ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Γνωμικές

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 227 καταχωρήσεις σε 5 σελίδες
Σελίδα 4

« ‹ 1 2 3 4 5 › »

Στη πάνω πάντα του δεντρού
ένας καρπός 'πομένει,
όσα μας φέρνει η στιγμή
ο χρόνος δεν τα φέρνει.

Άντρας που' χει φιλότιμο
και σεβασμό σηκώνει,
πράμα εκτός το θάνατο
δεν τον εταπεινώνει.

Σαν θα πλουτίσει ο άνθρωπος
θαμπώνεται το φως του,
και δεν γνωρίζει τον φτωχό
ας ειν' κι ο αδελφός του.

Οντε ξαμώσεις αετό
ντρέτα να πάει το βόλι,
να σκοτωθεί, μη λαβωθεί
και τον επαίζουν όλοι.

Οι άνθρωποι πολλές φορές
το "λίγο" αναζητούνε,
και δε μπορούνε το "πολύ"
που έχουνε να δούνε!

Τις λέξεις πάντα και ποτέ
προσπάθησε να κόψεις,
θα 'ρθει μια μέρα που γι' αυτές
σκληρά θα μετανιώσεις!

Κοίταξε πρώτα αν μπορείς
ότι ζητάς να δώσεις,
μη θες ευαίσθητες καρδιές
άδικα να πληγώσεις.

Τση περηφάνιας το πουλί
σα χτυπηθεί δεν κλαίει,
κοιτά ψηλά στον ουρανό
υπομονή να λέει.

Τα λάθη που ΄κανα εχθές
σήμερα τα 'χω μάθει,
και θα διαλέξω πιο σωστά
το αύριο σαν θα 'ρθει.

Δεν τον φοβίζουν τα δεινά
δε του ταιριάζει κλάμα,
μόνο ντροπή πρέπει του αντρός
όταν θα κάνει σφάλμα.

Μην περιμένεις τα προπό
μήτε και τα λαχεία,
γιατί δεν είναι στη ζωή
το χρήμα η ευτυχία.

Αγάπη είναι την καρδιά
στα δυο να την χωρίζει,
το 'να κομμάτι να κρατεί
και τ' άλλο να χαρίζει.

Ποτέ σου μη βαρείς πουλιού
εκτός κι αν έχεις μόνο,
το θάρρος να μοιράζεσαι
τσι μάνας του το πόνο.

Ο κόσμος είναι όμορφος
κι αξίζει να υπάρχει,
όταν γυρίζεις νικητής
μετά από κάθε μάχη.

Για ναν' ο κόσμος όμορφος
να’ χει η ζωή άξια,
δίνε τσ’ αγάπης μερτικό
έστω και με θυσία.

Του κόσμου τα πολλά λεφτά
και η πολύ εξουσία,
χαλάν τ' ανθρώπου την καρδιά
και την ευαισθησία.

Πριν πούμε οτιδήποτε
πρέπει να το σκεφτούμε,
γιατί συχνά πληγώνουμε
αυτούς που αγαπούμε.

Ξυπόλυτος περπάτουνα
και είχα μια στεναχώρια,
μέχρι που εσυνάντησα
άνθρωπο δίχως πόδια.

Ότι δεν έχω πεθυμώ
κι ότι 'χω δε με φτάνει,
κι εκειά που πρέπει δε μπορώ
κι όπου μπορώ δεν κάνει.

Ο κόσμος δε με βάνει μπλιο
δε με χωρούν οι τόποι,
γιατί θωρώ κι' ναι ψηλά
πολλοί μικροί ανθρώποι.

Όπου ποθεί τη λευτεριά
και δε την κυνηγήσει,
ολόκληρη τη ζήση του
σκλάβος θα τηνε ζήσει.

Ο γης θωρεί τον εγκρεμό
και τονε πιάνει ζάλη,
κι άλλος στην άκρη, άκρη του
χορεύει πεντοζάλη.

Η μαντινάδα μάτια μου
είναι σαν το μαγκάλι,
φιλί ζεστό στην κοπελιά
στην τσικουδιά στραγάλι.

Εκειά που θέλω δε μπορώ
κι όπου δε θέλω φτάνω,
ό, τι μισώ το συναντώ
κι ό, τι αγαπώ το χάνω.

Αχι και γιαντα αλλάξανε
ετούτοινε οι τόποι,
και που' ναι οι παλιοί καιροί
και οι πιτήδιοι ανθρώποι.

Παππούς σαν πρωτογίνεσαι
μοιάζουν όλοι για φίλοι,
κι' ναι το εγγονάκι σου
τετράφυλλο τριφύλλι.

Όσα δεν βάνει ο λογικός
μέσα στην κεφαλή του,
μπορεί να του ετύχουνε
σε όλη τη ζωή του.

Πριν να μιλήσεις σκέψου το
και διάλεγε τις λέξεις,
αρκεί την ώρα που τις λες
εσύ να τις πιστέψεις.

Εκειά που ζουν οι αετοί
τ' άλλα πουλιά δε φτάνουν,
στον δρόμο προς τον ουρανό
τη δύναμή τους χάνουν.

Όλοι διαβάτες στη ζωή
είμαστε να θυμάσαι,
μάθε στη γη να πορπατάς
και πέτα οντε κοιμάσαι.

Μην ανημένεις θάμματα
σε πόρτες με μιας π' ανοίγουν,
τους πιο μεγάλους θησαυρούς
θωρακισμένες κρύβουν.

Τυχαίο τίποτα στη γη
δεν είναι να θυμάσαι,
ότι κι αν φέρει η αυγή
γέλα και μη φοβάσαι.

Έχε τ' αμέντε σου ανε δεις
δρόμο φαρδύ και ντρέτο,
ποτέ σε μια ψηλή κορφή
δε βγάζει, κάτεχέ το.

Μόνο η σιωπή κατέχει το
χίλιες φωνές να βγάνει,
και ένα βλέμμα περιττές
όλες τις λέξεις κάνει.

Κύκλος θαρρώ είναι η ζωή
με κέντρο την αγάπη,
διάμετρο τον ερώτα
και εμβαδόν το δάκρυ.

Σε μιας γυναίκας την καρδιά
δυο άντρες δε χωρούνε,
μοιάζει φωλιά που δυο αετοί
ποτέ δεν κατοικούνε.

Δεν εγερνάς ανε θωρείς
κι ειν' άσπρα τα μαλλιά σου,
μα θα γεράσεις αν θα δεις
πως μαύρισε η καρδιά σου.

Όντε θα δείς το λάθος σου
μην πέσεις να ποθάνεις,
μον' άνοιξε τα μάθια σου
να μην το ξανακάνεις.

Έχει ο καιρός γυρίσματα
κι οι εποχές αλλάζουν,
τα λάθητα μές' τη ζωή
τσ' ανθρώπους ωριμάζουν.

Όλα τα δώρα τσι ζωής
και τσι χαρές του κόσμου,
ωσάν τσι μάνας την ευχή
δεν βάνω 'γώ ομπρός μου.

Είναι ευλογία του Θεού
τ' Αρχάγγελου ρομφαία,
όταν τση μάνας την ευχή
την έχεις για παρέα

Στη μέση, μέση τ' ουρανού
έχει ο Θεός μια τρύπα,
κι ότι θα κάμει ο άνθρωπος
προβαίνει και θωρεί τα.

Δεν έχω έγνοια ποιος και τι,
δεν ψάχνω ότι να' ναι,
και αν αυτό δε σας αρκεί
μου φτάνει καλά να' μαι!

Τι άνθρωπος είναι αυτός
που δε γελά... δε κλαίει,
θα είναι μόνος στη ζωή
κι άντε να βρει ποιος φταίει.

Είναι γυμνή μια ψυχή
όντε δεν έχει ζήσει,
παρέες φίλους και χαρές
και πόνο να υμνήσει.

Όλοι 'ναι σύντεκνοι καλοί
μαζί σου στις χαρές σου,
μα γιαντα σε αφήνουνε
σαν έχεις τις κακές σου;

Αν στη ζωή δεν αγαπάς
και όνειρα δεν κάνεις,
μπορεί να ζεις, μα της ζωής
το νόημα το χάνεις.

Ήντα μού λες χωστά-χωστά
μην πάρουνε χαμπάρι,
ο κόσμος το' χει τούμπανο,
κι εμείς κρυφό καμάρι.

Φρόντισε τίμια και απλά
στον κόσμο αυτο να ζήσεις,
μάθε πως δεν χρειάζεται
τη γη να κατακτήσεις.

Η γη γυρίζει συνεχώς
γι’ αυτό και δε μουχλιάζει,
μουχλιάζει όμως ο άνθρωπος
όταν μυαλό δεν βάζει.

« ‹ 1 2 3 4 5 › »

Cretan Serenades

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Γνωμικές

Prefectures of Crete

Chania Prefecture

Rethymnon Prefecture

Heraklion Prefecture

Lassithi Prefecture