ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Αγάπης

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 1084 καταχωρήσεις σε 22 σελίδες
Σελίδα 18
Πες μου πως θες να εκδηλωθεί
η αγάπη μου για σένα,
θες να γελώ ή προτιμάς
τα μάτια μου κλαμένα;
Πως είναι το άγιασμα
που όποιος το πίνει γιαίνει,
το ίδιο αποτέλεσμα
το χείλη μου τις φέρνει!
Σα το ζητιάνο έρχομαι
στην πόρτα σου και στέκω,
να μ' ελεήσεις δε ζητώ
μονάχα να σε βλέπω.
Το γλυκοχάραμα τσ' αυγής
είναι για μένα οδύνη,
γιατί τ' ονείρου τη χαρά
έρχεται και μου σβήνει.
Κλαίς για τον πόνο αλλωνών
γελάς για το δικό μου,
χαρά 'χεις να τόνε γροικάς
τον αναστεναγμό μου!
Περνάς και δε με χαιρετάς
ως με 'χαιρέτας πάντα,
κακιά κι αμάχη μου κρατάς
μα δε κατέχω γειάντα!
Κάθε που βλέπω την αυγή
τη χρυσοκεντημένη,
τ' αγγελικό σου πρόσωπο
στο λογισμό μου φέρνει.
Παραδεισένιε μου μπαξέ
κι' ανθέ μου μυρωδάτε,
στη μυρισμένη σου αγκαλιά
ποιός τυχερός κοιμάται.
Ρωτώ τ' αγρίμια του βουνού
που βρίσκεσαι να μάθω,
κι' ανε μου πουν πως μ' αγαπάς
κοντά σου πάλι να 'ρθω!
Θρεφετ' ο Πεύκος στα βουνά
και 'γω στα βάσανά μου,
κι αθρώπους δε μπορώ να πω
το πόνο τση καρδιάς μου!
Χίλιες καρδιές κι' αν είχα εγώ
χαλάλι στο κορμί σου,
μα δα χω μια κι' αμοναχή
και παλι 'ναι δική σου!
Λουλούι μυρισμένο μου
ξεδιάλεχτό μου ρόδο,
τσ' αγκάθες που 'χω στην καρδιά
πονώ μα ΔΕΝ τσι κόβω.
Μπαξέ σου κάνω την καρδιά
και φύτεψε τη βιόλες,
και κόβε να μυρίζεσαι
όποια σ' αρέσει απ' όλες.
Ξύπνησε χαϊδεμένη μου
να με καλωσορίσεις,
μα αν με βλέπεις όνειρο
μικρή μου μην ξυπνήσεις.
Όποιος ξεφύγει του σεβντά
και δεν τόνε πληγώσει,
στην κεφαλή του κουβαλεί
δέκα σοφώ(ν) τη γνώση.
Πρόβαλλε στο παράθυρο
τσ' αυγής κανακεμένη,
κι ο Ήλιος για να κεντηθεί
εσένα περιμένει.
Μες τση καρδιάς μου το μπαξέ
μπήκες, μα δε σε βγάνω,
θα σε ποτίζω δάκρυα
ίσαμε να ποθάνω.
Έχω χαρίσει την καρδιά
σε τόπο που τσ' αξίζει,
αληθινά την αγαπά
και δεν τη βασανίζει.
Βαριά κουβέντα όντα θα πεις
πως μ' αγαπάς στ' αλήθεια,
αν δε 'πογράψει η καρδιά
όλα 'ναι παραμύθια.
Τρέχουν τα μάθια δάκρυα
αφήνω τα και τρέχουν,
γιατί οι πόνοι στην καρδιά
αναπαμό δε έχουν.
Να σ' αγαπήσω πιο πολύ
μπορώ μα δε το κάνω
γιατί συνήθως στη ζωή
ό,τι αγαπώ το χάνω.
Αν ήσουν η Ανατολή
δε θα υπήρχε Δύση,
γιατί κι ο Ήλιος πως μπορεί
τέτοια αγκαλιά ν' αφήσει.
Το σ 'αγαπώ ζωγράφισα
μες της καρδιάς τα φύλλα,
να τα ρωτάς αν σ 'αγαπώ
να σ΄ απαντούν εκείνα
Πως να ζητήσω της καρδιάς
να μη σε αγαπάει,
αφού είναι σαν να της ζητώ
να πάψει να χτυπάει!
Είναι γλυκό το όνειρο
όταν εσύ υπάρχεις,
μα όταν φεύγεις απ' αυτό
γίνεται εφιάλτης!
Αισθάνομαι να 'σαι παντού
σε κάθε κίνησή μου
ακόμα κι η ψευδαίσθηση
σε θέλει στη ζωή μου!
Από τότε που σε γνώρισα
άνθισε η ζωή μου
και τ' άρωμα σου με μεθά
όμορφο γιασεμί μου!
Μαρτύριο που' ναι ν' αγαπάς
πιστά οσαν το σκύλο,
κι εκείνη να σε θεωρεί
μονάχα ένα φίλο!
Όταν το πιείς θα 'ναι αργά
δε θα υπάρχει λύση,
γιατί το χάπι της φωτιάς
θα σ' έχει πια ζαλίσει!
Να μην το πάρετε ποτέ
γιατί δε θεραπεύει
και την αθώα σας καρδιά
πληγώνει και παιδεύει..
Ρωτάτε για να μάθετε
τι είναι η αγάπη,
εγώ σας λέω φίλοι μου
πως είναι ένα χάπι..
Γυαλί 'ναι η αγάπη μας
και μη τη μεταπιάσεις
γιατί 'ναι λεπτεπίλεπτη
μη πέσει και τη σπάσεις!
Αν είναι ο Πάσσαρης φονιάς
κι ο Λάντεν τρομοκράτης,
τότε κι εσύ εγκρέμισες
τον πύργο της αγάπης!
Φεύγεις και χώνω τσι χαρές
κερά μου στ' ακρογυάλι
και δε θα τσ' ανελώσω μπλιο
α δε γιαγύρεις πάλι!
Αγάπη είναι ένα δεντρό
που σε γκρεμό ανθίζει,
τους λίγους κάνει ευτυχείς
και τους πολλούς γκρεμίζει!
Με χίλιους τρόπους σ' αγαπώ
μα ένας ξεχωρίζει
που έχει το δάκρυ μου μορφή
δική σου οντε πορίζει!
Πες μου πώς θες να εκδηλωθεί
η αγάπη μου για σένα,
θες να γελώ ή προτιμάς
τα μάτια μου κλαμένα;
Διώχνει μακριά τον στεναγμό
το βλέμμα το δικό σου,
και ελπίδα δίνει στην καρδιά
κάθε χαμόγελό σου.
Πες μου ποιός θα' θελε να ζει
αν ήθελε να ξέρει,
στον κάτω κόσμο όποιον αγαπά
πως θα τον κάμει ταίρι!
Λοξά τσι ρίχνεις τσι ματιές
μα εκείνες πάνε ντρέτα
κι έχουν ακτίνα δράσεως
δέκα χιλιάδες μέτρα!
Δεν τη μοιράζω την καρδιά,
ολόκληρη στη δίνω
κι εγώ για το χατίρι σου
χωρίς καρδιά θα μείνω...
Σ' αγάπησα ως αγαπά
η μάνα το παιδί της,
μα εσύ με πόνεσες σκληρά
σα να 'ταν το σκυλί της!
Άνοιξα τέρμα την καρδιά
και σ' έβαλα στη μέση
κι εκειά θα σ' έχω ώστε να ζω
σ' αρέσει δε σ' αρέσει!
Χίλιες να βάλεις στην καρδιά
και πάλι τόπο θα' χει,
μα ούτε καρφίτσα δεν χωρεί
σαν μπώ εγώ μονάχη!
Ποιός ουρανός δε θα’ θελε
εσένα για αστέρι,
που κάνεις και τη νύχτα του
να μοιάζει μεσημέρι.
Ήθελα να σαι βιόλα εσύ
κι εγώ στη γλάστρα χώμα,
να παίρνεις την ανάπτυξη
απ' το δικό μου σώμα.
Να μην αφήνεις γιασεμί
να κόβουνε τσ‘ ανθούς σου,
χέρια που δεν κατέχουνε
και σπούνε τους βλαστούς σου.
Όταν θα μάθεις ν' αγαπάς
θα 'θελα να 'μαι κει,
μήπως περάσω και με δεις
και είμαι η τυχερή!
Έγραψα την αγάπη μας
στου φεγγαριού τ' αλώνι,
και δε τη σβήνει ο χωρισμός
δεν τη χαλούν οι χρόνοι!
Mια διαφορά απ' το νεκρό
έχει το δικό μου σώμα,
εμένα λιώνει ζωντανό
και κείνο μες το χώμα!