ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Διάφορες

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 560 καταχωρήσεις σε 12 σελίδες
Σελίδα 5
Καλύτερα' χω να χαθώ
'φου δε με θέλεις άλλο,
παρά να βλέπω να κοιτάς
τον ένα και τον άλλο.
Κακία κι αν μου κρατείς
τσι τύχης μου στολίδι,
πάντα θα είσαι στη ζωή
το ποιό όμορφο ταξίδι.
Σαράντα πέντε κυνηγοί
τον νου μου κυνηγούνε,
μα' γω τον έχω απάνω σου
και πως να τον ε-βρούνε.
Ενάντια στην τύχη μου
θα πηγαίνω και σ' αγίους,
και ακόμα ποιο ενάντια
σ' ανθρώπους εναντίους.
Στην πέτρινη σου την καρδιά
θα βάλω δυναμίτη,
γιατί μωρό μου όταν περνάς
έχεις ψηλά τη μύτη.
Ενθύμιο το' χω από παλιά
μαχαίρι να χαρίζω,
μόνο σ' ανθρώπους π' αγαπώ
και που τσι ξεχωρίζω.
Το Κρητικό μαχαίρι μου
έχει μεγάλη χάρη,
σε κάθε δύσκολη στιγμή
με βγάζει παλικάρι.
Αν αγαπήσεις άλωνε
και κάνεις άλλο ταίρι,
θα σου το κόψω το λαιμό
με τούτο το μαχαίρι.
Όλος ο κόσμος χαίρεται
στον πόνο τον δικό μου,
και δεν εβρέθηκε κανείς
να θέλει το καλό μου.
Ευχαριστούμενε πολύ
για τούτο το βραβείο,
κι ευχόμαστε να' στε καλά
σε ούλο σας το βίο.
Σκληρό το πεπρωμένο μας
και θα το πολεμήσω,
ή θα πεθάνω άδικα
ή θα σε αποκτήσω.
Φαντάσου λέει να 'μουνα
κεινο το δαχτυλίδι,
να το φορεί στο δάχτυλο
να τ' ακουμπά στα χείλη.
Αφήστε τον να εκφραστεί
αφήστε τον να κλάψει,
απελπισμένα προσπαθεί
μήπως και την ξεχάσει.
Πάνω και κάτω περπατώ
σαν τον δαιμονισμένο,
για σένα είμαι αδύνατος
για σένα δεν παχαίνω.
Να' μουν αχτίνα φεγγαριού
να μπω στην καμαρή σου,
να σ' αγκαλιάζω το κορμί
μη μένεις μοναχή σου.
Με τον γιατρό και τον παπά
παρέα να μην κάνεις,
ο ένας θέλει να πονείς
κι' ο άλλος να ποθάνεις.
Πες του εκείνου α-π' αγαπάς
στα ρουθούνια μη μου μπαίνει,
γιατί θα δούν τη μάνα του
στα μαύρα φορεμένη.
Κάθε βραδιά στον ύπνο μου
ξυπνώ και το θυμούμαι,
του κερατά το θηλυκό
και δε ξανακοιμούμαι.
Να πας να βρεις ένα παπά
μεγάλο ξομολόγο,
και να του πεις μ' αρνήθηκες
χωρείς κανένα λόγο.
Υπομονή θα κάνουμε
μα τακτικά βραδιάζει,
κι η μέρα που θα σμίξουμε
όλο και πλησιάζει.
Κόκκινα ρόδα σου 'φερα
κυρά μου στο μπαλκόνι,
παρέα να σου κάνουνε
για να μην είσαι μόνη.
Μην την λυπάσαι κι ας πονεί
αφού σ’ έχει προδώσει,
έχει ο καιρός γυρίσματα
και 'δώ θα τα πληρώσει.
Του χάρου του εζήτησα
να κάνει μου μια χάρη,
η τελευταία να' σαι συ
πριν έρθει να με πάρει.
Θεέ μου και στείλε μου γραφή
να δω τι θ' απογίνω,
θα πάρω αυτή που αγαπώ
ή μόνος θ' απομείνω;
Οσάν τη χήνα χύνομαι
οσάν τη πάπια σειέμαι,
και σαν το γέρο διάολο
περνώ και δε μιλιέμαι.
Τα χείλη σου ηφαίστειο
είναι κι' η αγκαλιά σου,
και όποιος μέσα της βρεθεί
λιώνει στο άγγιγμα σου.
Οι πέρδικες κι οι κοπελιές
είναι καλό κυνήγι,
αν είναι ο τόπος βολικός
οπου να μη του φύγει.
Πάψε να ζεις παράνομα
και να γυρνάς τα βράδια,
και να σκορπάς εδώ κι εκεί
τ' αμαρτωλά σου χάδια.
Αισθάνομαι παράνομος
μόνο που σε κοιτάζω,
μα σ' έχω βάλει στη καρδιά
και γνώμη δεν αλλάζω.
Είσαι αλλού και μείνε εκεί
και μη με κατακρίνεις,
δε το αντέχω το κορμί
σε άλλη να το δίνεις.
Είσαι μακριά και μακριά
τα μάτια δε θωρούνε,
τα χέρια δεν αγγίζουνε,
τα χείλη δε φιλούνε.
Δεν πίνω για να ξεχαστώ
πίνω μπας και' ρθεις πάλι,
έστω και σαν το όνειρο
μες του ποτού τη ζάλη.
Το να γνωρίζεις ν' αγαπάς
είναι και αυτό επιστήμη,
μα να πληγώνεις μια καρδιά
έχεις μεγάλη ευθύνη.
Δώρο φτωχό και άψυχο
είναι η φωτογραφία,
μα για αυτόν που τη ζητά
έχει μεγάλη αξία.
Πολλές φορές η σκέψη μου
έρχεται και σε βρίσκει,
την ώρα που κυκλοφορεί
στη φλέβα το ουίσκι.
Ιντα 'παθες κι αναστορείς
ν' ακούσεις τη φωνή μου,
φαίνεται η απουσία μου
σου 'ναι αισθητή μικρή μου.
Φύσηξε αέρας κι έφερε
πάνω μου τ' άρωμά σου,
κι ανατριχιώ κι αισθάνομαι
στ' αυτί την αναπνιά σου.
Όπλο στα χέρια μου κρατώ
μονάχα ένα μολύβι,
και φως να βάλω πολεμώ
στου κόσμου το σκοτίδι.
Κάθε που πέφτει κεραυνός
τα λόγια της θυμούμαι,
έχουν την ίδια δύναμη
μα ποιο πολύ πονούνε.
Μην μου στερήσεις τη χαρά
και μην μου δώσεις πόνο,
και μην σκοτώσεις μια καρδιά
που ζει για σένα μόνο.
Της άνοιξης ο άνεμος
σκόρπισε μαργαρίτες,
για να θυμούμαι πως πονούν
τα λόγια που μου είπες.
Να 'τανε τρόπος να 'μουνα
σταυρός μες στον λαιμό σου,
σ' όλες τις δύσκολες στιγμές
να ήμουν φυλακτό σου.
Θα φύγω από τούτη τη ζωή
και πράμα δεν θ' αφήσω,
μόνο τσι μαντινάδες μου
στον κόσμο θα χαρίσω.
Βαρκούλα κάνω το μυαλό
φεύγει και ταξιδεύει,
κι όπου σταθεί κι όπου βρεθεί
εσένανε γυρεύει.
Ένα κεράκι άναψα
για σένα με λατρεία,
να σ' έχουν πάντοτε καλά
Χριστός και Παναγία.
Απ' άκρη σ' άκρη απα στη γη
η υφήλιος το κατέχει,
πως κάθε σπίτι κρητικό
το όπλο του θα ν' έχει.
Καλιά να ξόνω τα οζά
στο πολικό το κρύο,
παρά να λέω σου σαφή
να σμίξουμε 'μεις οι δύο.
Καιρό σου κάνει και λιχνάς
για δες καιρός απού 'ναι,
μα θα γυρίσει και νοτιάς
και θα λογαριαστούμε.
Η στο διπλό διαφορικό
θα βάλω παραπέτι,
κι οντε θα παίζω τσι σπηνιές
ο σκύλος να μην πέφτει.
Τα ψέματα κατά καιρούς
μ' έχουνε σκοτωμένο,
και μόνο ότι σ' αγαπώ
καθημερνά θα λέω.