ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Διάφορες

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 560 καταχωρήσεις σε 12 σελίδες
Σελίδα 7
Σέρνεις και σέρνω το σχοινί
κι όπως το πάει θα σπάσει,
μ' αφού σ' αρέσει σέρνε το
να δούμε ποιός θα χάσει.
Εισ' ένα στρογγυλό μηδέν
αξία μετρημένη,
που όπως κι ανε λογαριαστεί
πάντα μηδέν πομένει.
Με το μηδέν σε σύγκρινα
και πόρισμα μου βγαίνει,
εσύ 'σουν πάντα σταθερή
μα κείνο ανεβαίνει.
Παίζεις με μα δε παίζομαι
γελάς μα δε γελούμαι,
όσα κατέχεις ξυπνητή
κατέχω όντε κοιμούμαι.
Η θάλασσα τρώει τα βουνά
και τα βουνά λιοντάρια,
και οι κοπελιές οι όμορφες
τρώνε τα παλικάρια.
Θυμάσαι όντε σου το 'λεγα
να μην αγαπηθούμε,
γιατί 'μαστε άτυχοι κι οι δυο
και δε θ' αναπαυτούμε.
Εγώ 'μουνε που σ' έβλεπα
να μη σ' αγγίξει η σκόνη,
να μην περάσεις ποταμό
και λιώσεις σαν το χιόνι.
Ανε με δεις γονατιστό
στην εκκλησά να μπαίνω,
του ερωντά μας τάξιμο
είχα το καμωμένο.
Θα σου το πω το σ' αγαπώ
γιατί η ζωή 'ναι λίγη,
σε ουσιώδη πράματα
τουλάχιστον να φύγει.
Τα μάτια σου φεγγάρι μου
μοιάζ' ουρανός με αστέρια,
μια είμαστε σε έρωτα
και μία στα μαχαίρια.
Δεν σε θωρώ δεν μ' αφορά
τι κάνεις και πού πηγαίνεις,
δε νοιάζομαι αν ζεις καλά
μου φτάνει που ανασαίνεις.
Μια σπιθαμή του πέλαγου
αχ να' ταν κάθε μίλι,
να 'φευγα κάθε πρωινό
να 'ρχόμουνε το δείλι.
Στο Facebook σ' αναζητώ
και ξέρω πια που μένεις,
και μες' στ' αμάξι ξαγρυπνώ
να δω αν μ' άλλον βγαίνεις.
Μάνα που τυραννίστηκες
να μας εμεγαλώσεις,
μα όμως δεν επρόλαβες
να μας εκαμαρώσεις.
Καλή σου νύχτα αγάπη μου
πέσε και κοιμήσου,
να δεις στον ύπνο σου
πως βρίσκομαι μαζί σου.
Καλή σου μέρα κούκλα μου
ξύπνα και χαμογέλα,
άνοιξε τα ματάκια σου
στην αγκαλιά μου έλα.
Πως να σιμώσεις τ' αετού
που σε γκρεμνά φωλιάζει,
κι ανοίγει τσι φτερούγες του
σε χιόνι και χαλάζι.
Στου Ψηλορείτη την κορφή
θα γράψω το όνομα σου,
να το διαβάζει ο Θεός
να πίνει στην υγεία σου.
Βρήκα το λίθο στον γιαλό
τον έκανα λημέρι,
για να κερνώ τσι φίλους μου
χειμώνα καλοκαίρι.
Κάνω τον πόνο μου χαρά
και τον καημό μου γέλιο,
να χτίσω σε όσα γκρέμισες
ένα γερό θεμέλιο.
Ποια φωτεινή να δω πλευρά
τούτου του σκάρτου κόσμου,
που όσες φορές τον ξάνοιξα
τον βρήκα αδερφό του πόνου.
Πόσες φορές θες να στο πω
και πόσες να σου το γράψω,
ψεύτικα λόγια δε γροικώ
κι άδειες καρδιές δεν ψάχνω.
Μίλησες τα πες γρήγορα
μη χάσεις καμία λέξη,
έννοια σου και κατάλαβα
σε τι μπελά’ χω μπλέξει.
Oι ώρες κυλούνε γρήγορα
κάνει ο θεός σινιάλο,
για να βρεθούμε σύντομα
ο ένας κοντά στον άλλο.
Μπήκε Σεπτέμβρης κι ο καιρός
φθινόπωρο θυμίζει,
μια εποχή που η σκέψη μου
σε σένανε γυρίζει.
Καλή σου μέρα όμορφη
μικρή γλυκιά κοπέλα,
που όλου του κόσμου τα καλά
για σένα είναι πλασμένα.
Σαν φίλο θα σε χαιρετώ
κι ας ξέρω πως δεν είσαι,
και θα 'χω ελπίδα πως μπορεί
κι εσύ να προσποιείσαι.
Δεν πέμπω με τη φίλη σου
το γράμμα που σου γράφω,
ομπρός γελά μα πίσω σου
ανοίγει σου το λάκκο.
Πράγματα άχρηστα παλιά
στο τζάκι ξεχασμένα,
κάθε φορά που τα θωρώ
στη σκέψη φέρνω εσένα.
Λουλούδια κάνω τους καημούς
κλωστή το στεναγμό μου,
και φτιάχνω το μαγιάτικο
στεφάνι το δικό μου.
θεέ μου και κάνε να γενεί
κατακλυσμός μεγάλος,
να μην προλάβω να τη δω
να την φιλάει άλλος.
Ότι σου γράφω κοπελιά
να ξέρεις τα πιστεύω,
ολημερίς κι ολονυχτίς
εσένανε γυρεύω.
Οντε μιλείς πέφτουν ανθοί
κι οντε γελάσεις ρόδα,
φως μου το ζαριφλίκι σου
σ' άλλη καμιά δεν το δα.
Αχ να μπορούσα να 'μουνα
λουλούδι στην αυλή σου,
να 'βγαζα φύλλα και ανθούς
με την αναπνοή σου.
Πως περιγράφονται όλα αυτά
που νιώθω βρε καρδιά μου,
για σένανε ματάκια μου
όλα τα όνειρα μου.
Να' μαστε αγάπη μου
σε ένα κόσμο ξένο,
απ' ότι έχω ονειρευτεί
εσένα περιμένω.
Να μη γυρνάς σε όλα αυτά
που δεν θα ξαναζήσεις,
ο άνθρωπος μ' ελπίδες ζει
και όχι μ' αναμνήσεις.
Ποτέ μας δε βρεθήκαμε
και να 'μαστε οι δυο μας,
πάντοτε τρείς εσμίγαμε
εμείς κι ο εγωισμός μας.
Στης σκέψης τα πιο δύσκολα
'ρωτήματα απαντούσα,
απάντηση αν σε ξέχασα
να δώσω δε μπορούσα.
Εγώ με μαύρος κι' άσχημος
κι 'ανθρώπου δεν αρέσω,
μα δεν το καταδέχομαι
και θύμα να σου πέσω.
Ότι με κάνει να γελώ
εκείνο θέλω μόνο,
για να μπορώ να στέκομαι
απέναντι στον πόνο.
Βρέχει και κάθομαι εδώ
στην θέση την δικιά σου,
και αστράφτει και την όψη σου
θωρώ στα πράγματα σου.
Μια χαραμάδα ανοιχτή
άσε στη θύμηση σου,
για να περνά η σκέψη μου
πριν γίνω ανάμνηση σου.
Ας ήτανε να γύριζε
ο χρόνος πάλι πίσω,
το καλοκαίρι, στο νησί,
για να σε συναντήσω.
Όλοι μας, όντως δίνουμε
κάτι εις τον καθένα,
μα ολοκληρωτικά δινόμαστε
καρδιά μου μόνο σ' έναν.
Τέσσερα ξύλα ο αετός
θέλει για τη φωλιά του,
όσο και να' ναι φτωχική
αετοί είναι τα παιδιά του.
Τον άντρα που θα παντρευτείς
πρέπει να τονε ξέρεις,
να' ναι λεβέντης μερακλής
να' ναι και λαουτιέρης.
Φίλε μου, μη ζορίζεσαι
τσι μάρκες να μαζέψεις,
αφού στο τέλος να το δεις
πάλι θα τσι ξοδέψεις.
Ήθελα και δεν ήθελα
στ' αστέρια πάλι σ' είδα,
και μου 'παν είσαι κουζουλός
με κουζουλή ελπίδα.
Πως θα τρακάρω μου 'πανε
μα τι με μέλει εμένα ,
έτσι κι αλλιώς εγώ δε ζω
αφού 'μαι μακριά 'πο σένα.