ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Ομορφιάς

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 304 καταχωρήσεις σε 7 σελίδες
Σελίδα 5
«  ‹  2 3 4 5 6 7  ›  »
Ζαχαροζυμωμένη μου
κι όμορφο γιασεμί μου,
ανθέ μου φεγγαρόλουστε
να σ'έβανα στ'αυτί μου.
Ασύγκριτη έχεις ομορφιά
υπέρμετρη έχεις χάρη,
μπροστά σου ο ήλιος ντρέπεται
ζηλεύει το φεγγάρι.
Ανάθεμα τα κάλλη σου
μα και την ομορφιά σου,
με τρέλανες μελαχρινή
με τα καμωματά σου.
Δεν φταίω’ γω που σ’ αγαπώ
δεν πρέπει να θυμώνεις,
φταίει ο Θιος που σ’ έπλασε
ανθρώπους να σκλαβώνεις.
Όλου του κόσμου τσ’ ομορφιές
να δώσουνε σε εμένα,
θα μου φανούνε αδιάφορες
άμα δεν έχω εσένα.
Γυναίκα ακριβοθώρητη
κόρη παιχνιδομάτα,
βάστα με για να μη χαθείς
τα’ αγάπης σου τη στράτα.
Πως να παινέψω ένα κορμί
πού’ ναι χωρίς ψεγάδι,
και κάνει μέρα λαμπερή
το πιο βαθύ σκοτάδι;
Μελαγχολία στη ματιά
έχεις κυρά και μοιάζεις,
νεράιδα που τα μάτια τσι
δε πρέπει να κοιτάζεις.
Είσαι μικρή και όμορφη
με μια καρδιά χρυσάφι,
φαντάζομαι πόσο σπάνια
είναι η δικιά σου αγάπη.
Κρίνε μου περαχωριανέ
του λιβαδιού στολίδι,
χαλάλι σου η αγάπη μου
και ο ήλιος να σου δίδει.
Θέλω να στείλω μήνυμα
μα πες μου τι να γράψω,
που η ομορφιά σου μ’ έκανε
τα λόγια μου να χάσω.
Η βιόλα η αορείτικη
έχει την αγριάδα,
όμως τσι βιόλας του μπαξέ
θωρούν την ομορφάδα.
Η βιόλα πάντα όμορφη
μένει μέσα στο χρόνο,
κι αν πει κιανείς τ’ αντίθετο
ζηλεύγει τσι και μόνο.
Απ’ αγαπά μελαχρινή
που είναι και μαυροφόρα,
δεν τηνε βγάνει απ’ το μυαλό
ένα λεπτό την ώρα.
Ποιός θα σε δει και δε θα πει
λόγια καλά για σένα,
και δε θα πει και ποιά ‘τανε
η μάνα που σε γέννα.
Σα θέλω βιόλα να σε ιδώ
θα βγω σ’ ένα κορφάλι,
για να θωρώ από ψηλά
τα έμορφα σου κάλλη.
Δεν ξημερώνει ο ουρανός
κι ο ήλιος δεν προβάλει,
άμα δεν έχω δίπλα μου
τα όμορφα σου κάλλη.
Η ομορφιά σου εύχομαι
να μείνει εις τον αιώνα,
όπως των Καρυάτιδων
εμπρός στον Παρθενώνα.
Είσαι των άστρων κέντημα
του διαμαντιού γυαλάδα,
σαν σε θωρώ αγάπη μου
σε κάνω μαντινάδα.
Σε έκανε όμορφη ο Θεός
και το ‘χει μετανιώσει,
γιατί κανείς τα κάλη σου
δε φτάνει να σιμώσει.
Όταν εσκέφτηκε ο θεός
εσέ να δημιουργήσει,
είπε να ‘σαι η πιο όμορφη
σ’ ανατολή και δύση.
Μοιάζεις Κρητικοπούλα μου
με λυχναριού χλωμάδα,
που την φιλάς και λούζεται
μαγουλοκοκκινάδα.
Απ’ όλα τα τριαντάφυλλα
αυτό είναι που σου μοιάζει,
που στ’ αγκαθιού το πλήγωμα
μύρο και δάκρυ στάζει.
Στον ύπνο είπα του θεού
να’ ρθει να σε φυλάει,
άγγελοι, αγγέλους δεν φυλούν
είπε μου και γελάει.
Του ουρανού την ομορφιά
των αστεριών την λάμψη,
στο βλέμμα σου θα δει κανείς
οντε θα σε κοιτάξει.
Ποια μαντινάδα να σου πω
την ομορφιά σου να χει,
άπου είσαι η ομορφότερη
στον κόσμο που υπάρχει.
Ανθέ μου αορείτικε
μονάκριβη μου βιόλα,
στη μυρωδιά εξεπέρασες
του κάμπου τ’ άνθη όλα.
Με μάγεψε το βλέμμα σου
και πήρε το μυαλό μου,
είναι γλυκό και δεν μπορώ
ν’ αντισταθώ μωρό μου.
Έχει ο κόσμος ομορφιές,
έχει ο κόσμος κάλλη,
σαν τη δική σου ομορφιά
στον κόσμο δεν ειν’ άλλη.
Στάσου στον ήλιο απέναντι
φως μου να σ’ αντικρίσει,
να πέσει από τη ζήλια του
στη θάλασσα να σβήσει.
Στην ομορφιά της δεν μπορώ
περιγραφή να κάνω,
είναι πολλά τα κάλλη της
τα λογικά μου χάνω.
Τι μαντινάδα να σου πω
απού ‘χεις πολλές τις χάρες,
είναι πολλές, αμέτρητες
διαφέρεις απ’ τις άλλες.
Απ’ όλα τ’ άστρα τ’ ουρανού
κανένα δεν σου μοιάζει,
γιατί τη λάμψη σου μικρό
κανένα δεν τι βγάζει.
Όμορφο είναι το κορμί
όσο κι αν το στολίσεις,
με άνθη και αρώματα
μόνο να το προικίσεις.
Στ’ άψυχο χώμα βιόλα μου
όσο νερό και να’ χεις,
δε θα τη βρεις την ομορφιά
άπου ‘χες και εχάθει.
Το αγγελικό σου πρόσωπο
και η ομορφιά σου μοιάζει,
με τα χρώματα τσ’ αυγής
οντε γλυκοχαράζει.
Μες στης ακτής την ερημιά
στου πόνου το νυχτέρι,
σαν άγγελος ξεπρόβαλλε
κι’ έλαμπε σαν αστέρι.
Φεγγάρι, αστέρια κι ουρανέ
δείτε την ομορφιά τζι,
και πείτε κι εμένα πως μπορώ
να ζήσω μακριά τζι.
Δεν φταίω εγώ που σ’ αγαπώ
και κλαίω με παρέα,
μονάχα φταίει η μάνα σου
που σε’ καμε ωραία.
Ήντα τραγούδι να σου πω
μάνα μου να σ’ αρέσει,
που ‘χεις αγγελικό κορμί
και δαχτυλίδι μέση.
Και ο θεός εζήλεψε
από την ομορφιά σου,
κι έφτιαξε αγγέλους που ‘χουνε
μάτια σα τα δικά σου.
Και ο θεός εζήλεψε
από την ομορφιά σου,
κι έφτιαξε αγγέλους που ‘χουνε
μάτια σα τα δικά σου.
Τα μάτια σου είναι φωτιά
το σώμα σου λαμπάδα,
και τα χειλάκια σου γλυκά
ωσάν τη μαρμελάδα.
Όσο κι αν βάλεις άρωμα
όσο και να μυρίζει,
η ομορφιά σου κοπελιά
είναι που ξεχωρίζει!
Έχω στο σπίτι πινάκα
του μέγα του Πικάσο,
μπροστά σε ‘σενα αγάπη μου
και ‘κεινο πάει πάσο.
Ω τη μπαντέρμη ομορφιά
που’ χει το πρόσωπο σου,
κι όταν με βλέπεις χάνομαι
τσι κύκλους τω ματιώ σου.
Η βιόλα θέλει κηπουρό
όμορφη για να μείνει,
αλλιώς ο χρόνος που περνά
γρήγορα τηνε σβήνει.
Η ομορφιά σου μάτια μου
λάμπει ωσάν διαμάντι,
μα δε σε έχω και θαρρώ
πως θα βρεθώ στον Άδη.
Η λογική δεν κρίνει πια
και το μυαλό του ανθρώπου,
εσύ την είδες όμορφη
μ’ αυτή ειν’ αδίκου κόπου.
Η κοπελιά μου φυλακή
μια μέρα θα με βάνει,
γιατί είναι όμορφη πολύ
και τήνε θενε κι άλλοι.
«  ‹  2 3 4 5 6 7  ›  »