ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Αγάπης

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 1084 καταχωρήσεις σε 22 σελίδες
Σελίδα 8

« ‹ 5 6 7 8 9 10 11 › »

Κάθε γλυκό ξημέρωμα
στην αγωνία λιώνω,
όταν προσμένω γράμμα σου
από το ταχυδρόμο.

Τσι σκέψης μου τον ασκιανό
θέσε κι εκειά κοιμήσου,
κι εγώ νανούρισμα γλυκό
θα κάνω την πνοή σου.

Αγγελοζωγραφιά του νου
εικόνα Θεϊκή μου,
ξόμπλι των ονείρων μου
χαρά μοναδική μου.

Εγώ κλαδί κι αυτή πουλί
να' ρθει να κελαηδήσει,
κι αν είναι το κλαδί ξερό
πάλι να ξανανθίσει.

Τσι σκέψης μου τον ασκιανό
η ομορφιά σου λιάζει,
γι' αυτό ο ήλιος να χαθεί
καθόλου δε με νοιάζει.

Πάντα μαζί σου θα 'μαι γω
πάντα θα σ' αγαπάω,
θα σε λατρεύω πιο πολύ
και θα σ' αναζητάω.

Δυο μέρες και μου φαίνονται
σαν να 'ναι δυο χρόνια,
θα 'ρθω κοντά σου γρήγορα
θα σ' αγαπώ αιώνια.

Σ' αγάπησα και ένιωσα
πρώτη φορά πως ζούσα,
πως ημουνα στους ουρανούς
άγγελος και πετούσα.

Ελπίδα πάλι φύτεψα
και ξέρω πως δεν κάνει,
γιατί 'ναι ψεύτικη κι αυτή
και θα με κάψει πάλι.

Στον πλάτανο τσ' αγάπης σου
εβρήκα ασκιανάδα,
κι εσύ γι' αέρα δροσερό
μου 'στειλες μαντινάδα.

Καινούργια αγάπη και παλιά
σε βάνουνε στη μέση,
γιατί φοράς πουκάμισο
που και στις δυο αρέσει.

Πράσινος είν' ο αρισμαρής
και μπλάβος ο ανθός του ,
κι απ' αγαπά μελαχρινό
βαρύς είν' ο καημός του.

Πως σ' αγαπώ δεν ήτανε
λάθος δικό μου μόνο,
μα' συ με παρακίνησες
και τώρα εγώ πληρώνω.

Αγάπη που είναι δυνατή
αντέχει και στον χρόνο,
ας είναι και παράνομη
θεμέλια να' χει μόνο.

Μισή την έχω την καρδιά
η άλλη μισή κλουθά σου,
να παίρνει αυτή τα βάσανα
να μην πονά η δικιά σου.

Εμάθαντο πως σ' αγαπώ
του μπαλκονιού σου οι βιόλες,
κι όντε περνώ απ' το στενό
μοσχομυρίζουν όλες.

Μια βιόλα έχω στην αυλή
μικρή μου και σου μοιάζει,
κι όντε ανθισμένη τη θωρώ
ο κόσμος δε με βάζει.

Λέω σου, ξαναλέω σου
πως σ' αγαπώ κερά μου,
γιατί' σαι πράμα άδολο
και σ' έχω στην καρδιά μου.

Όπως το ξύλο στη φωτιά
λιώνει και γίνετ’ άνθος,
λιώνει με η αγάπη σου
γιατ' αγαπώ με πάθος.

Μελαχρινό και καστανό
με πλάνεψε σπουργίτι,
και κάθε βραδύ ξενυχτώ
πρωί γυρνώ στο σπίτι.

Ωσάν την βιόλα όμορφη
γλυκιά 'σαι σαν το μέλι,
όφου ήντα 'θελα και μπλέχτηκα
τσ΄ αγάπης σου το τέλι.

Ο πιο πιστός σου σύμμαχος
μα κι η παρηγοριά σου,
είναι η δική μου η καρδιά
και βρίσκετε κοντά σου.

Μου 'πε τη λέξη σ' αγαπώ
κι εδά τη θέλει πίσω,
μ' αν μου το πάρει και αυτό
δεν θα μπορώ να ζήσω.

Κομμάτια να με κάνουνε
για τη δική σου αγάπη,
θα ζει να σε ξαναγαπα
το κάθε μου κομμάτι.

Ετσά αγαπώ εγώ κυρά
και πάντα θα αγαπώ σε,
ακόμη και φύγεις μακριά
και μπλιο δε σε θωρώ σε.

Θα σ' αγαπώ στ' ορκίζομαι
και θα πονώ για σένα,
ώσπου να βρίσκεται ζεστό
στις φλέβες μου το αίμα.

Κάνε τον, το λογαριασμό
αφού μ' έχεις προδώσει,
πόση αγάπη μου 'δωσες
και πόση σου 'χω δώσει.

Σ' εσένα που μ' αρνήθηκες
ευχαριστώ σου δίνω,
σ' όνειρα μέσα χάρτινα
με άφησες να σβήνω.

Αγάπη αν μάθεις τι θα πει
μικρή μου στο σχολειό,
τότε θα νοιώσεις φεύγοντας
πως έχασες το πλοίο.

Δίμουρη, άπονη, ψεύτικη
αγάπη μπερδεμένη,
εσύ 'σαι μέσα στη καρδιά
βαριά σακατεμένη.

Είναι παράλογο να ζω
δίχως δική σου σκέψη,
καρδιά μου πάψε να μιλάς
πονά κάθε σου λέξη.

Μόνο εσένα αγαπάς
γι' αυτό δεν θα με νοιώσεις,
με πολεμάς σαν το εχθρό
κι' αυτό θα το πληρώσεις.

Δυο φωτογραφίες σου
διακόσια γράμματα σου,
κι' ατέλειωτα ξενύχτια μας
θα μου 'ναι φυλακτά σου.

Και το φεγγάρι σαν πονώ
κλαίει κι' αυτό μαζί μου,
εσύ κι' αυτό παντοτινοί
ήσασταν σύντροφοι μου.

Μέτρησε η νύχτα τ' άστρα της
και λείπει ένα ζευγάρι,
χαμήλωσε τα μάτια σου
μην έρθει και στα πάρει.

Ζούσα με δίχως όνειρα
εσένα πριν γνωρίσω,
ήταν της μοίρας μου γραφτό
όμως να σ' αγαπήσω.

Όλοι μου λένε αρνήσου τον
και απολησμόνησε τον,
μα εγώ φωνάζω απ' την καρδιά
Θε μου και πρόβαλέ τον.

Μακάρι να γινόσουνα μες
στην καρδιά μου αίμα,
να μην μπορείς λεπτό-στιγμή
να φύγεις από μένα.

Όλοι πιστεύουν στο θεό
μα εγώ είμαι ειδωλολάτρης,
γιατί πιστεύω δυνατά
στα λόγια μιας αγάπης.

Τάζω λαμπάδα στο χριστό
στην Παναγιά καντήλι,
να τα φιλώ ώσπου να ζω
τα δροσερά σου χείλη.

Με πυροβόλο για όπλο μου
θα μπω στη γειτονιά σου,
να κάμω πραξικόπημα
να πάρω την καρδιά σου.

Εφτά γιατροί μ' εξέτασαν
γερμανοσπουδασμένοι,
μα δεν την υγιαίνουν την πληγή
που μου 'χεις ανοιγμένη.

Θα προσπαθήσω να γενώ
μες την καρδιά σου αίμα,
όπου και αν πας να μην μπορείς
να ζεις χωρίς εμένα.

Καμία αγάπη που έκανα
δεν μ' έχει πονέσει τόσο,
να δούμε εδά που έμπλεξα
πώς θα τη νε γλιτώσω.

Είπα τσι λέει τσι καρδιάς
να μη χτυπά για σένα,
κι αυτή επαναστάτησε
και δε μου στέλνει αίμα.

Πάψε να λες πως μ’ αγαπάς,
δεν είναι η αγάπη λόγια,
μ’ αυτό που κάνει δυο καρδιές,
να μην μπορούνε χώρια.

Να ξέρες πόσο σ' αγαπώ
πάν' απ' τον εαυτό σου,
θ' άλλαζες τη θρησκεία
σου να με κανες Θεό σου.

Λένε ότι γιατρεύονται
τα πάντα με το χρόνο,
μα να ξεφύγω δε μπορώ
απ' το δικό σου πόνο.

Λένε πώς όλες τις πληγές
ο χρόνος τσοι γιατρεύει,
μα ο δικός σου ο καημός
ακόμα με παιδεύει.

Αν αισθανθώ για μια στιγμή
κερά μου πώς σε χάνω,
θέλω με το μικρόφωνο
στην πίστα να πεθάνω.

« ‹ 5 6 7 8 9 10 11 › »

Cretan Serenades

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Αγάπης

Prefectures of Crete

Chania Prefecture

Rethymnon Prefecture

Heraklion Prefecture

Lassithi Prefecture