ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Βάσανα

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 481 καταχωρήσεις σε 10 σελίδες
Σελίδα 7
«  ‹  4 5 6 7 8 9 10  ›  »
Θε μου, αν -ε- θες λυπήσου με
και πάρε τη ζωή μου,
βάσανα άλλα δε μπορεί
ν' αντέξει το κορμί μου.
Πως να στο πω το σ' αγαπώ
με δακρυσμένα μάτια,
με πληγωμένη την καρδιά
κι αισθήματα κομμάτια.
Είναι ο πόνος μου βουνό
που απάνω έχει χιόνι,
μα περιμένω με χαρά
την άνοιξη που λιώνει.
Όλα μου τα παράπονα
γίναν απόψε ένα,
πώς γίνεται να βρίσκεσαι
τόσο μακριά από μένα.
Μονάχος μου παραμιλώ
πάλι τη μοίρα κλαίω,
πάλι δακρύζει η καρδιά
χωρίς εγώ να φταίω.
Ο Θιός με καταράστηκε
και μπλιο δεν περιμένω,
καμιά χαρά ξανά να δω
μόν' πίκρες περιμένω.
Πριν σε γνωρίσω εγώ καημούς
δεν έτυχε να νιώσω,
κι εδα μου περισεύουνε
σ' όλη τη γη να δώσω.
Όσα μπορέσεις βάσανα
δώσε μου να σηκώνω,
μονάχα για το χωρισμό
μη μου μιλήσεις μόνο.
Κατές ήντα' ναι ν' αγαπάς
και να σου λένε οι άλλοι,
δεν είσαι άντρας που άφησες
το δάκρυ να προβάλει.
Στο μετερίζι τσ' ανθρωπιάς
και τσή τιμής το χρέος,
εκεια θά στέκω ν' απαντώ
κι ας είμαι ο τελευταίος.
Όσα τ' αστέρια κι ουρανός
τόσα τα βάσανά μου,
που την καρδιά μαχαίρωσες
μέσα στα σωθικά μου.
Όταν ο ύπνος δεν μπορεί
τα μάτια μου να κλείσει,
κάποιο πικρό παράπονο
μες στην καρδιά μου σφύζει.
Δε περιμένω μπλιο καημούς
μ' όλους έχω παλέψει,
εκτός αν βγάλει ο Θεός
καινούργιους και μου πέψη.
Ανάθεμα σε χάροντα
έλα να με φορτώσεις,
αλλιώς θα ζω σαν τον νεκρό
μέχρι να μετανιώσεις.
Ήθελα μόνο μια φορά,
αυτά που με πονούνε,
να βρει η καρδιά μου δύναμη
τα χείλη μου να πούνε.
Βάσανα, πίκρες και καημούς
μου 'φερε ο έρωτάς σου,
το μόνο που κατάφερα
είναι να ζω μακριά σου.
Σαν τα βουνά τσι θάλασσας
που είναι βαθειά κρυμμένα,
έτσι νε και δεν φαίνονται
τα βάσανα μου έμενα.
Τα βάσανα μου ποταμός
κι έρχεται πάλι μπόρα,
Θε μου και κάμε ξαστεριά
κι ας είναι λίγη ώρα.
Θε μου και γιάντα με χτυπούν
και οι τέσσερις ανέμοι,
και είναι η ζωή μου ένα ξερό
λιανό κλαδί και τρέμει.
Εις το τραπέζι τσι χαράς
δε θέλω να καθίζω,
γιατί σε κάθε κίνηση
τον ευτυχή εμποδίζω.
Η πέρδικα η περήφανη,
πονάει μοναχή της,
δείχνει μονάχα τη χαρά
κι ας κλαίει η ψυχή της.
Κι οι πόνοι, ανεξίτηλα
σημάδια μου αφήνουν,
όμως το Θιό ευχαριστώ,
όταν περνούν και σβήνουν.
Όποιος κατέει μάτια μου
ίντα σημαίνει πόνος,
φαίνεται από μακριά
γιατί έχει μείνει μόνος.
Άχι κι αυτό το άχι μου
μ' έχει κυριευμένο,
από το πάθος το πολύ
εσένα να προσμένω.
Θε μου γιαντα δε μπόρεσα
να τόνε φέρω πίσω,
να τ' αποδείξω πως μπορώ
ξανά να τον κερδίσω.
Ψάχνω να βρω μια αφορμή
κοντά μου να σε φέρω,
κι ας ξέρω πως στο τέλος 'γω
πάλι θα υποφέρω.
Το πιο μεγάλο βάσανο
είναι να 'μαι κοντά σου,
και να μην το μπορώ να μπω
μέσα στην αγκαλιά σου.
Όσα κι αν έχω βάσανα
όσους καημούς και πάθη,
Δεν θε να πάψω στη ζωή
εγώ να κάνω λάθη.
Ξεχνά ο νους μα η καρδιά
δε λέει να ξεχάσει,
τα βάσανα που κάποτε
για σένα είχα περάσει.
Του πονεμένου η καρδιά
ποτέ δε θα γελάσει,
γιατί οι μπόρες τσι ζωής
την έχουνε χτικιάσει.
Απ' την ριμάδα τη ζωή
πράμα δεν περιμένω,
μονάχα πίκρες και καημούς
μπορώ να ανημένω.
Ένα τσιγάρο άναψα
και βγάνω το μπεγλέρι,
για να μετρήσω τση καημούς
εσύ που μου χεις φέρει.
Ίντα να θέλει ο Θεός
κι όλο με βασανίζει,
εγώ τι να' χω ο καψερός
που εκείνος δεν ορίζει.
Αν θέλω μια εγώ να βρω
λίγο που να σου μοιάζει,
πρέπει τον κόσμο να γυρνώ
με μόνιμο μαράζι.
Ποτέ δεν το περίμενα
να 'ρθω σε τέτοιο χάλι,
να σ' έχω φως μου αγκαλιά
και να μου λείπεις πάλι.
Ερώτησα πολλούς γιατρούς
αν ξέρουν να μου πούνε,
σε μια καρδιά που είναι μισή
πόσοι καημοί χωρούνε.
Πάει ο καιρός και έγιανε
μες την καρδιά το τραύμα,
μα να γιενεί ξανά καρδιά
χρειάζεται ένα θαύμα.
θέ μου κατέβα μια στιγμή
τη θέση μου να πάρεις,
να δω τα τόσα βάσανα
πως θα τα κουμαντάρεις.
Με φάγανε τα βάσανα
οι στεναγμοί και οι πόνοι,
γι αυτό θα φύγω απ' τη ζωή
και θα σ' αφήσω μόνη.
Απέναντί σου στέκομαι
σα το μωρό κοπέλι,
που το τραβούν απ' τη φωτιά
κι αυτό ν' αγγίξει θέλει.
Πως γίνεται να μ' αγαπάς
να μ' έχεις στην καρδιά σου,
κι αλλού να δίνεις το κορμί
και τα γλυκά φιλιά σου;
Τα τραύματα μου είναι μικρά
μα οι πληγές μεγάλες,
γι' αυτό γυναίκες στη ζωή
δεν θ' αγαπήσω άλλες.
Όσο πονούσε ο χριστός
εισ' το σταυρό του επάνω,
έτσι η καρδιά μου σήμερο
πονεί απου σε χάνω.
Δεν θα σου πω το σ' αγαπώ
όχι πως δεν το νιώθω,
δεν θέλω μπλιο άλλα βάσανα
'πτον εδικό σου πόθο.
Πόνος θα πει κακιά ζωή,
άτιμο μονοπάτι,
μήπως και εγώ το πέρασα
και ξέχασασε αγάπη.
Θε μου κι ας είχε η ψυχή
φωνή για να μιλάει,
να λέει του κόσμου δυνατά
πόσο πολύ πονάει.
Πάντα η καρδιά μου σιωπηλά
για κείνη αναστενάζει,
κι αυτί ανθρώπου δε γροικά
τους στεναγμούς που βγάζει.
Ανέ ντο γράφει η μοίρα σου
να γεύεσαι τον πόνο,
ότι κι αν κάνεις μια ζωή
μαύρα θα βάνεις μόνο.
Ποτέ μου δεν εμίσησα
άλλη γυναίκα τόσο,
όσο αυτή που αιτία έγινε
αγάπη να μη σου δώσω.
Μαύρος βαθύς ωκεανός
ο νους μου απόψε μοιάζει,
κι η σκέψη μου κάνει βουτιές
μέσα του και τρομάζει.
«  ‹  4 5 6 7 8 9 10  ›  »