ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Διάφορες

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 560 καταχωρήσεις σε 12 σελίδες
Σελίδα 9

« ‹ 6 7 8 9 10 11 12 › »

Μπορεί να μένεις μακριά
μα έρχομαι κοντά σου,
και με τη σκέψη μου εγώ
μπαίνω στα όνειρα σου.

Όπου αγαπώ, αγαπώ πολύ
και όπου μισώ το ίδιο...
και όπου κλείνω την πόρτα μου
δεν τηνε ξανανοίγω.

Εγώ για τον πατέρα μου
μπορεί να εκδικήσω,
παρόλο που για πάρτι μου
μπορεί να μη μανίσω.

Στο πέταγμα του αετού
φαίνεται η περηφάνια,
γιατί πετάει πιο ψηλά
απ' τ' άλλα πουλιά στα ουράνια.

Μια μαντινάδα θα σας πω
και ακούστε ένα πράμα,
ο Σκυριανός και ο Κρητικός
είναι το ίδιο πράμα.

Μην τρελαθείς κουκλίτσα μου
σου πάει το ναζάκι,
είσαι για μένα η αφορμή
που βγάζω το στιχάκι.

Απίστευτο καρδούλα μου
είναι που σε γνωρίζω,
και παίρνω όλη τη χαρά
όταν σε αντικρίζω.

Άγγελος του ουρανού
εγώ ήθελα να' μαι,
να μπορώ να βοηθώ
εκείνους που πονάνε.

Το φάρμακο τσι λύπης μου
το' χω εγώ σβησμένο,
οντε θωρώ στο βλέμμα σου
χαμόγελο ανθισμένο.

Πριν ξημερώσει πάρε με
απ 'του φεγγαριού την άκρη,
και γύρισέ με το πρωί
μέσα σε ένα δάκρυ.

Φεγγάρι μελαγχολικό
πληγώνεις σα μαχαίρι,
κάνε πιο πέρα μη θωρείς
η μοίρα τι θα φέρει.

Τις νύχτες πέφτουν μαχαιριές
απ' του φεγγαριού την άκρη,
έλα κοντά μου αν μπορείς
γίνε μικρό μου δάκρυ.

Φεγγάρι πόσα μυστικά
δεν σου χω ειπωμένα,
να μην σ' ακούσω μια φορά
να μολογήσεις ένα;

Φεγγάρι που 'σαι μίσερο
πότε θα στρογγυλέψεις,
μήπως και δω το πρόσωπο
πάλι να με μαγέψεις.

Φεγγάρι σε ξορίσανε
γιατί λαμπες τη νύχτα,
γιατί φερνες μιαν αφορμή
που τρύπαγε τα στήθια.

Λένε πως είναι ο καημός
μπόρα και θα περάσει,
μα γω κουράστηκα να ζω
και πράμα δεν αλλάζει.

Μέτρα τα χρόνια που περνούν
και τσ' ώρες πως διαβαίνουν,
ενός καιρού αθιβολές
ανεβαστούν και φέρνουν.

Πόσο αργούνε οι στιγμές
όταν κανείς προσμένει,
και κάθε μια γλυκιά στιγμή
πόσο γοργά διαβαίνει.

Είναι στιγμές που όταν σε δω
μοιάζω μωρό κοπέλι,
που προσπαθεί μα δεν μπορεί
να πει αυτά που θέλει.

Μαλαματένιος να γενείς
και διαμαντένιος να 'σαι,
σα δε βοηθά η τύχη σου
άδικα τυραννάσαι.

Θα παραιτήσω το σκολειό
να πάω στο μιτάτο,
να αρμέγω να τυροκομώ
το γάλα τω προβάτω..

Μην τον κλαις τον αϊτό
όταν βροντά και βρέχει,
μόνο να κλαις ένα πουλί
όπου φωλιά δεν έχει!

Όποιος κατέχει και μιλεί
με γνώση και με τρόπο,
κάνει και κλαίνε και γελούν
τα μάτια των ανθρώπων.

Πνίγει ο καημός κάθε καρδιά
που βρίσκεται στη σκέψη,
σαν το σπαθί που δε μπορεί
τον πόνο να γιατρέψει!

Μάθια που δε δακρύζουνε
το πόνο δε θωρούνε,
κι ανε τον δούν καμιά φορά
σρέφουν κι αλλού κοιτούνε!

Ψηλά αν σου μέλει ν' ανεβείς
σιγά σιγά ανέβα,
τα ζάλα σου να ξαναβρείς
αμα σου πουν κατέβα!

Το Μερακλίκι στο κορμί
μια χάρη συμπληρώνει,
κι' όποιος την έχει ώστε να ζει
στον ώμο τη σηκώνει.

Τα μάτια σου δώσαν χαρά
γι' αυτό να το κατέχεις,
θέλω να πω σ' ευχαριστώ
πάντα και να προσέχεις...

Δε με πειράζει μωρέ συ
να γράφεις τ' όνομά μου,
εκφράσου εσύ ελεύθερα
κι όλα τ' άλλα ξα μου!

Απ' το βουνό συνδέθηκα
με ένα δορυφόρο,
κι ό, τι θωρούν τα μάτια μου
σου πέμπω αντί για δώρο..

Μ' αρέσει να 'μαι αμοναχή
να μη θωρώ κανένα,
γιατί αφοσιώνεται
η σκέψη μου σ' εσένα.

Βrooklyn εγώ Κρήτη εσύ
να κάτι να θυμάσαι,
η πιο όμορφη Φοδελιανή
εσύ θα πρέπει να ΄σαι!

Άδικα έβαλες μικρή
το δορυφόρο πάνω,
αφού σου είπα ότι αγαπώ
με τι καρδιά λαμβάνω..

Όποτε νιώθω μοναξιά
και πράμα δεν ελπίζω,
εσένα φέρνω στο μυαλό
και τα κενά γεμίζω!

Τα άστρα ζωγράφισαν στον ουρανό
το σ' αγαπώ μικρή μου,
για να το βλέπεις καθ' αργά
να λάμπει η ψυχή μου!

Παραπονιάρικες ματιές
μου ρίχνει η μορφή σου,
λες και ήμουνα εγώ φονιάς
και πήρα το κορμί σου!

Τα μάτια σου είναι Ανατολή
και το κορμί σου Δύση,
και τη σκληρότερη καρδιά
μπορεί να συγκινήσει!

Μετρώ το χρόνο να σε δω
κι ο χρόνος δε τελειώνει,
κι η αίσθηση της σκέψης σου
σα το κερί με λιώνει!

Το δώρο μου είναι μικρό
πρόσεχε να μη το χάσεις,
γιατί το δώρο σαν χαθεί
κ’ εμένα θα ξεχάσεις.

Πουλί τσ' αυγής μη με ξυπνάς
την ώρα που κοιμούμαι,
γιατί ξορίζεις τσι χαρές
που ξυπνητός στερούμαι!

Πίσω απ' το χαμόγελο
το αινιγματικό σου,
υπάρχει τοίχος γυάλινος
που κρύβει τον καημό σου!

Σταγόνες απ΄ τη θάλασσα
λίγο ουρανό' ντε βρέχει,
κι από τα δάση χρώματα
το κοίταγμά σου έχει!

Φεγγάρι μου κουράζω σε
και σου 'χω γίνει βάρος,
όμως να πω το μυστικό
δεν έχω αλλού το θάρρος.

Kάν με Θεέ μου θάλασσα
και κείνη ξερονήσι,
να μη μπορεί κανείς ποτέ
να τηνε ακουμπήσει!

Ώστε να το καλοσκεφτεί
αϊτός μεσουρανίζει,
και τη φωλιά στα σύννεφα
σα θέλει τηνε χτίζει!

Όπου κι αν κάνω τη καρδιά
δώρο το μετανιώνω,
γιατί μου τη γιαγιέρνουνε
κι είναι γεμάτη πόνο.

Σε περιμένω να φανείς
τσ' ακρογιαλιάς την άμμο,
κρατώ στα χέρια την καρδιά
δώρο να σου τη κάνω..

Το μαύρο το πουκάμισο
έχει μεγάλη αξία,
γιατί το φόραγε ο Θεόs
στου γιου του την κηδεία.

Ήθελα και να κάτεχα
ήντα να κάνεις τώρα,
και 'χεις κλειστό το κινητό
και παίρνω τόση ώρα!

Δε θα σου πω χρόνια πολλά
γιατί σου λένε όλοι,
μα θα σου πω χίλιες χαρές
να είναι η ζωή σου όλη!

« ‹ 6 7 8 9 10 11 12 › »

Cretan Serenades

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Διάφορες

Prefectures of Crete

Chania Prefecture

Rethymnon Prefecture

Heraklion Prefecture

Lassithi Prefecture