να υπάρχει.
Γλυκοσταλάζει ο έρωτας
μεσ' τη καρδιά και γιένει,
παλιάς αγάπης τσι πληγές
μα και καινούργιες φέρνει!
Μεταμορφώνεται ότι δω
και με τα ΄σένα μοιάζει,
κι όλο τον κόσμο εντάκαρα
και τονε κάνω χάζι.
Ανάθεμα σε ερώτα
πόσες χαρές μου δίνεις,
και μ' ένα αέρα δυνατό
τις παίρνεις και τις σβήνεις.
Άγγελος είσαι κι άνοιξες
φτερά να μ' αγκαλιάσεις,
θέλοντας μόνο μια στιγμή
το σώμα να προφτάσεις.
Tου ερώτα σου τα φιλιά
της άνοιξης τα κρίνα,
μα όταν απλώσει χειμωνιά
μαραίνονται και 'κεινα.
Γιατί εγώ να σ' αγαπώ
αφού αυτό κατέχω,
πως σου ανήκω τώρα εγώ
μα δεν μπορώ να σ' έχω.
Τα λόγια είναι περιττά
μα όμως έχει αξία,
ν' ακούσω εγώ το σ' αγαπώ
από τα δικά σου χείλια.
Είπα σου πως δε σε ξεχνώ
και 'σενα περιμένω,
γνωρίζοντας πως θα πονώ
και θα αργοπεθαίνω!
Kάποιοι μου λένε να ξεχνώ
και πίσω να σ' αφήσω,
μα 'γώ τσι λέω πως ετσά
δε θα ξαναγαπήσω.
Παράξενε μου έρωτα
σεβντά μου πεισματάρη,
να κάτεχα η αγάπη μας
ήντα τροπή θα πάρει.
Δροσοσταλίδα να μουνα
αγριολούλουδο μου,
να τον περνώ στα φύλλα σου
απάνω τον καιρό μου.
Όλη τη μέρα σ' είχα γω
μέσα στην αγκαλιά μου,
και βγήκε ο ήλιος μάτια μου
και πάλι στην καρδιά μου.
Πρώτη φορά που στην ζωή
τόση χαρά 'χω νιώσει,
θέ μου κι αν είναι όνειρο
ποτέ μην ξημερώσει.
Είσαι στο παραμύθι μου
η όμορφη νεράιδα,
που μου αρέσει να φιλώ
και να γεμίζω χάδια.
Είσαι στο παραμύθι μου
ο πρίγκιπας μωρό μου,
και μέσα στο όνειρο που ζω
το άλλο το μισό μου.
Σαν σε κοιτάζω μάτια μου
το νοιώθω, αλληθωρίζω,
και το κορμί μου αισθάνομαι
πως πια δεν το ορίζω.
Για σένα χώμα γίνομαι
να περπατείς απάνω,
μα πες μου ως πότε θα μπορώ
χατίρια να σου κάνω.
Βάζω ψυχή βάζεις κορμί
για να γεννούμε ένα,
μα πρόσεχε να μην μου πεις
έστω και ένα ψέμα.