ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Λεβεντιάς

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 111 καταχωρήσεις σε 3 σελίδες
Σελίδα 2

« ‹ 1 2 3 › »

Στο μετερίζι τσ’ αρχοντιάς
και τσι τιμής το χρέος,
εκειά θα στέκω να παντώ
κι ας είμαι ο τελευταίος.

Ο άντρας που ‘χει αρετές
όπου κι αν είναι αξίζει,
σαν το σγουρό βασιλικό
που και ξερός μυρίζει.

Η λεβεντιά στον άνθρωπο
είναι μεγάλη χάρη,
είναι τσι φύσης αγαθό
δεν βγαίνει στο παζάρι.

Τη λεβεντιά ο κρητικός
την έχει πάρει χάρη,
γι’ αυτό και δεν μπορεί κανείς
ποτέ να του την πάρει.

Όπου κι αν πάει ο Κρητικός
του στήνουνε αψίδα,
γιατί σ’ αυτόν στηρίζουνε
την κάθε τους ελπίδα.

Η λεβεντιά σ’ ένα κορμί
αμοναχή δε φτάνει,
στον άντρα αξίζει η ομορφιά
και ο αντρισμός που βγάνει.

Όσα κοπέλια κι αν θωρώ
‘κει να πεντοζαλούνε,
δεν τα χορταίνω μάθια μου
την λεβεντιά λαλούνε.

Η Λεβεντιά κι ο Κρητικός
σμίξαν και γίναν ένα,
γι’ αυτό και σε φωνάζουνε
Κρήτη λεβεντογέννα.

Αφού η θέση των πουλιών
είναι για να πετούνε,
στη γη ήντα γυρεύουνε
χάμε να περπατούνε;

Απ’ τη διχάλα το βαστούν
το κρητικό μαχαίρι,
μα πρέπει να ‘ναι δυνατό
και σταθερό το χέρι.

Πάντα την πλια ψηλή κορφή
χτυπά η οργή τ’ ανέμου,
γι’ αυτό κι εγώ παράπονο
δεν έκαμα ποτέ μου.

Με μερακλήδες σαν βρεθώ
ο κόσμος δε με βάνει
γιατί ο καθ’ ένας δε μπορεί
το μερακλή να κάνει.

Τά μερακλίδικα κορμιά
και τα καλά μαχαίρια,
γιάντα τσι πιο πολλές φορές
είναι σε λάθος χέρια.

Λεβέντες είν’ οι Κρητικοί,
γενναία παλικάρια,
και τσι πολλές τσι μάχες τους
τις δείχνουν τα σημάδια.

Αν και δεν είμαι Κρητικός
την Κρήτη αγαπάω,
γιατί πάντα τη λεβεντιά
ξέρω να εκτιμάω.

Καρδιά μου καπετάνισσα
γκρέμισε τ’ οχυρό σου,
κήρυξε κι επανάσταση
σε κάθε αντίπαλό σου.

Πάψε αντάρτισσα καρδιά
τον φόβο να σκορπίζεις,
γιατί σε φοβηθήκανε
και οι πέτρες που καθίζεις.

Μαύρο καντήλι, μαύρο φως
που συμβολίζει πάθος,
πρέπει να έχει πάντοτε
του Κρητικού ο τάφος.

Φτερά δεν έχω να πετώ
μα πάντα στα ψηλά ‘μαι,
γιατί δεν έχτισα ποτέ
τα όνειρά μου χάμε.

Είν’ στο δοξάρι άπιαστος
και στ’ άρματα τεχνίτης,
ένα κοπέλι είναι κι αυτός
γέννημα θρέμα Κρήτης.

Εγώ ζηλεύγω στα πουλιά
κι όχι γιατί πετούνε,
στην γκρεμισμένη τους φωλιά
απάνω κελαηδούνε.

Τα περασάρικα πουλιά
περνούν και διαλαλούνε,
πως οι λεβέντικες καρδιές
μες στα λιβάδια ζούνε.

Ότι κακό κι αν μου συμβεί
δε σκύβω το κεφάλι,
είναι περήφανη γενιά
αυτή που μ’ έχει βγάλει.

Ο άντρας που 'ναι δυνατός
όπου κι αν επροβάλει,
χωρίς να κάνει επίθεση
τρομοκρατούνται οι άλλοι.

Στον άντρα δεν είναι πρέπο
τα κάνει να καυχάται,
μ' αυτός να κάνει τσ’ αντριγές
κι άλλος να τσι δηγάται.

Σαν τη λογιάσεις μια δουλειά,
όρτσα και μη φοβάσαι!
αμόλα τη, τη νιότη σου
και μην τήνε λυπάσαι!

Εγώ ‘μαι τσ’ αστραπής παιδί
και της βροντής αγγόνι,
και θέλω αστράφτω και βροντώ
και θέλω ρίχνω χιόνι.

Με ήντα μείγμα ο θεός
σου έπλασε τα μάτια,
φαίνεται τέλειωσε ο πηλός
και σου’ βαλε διαμάντια.

O μερακλής ο άνθρωπος
δεν πρέπει να πεθαίνει,
και προπαντώς στη Σέριφο
που ‘μαστε μετρημένοι.

Άντρας λογάται όποιος μπορεί
πόνο βαρύ ν’ αντέξει,
να ‘ναι η ψυχή στο στόμα του
και να μην βγάνει λέξη.

Του Κρητικού ο λόγος του
είναι σαν γιαταγάνι,
σφάζει μ’ αυτό και σφάζεται
πίσω δεν ματακάνει.

Σαν ο λεβέντης χάνεται
νοιώθει ο χάρος μόνος,
δοξάρι που την λύρα του
την πλήγωσε ο χρόνος.

Άντρας θέλει να λέγεται
και να χτυπάει γυναίκα;
τα παντελόνια βγάλτε του,
πάρτε του τη Beretta.

Οι άντρες δεν κοιτούν στη γη
δεν σκύβουν το κεφάλι,
δάκρυ ποτέ δεν δέχονται
το μάτι τους να βγάλει.

Nα περπατάς λεβέντικα
την γη ν’ αντρανίζεις,
και σαν το βασιλόπουλο
πάντα να ξεχωρίζεις.

Η λεβεντιά κι η μοναξά
έχουν η μια την άλλη,
και μερακλής που τσι βαστά
τσι ζήσης μες τη ζάλη.

Ξέρω που είσαι σταυραετός
περήφανος και μόνος,
που την πληγή έχει κρυφή
να μη φανεί ο πόνος.

Μέσα σε μπόρα να βρεθώ
και πληγωμένη να’ μια,
θ’ αντέξω για δεν έμαθα
να γονατίζω χάμε.

Ο αετός κι αν πληγωθεί
πάλι αετός λογάται,
και ψοφισμένο το θεριό
να δει κανείς φοβάται.

Τον αετό δεν ξεπερνούν
ποτέ τους τα γεράκια,
ετσα εξεχωρίζουνε
οι άντρες απ’ τα αντράκια.

Στη Μάνη εγώ έμαθα
που κάποτε είχα πάει,
ότι ποτέ πισώπλατα
ο άντρας δε κτυπάει.

Σαν είναι ο άντρας γνήσιος
και μπέσα κουβαλάει,
όσα χτυπήματα δεχτεί
πράμα δε τον χαλάει.

Άντρας θα πει να’ χεις αρχές
αισθήματα και τρόπο,
να προκαλείς το σεβασμό
των άλλονων ανθρώπω.

Άντρας απού’ χει στην ζωή
ήθος τιμή κι ανδρεία,
είν’ αετός στον ουρανό
απού πετά μ’ αξία.

Είν’ η ψυχή του μερακλή
στον Άδη ένας φάρος,
καθοδηγεί τσ’ υπόλοιπες
και δε τσι δένει ο Χάρος.

Όντε θα βγει ο αετός
ψηλά πάνω στα νέφη,
στ’ άλλα πουλιά του ουρανού
τους κόβεται το κέφι.

Μόνο στις εκκλησιές θα βρεις
γονατιστούς στην Κρήτη,
βαριά ‘ναι η κληρονομία
και τ’ άρματα στο σπίτι.

Λεβέντης είναι ο άνθρωπος
που χτίζει στον αέρα,
κ’ ούλους τους σκάρτους λογισμούς
τους κάμει παραπέρα.

Όποιος αντέχει να σταθεί
μπρός του Θεού την κρίση,
κάμει τον νου του αετό
λεβέντικα να ζήσει.

Με τα δικά μου τα φτερά
πέτα και μη φοβάσαι,
μη σε τρομάζει ο καιρός
σ’ όποιο ουρανό και να ‘σαι.

« ‹ 1 2 3 › »

Cretan Serenades

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Λεβεντιάς

Prefectures of Crete

Chania Prefecture

Rethymnon Prefecture

Heraklion Prefecture

Lassithi Prefecture