ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 7791 καταχωρήσεις σε 156 σελίδες
Σελίδα 13
Έρωτα ανάθρεμμα ψυχής
και του κορμιού βασίλειο,
στη λάμψη και στη δύναμη
τον ξεπερνάς τον ήλιο.
Το παρελθόν μου το ξεχνώ
το μέλλον αγναντεύω,
σ' άλλης αγάπης μια φωλιά
να ξαναναμπώ γυρεύω.
Θα θελα να σουνα εδω
στη νύχτα που κυλάει,
να σε δικάσω ,μάτια μου,
γιατί η πληγή πονάει.
Κλείνω τα μάτια μου ξανά
και βλέπω τη μορφή σου,
καημέ μου, και τί δε θα δινα
για μια στιγμή μαζί σου.
Οσά τον Γόρδιο Δεσμό
έδεσ' ο έρωτάς μας,
και μούδ' ο Μεγ' Αλέξανδρος
το κόβει τα δεσμά μας.
Έρωτα ψεύτη έκαμες
τα μαγικά σου πάλι,
πως θα τ' αντέξει το κορμί
τη ψεύτική σου ζάλη.
Κρασί να 'μουν στα χείλη σου
και μέθη στο μυαλό σου,
στη φαντασία σου αργά
να πλάθω τ' όνειρό σου.
Σαν να 'μαι το τσιγάρο σου
και να 'σαι ο καφές μου,
πόσο πολύ μας δένουνε
οι απολαύσεις πες μου.
Σαν κόκκινο τριαντάφυλλο
είναι τα δυο σου χείλη,
που όσα φιλιά κι αν μου 'δωσαν
ο πόθος μου δε σβήνει.
Βαριάς μορφής ασθένεια
είναι ο έρωτας σου,
ψυχομαχεί ο άνθρωπος
απού ΄χει το σεβντά σου.
Όταν με παίρνεις αγκαλιά
και με γλυκοκοιτάζεις,
εκεί ψηλά στον ουρανό
μωρό μου μ' ανεβάζεις.
Ο κρίνος είναι όμορφος
τα γιασεμιά μυρίζουν
η λογική κι έρωτας
ποτέ δε συμβαδίζουν..
Και ήντα δεν κάνει ο έρωτας
σε μια καρδιά π' ορίζει,
σαν τη νικήσει ούτε καλό
ούτε πρεπό γνωρίζει..
Δεν πρόκειται αγάπη μου
ποτέ να σε ξεχάσω,
ούτε κι αν μ' απειλήσουνε
πως τη ζωή θα χάσω.
Λένε πως αν ζητάς πολλά
ποτέ σου δεν θα τα 'χεις,
γι αυτό και γω σ' ευχαριστώ
μονάχα που υπάρχεις.
Όταν με παίρνεις αγκαλιά
και με γλυκοκοιτάζεις,
εκεί ψηλά στον ουρανό
μωρό μου μ' ανεβάζεις.
Αν είναι ο έρωτας χαρά
τότε πια είναι η θλίψη,
που όταν ερωτεύεσαι
κοντεύει να σου στρίψει.
Ήθελα να 'μαι εγώ ψαράς
και συ να 'σαι ένα χέλι,
να προσπαθείς να μου γλιστράς
μα να σε πιάνω εν τέλει.
Ένα λεπτό αν δε σε δω
κερά μου μαραζώνω,
και όταν με άλλο θα σε δω
σαν το κερί θα λιώνω.
Θεέ μου μια χάρη σου ζητώ
και κάνε την, την μέρα,
που θα ποθάνω να ναι εκεί
να μου κρατεί την χέρα;
Στ' όνειρο πάλι ανέ σε δω
ρίγος θα με τυλίξει,
κάμω ευχή το χέρι σου
το σώμα μου ν' αγγίξει.
Εξομολόγηση ερωτική
σου κάνω άρχοντά μου,
θα σ' έχω πάντα βασιλιά
μέσα εις την καρδιά μου.
Όταν σε βλέπω η καρδιά
έρωτα πλημμυρίζει,
κι η πεθυμιά μου αμυγδαλιά
την εποχή που ανθίζει.
Δημιουργός του έρωτα
κατάφερες να γίνεις,
να τις πληγώνεις τις καρδιές
κι ύστερα να τσ' αφήνεις.
Στον έρωτά σου δεν μπορώ
να δώσω το παρόν μου,
γιατί έχω μέσα στην καρδιά
άλλη για σύντροφο μου.
Κάθε που ξημερώνει ο Θεός
κι η αυγή μοσχομυρίζει,
στο νου μου μέσα η σκέψη σου
είναι και τριγυρίζει.
Ρόδο που κόβεις και κρατάς
και μυρωδιά δεν έχει,
μοιάζει ανθρώπου π' αγαπά
κι ίντα 'χει δεν κατέχει.
Δροσοσταλίδα αν ήμουνα
μέχρι που να πεθάνω,
ξεσαλεμό απ' τα φύλλα σου
δεν ήθελα να κάνω.
Όταν τα χείλη σου φιλώ
ο πυρετός φουντώνει,
κι εκείνη νιώθω τη στιγμή
πως η ζωή τελειώνει.
Μη φοβηθείς αγάπη μου
ότι κακό κι αν γίνει,
τη φλόγα που μου άναψες
τίποτα δεν τη σβήνει.
Πέτρες πετώ του έρωντα
κι αυτός μου ρίχνει βέλη,
κι ως με θωρείς και σε θωρώ
να με νικήσει θέλει.
Τον έρωντα δεν προκαλώ
πόλεμο δεν του κάνω,
γιατί 'ναι υπερδύναμη
και πέρα δεν τα βγάνω.
Του έρωντά μου το δεντρί
έχει βεντέμα πάλι,
κι η πεθυμιά μου τσι χαρές
δεν έχει που να βάλει.
Ανάθεμα σε έρωτα
που τσι καρδιές ραγίζεις,
κι' όμως δεν ρώτησες καμιά
στο μπέτη όντε καθίζεις.
Απ' ώρα και σ' αγάπησα
αφηρημένο είναι,
στον έρωτα σου το μυαλό
μελαχρινέ μου κρίνε.
Ο έρωτας σαν ξεκινά
σα γιασεμί μυρίζει,
μα σαν ριζώσει στην καρδιά
σα το σπαθί θερίζει.
Στην αγκαλιά σου σαν βρεθώ
τον κόσμο γύρω χάνω,
σα να με παίρνει η θάλασσα
και στο βυθό της φτάνω.
Δεν μετανιώνω στη ζωή
και γνώμη δεν αλλάζω,
για σένα αγάπη μου γλυκιά
τα πάντα θυσιάζω.
Κατέχω το πως δε με θες
μα δεν αλλάζω γνώμη,
στον έρωντα και στην καρδιά
δεν εισχωρούνε νόμοι.
Όσο κι αν ζούμε χωριστά
μωρό μου μη σε νοιάζει,
εσένα μεσ’ απ’ την καρδιά
καμία δε σε βγάζει.
Σαν αγαπιούνται δυο καρδιές
κανείς να μην μαλώνει,
στον έρωτα και ο θεός
υποχωρεί ακόμη.
Πιστός θα μένω πάντοτε
φως μου στον έρωτα σου,
γιατί θωρώ ότι πιστά πονεί
για με η καρδιά σου.
Έχω καιρούς μες την καρδιά
φτερούγισμα να νιώσω,
γιάιντα το φτερωτό παιδί
με 'χει ξεχάσει τόσο.
Ότι κι αν πάθω στη ζωή
κακό καλό μου λάχει,
θέλω αιτία κοπελιά
η του ερωντά σου να 'χει.
Στην αγκαλιά σου γνώρισα
τον έρωτα που λένε,
μα είδα και τα μάτια μου
πρώτη φορά να κλαίνε.
Άλλος καημός στον κόσμο αυτό
δεν είναι πιο μεγάλος,
απ' το να θέλεις μια καρδιά
και να στην παίρνει άλλος.
Θεέ μου μεγάλωσέ τηνε
ετούτηνε τη νύχτα,
εδά που πιάστηκα γερά
στου έρωτα τα δίχτυα.
Επάντηξέ μου μια καρδιά
κι έριξα τη σαΐτα,
ο στόχος ήταν εύκολος
μ' αγάπη δεν εβρήκα.
Με τη σαΐτα του σεβντά
έβαλα στο σημάδι,
καρδιά που ξέρει ν' αγαπά
να γίνουμε ζευγάρι.
O έρωντάς σου κοπελιά
μου καταλεί τη νιότη,
και έκαμε και στο μάγουλο
το δάκρυ καταπότι.