ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Ζωή

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 201 καταχωρήσεις σε 5 σελίδες
Σελίδα 3

« ‹ 1 2 3 4 5 › »

Αιτία μου 'δωκες εσύ
για να σε ξεχωρίσω,
και δε μπορώ εις τη ζωή
μόνος μου μπλιο να ζήσω.

Τι να την κάνω τη ζωή
εάν δεν έχω εσένα,
σε γνώρισα πολύ αργά
κι’ σαι σε χέρια ξένα.

Βάθη σκοτάδι ατέλειωτο
έκανες τη ζωή μου,
κι ανάμεσα στους ζωντανούς
θάφτηκε το κορμί μου.

Παράξενα μου φαίνεται
γι’ αυτό αναρωτούμαι,
αφού μου πηρές τη καρδιά
πως στη ζωή κρατιούμαι.

Ζωή που κάθε της στιγμή
είναι γεμάτη πάθη,
την ε-μισώ και πιθυμώ
τον θάνατο μου να’ ρθη.

Δεν χαραμίζω τις στιγμές
που πέρασα μαζί σου,
Μ’ αδιαφορώ στο μέλλον σου
πια θα’ ναι η ζωή σου.

Είσαι η ζωή, η αναπνοή,
η σκέψη, η ύπαρξή μου,
κάθε φορά που σε θωρώ
γεμίζει η ψυχή μου.

Πήρα τη στράτα της ζωής
λάθος και τη βαδίζω,
χωρίς ελπίδα προχώρα
μα πίσω δεν γυρίζω.

Έφυγες φως μου μακριά
μα θα σε περιμένω,
ώσπου να ζω και να μπορώ
αναπνοή να παίρνω.

Ζωή με γέλιο και χαρά
να ζήσω δε μου μέλει,
χαρά σ’ αυτούς που αγαπούν
κι ο εις τον άλλον θέλει.

Ο αετός είναι ψηλά
κι από κι πάνω φτάνει,
τ’ άλλα πουλιά στα χαμηλά
κουμάντο να τα κάνει.

Δεν έχει άξια η ζωή
αν δεν καρδιοχτυπήσεις,
για κάτι που ‘ναι όμορφο
σα θες να τ’ αποκτήσεις.

Το μονοπάτι της ζωής
με πήρε μακριά σου,
και δεν βαστώ άλλο να ζω
χωρίς τη συντροφιά σου.

Σκοτεινιασμένος ουρανός
ειν’ η ζωή μου πάλι,
κι αναρωτιέμαι τι να’ φταιξε
κι’ μαι σ’ αυτό το χάλι.

Με μια πληγή να αιμορραγεί
παλεύω για να ζήσω,
και δα φοβούμαι αληθινά
να μην ξαναγαπήσω.

Ο αέρας μου κατάντησες
και ίσως ζωή να χάσω,
αν πέψεις να με αγαπάς
και ‘γω να σε ξεχάσω.

Το ριζικό μου γράφτηκε
με πένα χαλασμένη,
πολύ μελάνι έπεσε
και νόημα δεν βγαίνει.

Σαν μείνεις μόνος στη ζωή
τότε θα υποφέρεις,
αγάπες ξέρεις να πουλάς
μα ν’ αγαπάς δεν ξέρεις.

Μες το παιχνίδι της ζωής
μπορεί και να σε χάσω,
μα δε θα βρω τη δύναμη
ποτέ να σε ξεχάσω.

Με τυραννά η αγάπη σου
μα πάντα σε λατρεύω,
χωρίς εσένα στη ζωή
δεν ξέρω τη γυρεύω.

Νέο πολλά χαρμόσυνο
μου 'στειλε ο αδελφός μου,
πως σήμερα στις δώδεκα
γεννήθηκε ο ανιψιός μου.

Δεν μπαίνεις στον Παράδεισο,
όσα κεριά ν’ ανάψεις,
αν με τον πόνο τ’ αλλουνού
και συ μαζί δεν κλάψεις.

Ζωή ‘ναι να σαι ξυπνητός
όταν κοιμούνται οι άλλοι,
να τραγουδείς και να μετράς
τ’ αστέρια στ’ ακρογιάλι.

Αχι πως φεύγουν οι καιροί
και καταλιούνται οι χρόνοι,
δίχως ν' αλλάξει τίποτα
βραδιάζει ξημερώνει.

Ροδοντυμένη αγάπη μου
τα αηδόνια σαν σε δούνε,
θαρρούν πως ήρθε η άνοιξη
και γλυκοκελαηδούνε.

Τσ’ όμορφες ώρες τσι ζωής
και πως θα ξεχαστούνε,
τσι βάζω μέσα στην καρδιά
να μη λησμονηθούνε.

Θα ‘σαι για μένα θες δε θες
όλη η ζωή κυρά μου,
αφού στο στήθος μου χτυπά
για σένα η καρδιά μου.

Σαν έρθουν τα γεράματα
ίντα τα θες τα πλούτη,
που δε σε θέλει άνθρωπος
στην εποχή ετούτη.

Δώρα πολλά ψεύτρα ζωή
μου έχεις χαρισμένα,
μα 'κείνο που μου άξιζε
δεν το 'δωσες σε μένα.

Για μια αγάπη μια ζωή
μπορεί να την ε-δώσω,
μα να τ’ αξίζει και ποτέ
να μην το μετανιώσω.

Παλεύεις και αγωνίζεσαι
λεφτά για ν’ αποκτήσεις,
για ‘κεινα γίνεσαι κακός
μα πίσω θα τ’ αφήσεις.

Όσα κι αν έχεις μιαν αυγή
μαραίνονται σαν βιόλα,
κι ότι κι αν κάνεις στη ζωή
εδω απομένουν όλα.

Εγώ ποτέ μου στη ζωή
δεν είμαι πλεονέκτης,
μα στα καλά αισθήματα
είμαι πομπός και δέκτης.

Ο κόσμος είναι όμορφος
ο κόσμος είναι ψεύτης,
ψεύτικη είναι η ζωή
κι είναι και πλεονέχτης.

Λένε ορίζουν τη ζωή
ο θάνατος κι η γέννα,
μα η δικιά μου κράτησε
δυο τρεις στιγμές με σένα.

Τη μέρα τουτη χάραξε
ο ήλιος στη ψυχή μας,
ρακόμελο και θάλασσα
τα ξόμπλια της ζωής μας.

Μέσα στα βάσανα που ζω
και στη ζωή παλεύω,
έπρεπε να τηνε μισώ
κι όχι να τη λατρεύω.

Αναπνοή μου κι όραση
και μιας ζωής ο κύκλος,
θα ‘σαι για μένα στη καρδιά
ο τελευταίος χτύπος.

Δεν γίνεται να μην πονώ
όταν πονάς μικιό μου,
αφού είσαι όλη μου η ζωή
το αίμα μου το φως μου.

Ήρθες εσύ και άλλαξε
όλη η ζωή μου φως μου,
και άναψαν μες την καρδιά
τ’ αστέρια όλου του κόσμου.

Ζωή με καταδίκασες
μα δε σε υπολογίζω,
εσύ μου στέλνεις βάσανα
και εγώ με αυτά γλεντίζω.

Τέρμα θα δώσω στη ζωή
αν είναι και σε χάσω,
μόνο στον Αδη σαν θα μπω
μπορεί να σε ξεχάσω.

Αν ήξερα πως κάποτε
θα ‘ρχοσουν στη ζωή μου,
θα φύλαγα για σενανε
και την αναπνοή μου.

Ειν’ η ζωή μας πρόσκαιρη
και αν δεν την γλεντήσεις,
στου κάτω κόσμου το χωριά
δεν θα’ χεις αναμνήσεις.

Μέρα και νύχτα όπως μπορώ
θα πίνω, θα γλεντίζω,
και όπως τη βρίσκω τη ζωή
θα την εκουλαντρίζω.

Απόνετη μη τη θαρρείς
καρδιά πού 'χει γεράσει!
σωρό τη στάχτη όπου δεις
φωτιά έχει περάσει!

Βράζει το αίμα και διψά
εκδίκηση να πάρει,
στιγμές άπου στο δίκιο μου
το άδικο με κοντράρει.

Ζηλεύω την ανατολή
η δύση με φοβίζει,
γιατί το τέλος της ζωής
τ' ανθρώπου μου θυμίζει.

Υπάρχει άτιμη τιμή
και τίμια ατιμία,
είναι φορές και η αρετή
που γίνεται κακία.

Υπάρχει δάκρυ τσι χαράς
και γέλιο πονεμένο,
και λογική που άνθρωπο
στη τρέλα έχει φερμένο.

« ‹ 1 2 3 4 5 › »

Cretan Serenades

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Ζωή

Prefectures of Crete

Chania Prefecture

Rethymnon Prefecture

Heraklion Prefecture

Lassithi Prefecture