ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 7791 καταχωρήσεις σε 156 σελίδες
Σελίδα 154
Σαν το φεγγάρι εκοίταζα
είδα την ομορφιά σου,
που σε όποια μέρη και αν διαβώ
μ' ακολουθεί η καρδιά σου.
Οντε σε γέννα η μάνα σου
ήταν κοντά σε βρύση,
κι έκανε νέο όμορφο
ωσάν το κυπαρίσσι.
Είσαι λουλούδι, είσαι ανθός
τσ' αυγής η πρώτη φέξη,
στο πρόσωπό σου η ομορφιά
στεφάνι έχει πλέξει.
Σαν του κοράκου τα φτερά
μαύρα 'ναι τα μαλλιά σου,
να χαίρεσαι τα νιάτα σου
εσύ και η κυρά σου.
Ας ήξερα που μένει αητός
που βασιλεύει τ' άστρο,
που μεροξημερώνεται
το πρόσωπό σου τ' άσπρο.
Όταν σε έπλαθε ο θεός
ήτανε στα καλά του,
όταν σε αποτέλειωσε
του πήρες τα μυαλά του.
Γαρίφαλο μου όμορφο
στολίδι του μπαξέ μου,
δεν το θυμούμαι απότιστο
να σ' άφηκα ποτέ μου.
Η ομορφιά τσι μ' έκανε
να βλαστημήσω πάλι,
τη φύση που τσι τα ΄δωκε
τόσο πολύ τα κάλλη.
Την ομορφιά του φεγγαριού
περνά η εδική σου,
πανσέληνος στον ουρανό
παράδεισος στην ψυχή σου.
Μια τέτοια τόσο φωτεινή
κι ηλιόλουστη ημέρα,
η λάμψη του προσώπου σου
τον ήλιο κάνει πέρα.
Ψηλό μελαχροινάκι μου
που βρήκες το μελάνι,
κι έβαψες τα χειλάκι σου
και με 'χεις κουζουλάνει.
Η όψη σου είναι θεϊκή
και η μιλιά σου μοιάζει,
με των Σειρήνων τη φωνή
που το μυαλό αλλάζει.
Αυγή κι' ηλιοβασίλεμα
λένε ομορφιές του κόσμου,
φαίνεται πως δεν είδανε
τα δυο σου μάτια φώς μου!
Αστράφτει κάθε σου ματιά
όταν θα με κοιτάξει,
και προκαλεί τον κεραυνό
να πέσει να με κάψει.
Αν ήμουν ήλιος τσι αυγής
και τσι νυχτιάς φεγγάρι,
θα είχα όλη σου την ομορφιά
την ίδια σου τι χάρη.
Αν είσαι Θε μου δίκαιος
κατέβα να περάσεις,
διαβάτης από τα μάτια της
να δω πως θα αντιδράσεις.
Ως κι ο Θεός που σ’ έπλασε
κι εκείνος σε θαυμάζει,
γιατί δεν έπλασε κορμί
στο κόσμο να σου μοιάζει.
Η ομορφιά σου προκαλεί
μέχρι και το φεγγάρι,
και κάθε βράδυ προσπαθεί
τη λάμψη σου να πάρει.
Τα λούλουδα από το μπαξέ
να τα πετάξεις όλα,
γιατί 'σαι εσύ ο βασιλικός
το γιασεμί κι η βιόλα.
Έλα μες την αγκάλη μου
λησμόνησε τον πόνο,
κι εγώ με την ανάσα μου
το δάκρυ θα στεγνώνω
Την πια όμορφη κοπέλα μου
σε βγάλανε απ' όλες,
από τσι κρίνους πιο όμορφη
πιο όμορφη κι απ' τσι βιόλες.
Ούτε ζωγράφος δεν μπορεί
πιστά να αποδώσει,
τα κάλλη και τις ομορφιές
που η φύση σου ‘χει δώσει.
Όσο κι αν είμαι δυνατός
και τον σκληρό κι αν κάνω,
μπροστά σ’ ένα μελαχρινό
τον έλεγχο μου χάνω.
Tσι σκέψης μου τον ουρανό
η ομορφιά σου λιάζει,
γι' αυτό τελείως να χαθεί
ο ήλιος δε με νοιάζει.
Δύο αστέρια λαμπερά
είναι τα δύο σου μάτια.,
κι όπου κοιτάξουν την καρδιά
την κάνουν δυο κομμάτια.
Ιντα το θέλει η μάνα σου
τη νύχτα το λυχνάρι,
απού 'χει μες το σπίτι τσι
τ' Αυγούστου το φεγγάρι.
Νικά η μέρα την αυγή
κι ο ήλιος το φεγγάρι,
και η δική σου ομορφιά
καθ' ευμορφιά και χάρη.
Βασιλοπούλα φαίνεσαι
απ' την πολλή φρεσκάδα,
και τ' όμορφό σου πρόσωπο
που 'χει του κρίνου ασπράδα.
Αφού τ' αστέρια βρίσκονται
στον ουρανό κερά μου,
εσύ στη γη ίντα ζητάς
κι έκαψες την καρδιά μου.
Αστέρι μου μελαχρινό
κάθε που θα νυχτώσει,
όλα τα άλλα χάνονται
στη λάμψη σου την τόση.
Αγέννητος θα ήσουνα
γι' αυτό δεν γίναν φως μου,
οκτώ μα γίνανε επτά
τα θαύματα του κόσμου.
Την ομορφιά σου αν έπαιρνε
μικρή μου το σκοτάδι,
δεν μ' ένοιαζε να ήτανε
όλη η ζωή μου βράδυ.
Ήλιε μου μην παινεύεσαι
για το περίσσιο φως σου,
γιατί κατέω μια κοπελιά
που φέγγει πιότερο σου.
Ο ήλιος τζάμι δεν τρυπά
μόνο τη γης μαραίνει,
κι απ' αγαπά μελαχρινή
φίλημα δεν χορταίνει.
Μου κρύβεσαι, μα με κοιτάς,
με θέλεις, μα με διώχνεις,
με νάζια μα και μ’ ομορφιά
στον έρωτα με σπρώχνεις.
Τα μάτια σου είναι άνοιξη
τα χείλη καλοκαίρι,
και νιώθω να ‘χει καύσωνα
σαν μου κρατάς το χέρι.
Μπορεί ο χρόνος να περνά
να σου χαλά τα κάλλη,
μα δεν μπορεί από την καρδιά
που σ' έχω να σε βγάλει.
Ο χρόνος πρέπει να σταθεί
να μην σε καταλύσει,
γιατί σε κήπο τέτοιο ανθό
δεν ξανακάνει η φύση.
Ο χρόνος δυσανασχετεί
γιατί περνά μπροστά σου,
και βλέπει πως ανέπαφη
πομένει η ομορφιά σου..
Δεν βγαίνει από τη σκέψη μου
τ' όμορφο πρόσωπό σου,
και με κρατά αιχμάλωτο
κάθε χαμόγελό σου.
Η λάμψη του προσώπου σου
πλανιέται στον αέρα,
και με τον ήλιο συντροφιά
δημιουργεί τη μέρα..
Μέσα σε χίλιες να βρεθείς
βιόλα μου σε γνωρίζω,
γιατί στη σκέψη του μυαλού
πάντα σε ζωγραφίζω..
Σα μαυροδάφνη Πατρινή
γλυκό 'ναι το φιλί σου,
σα φυλλαράκι γιασεμί
μυρίζει το κορμί σου.
Η ομορφιά σου προκαλεί
χωρίς να θες τον άλλο,
για κεινονά 'χω πρόβλημα
με σε πολλά μεγάλο.
Βιόλα μου, κρίνε μου, ανθέ,
ζουμπούλι, γιασεμί μου,
σκέψη μου, φως μου αναπνοή
και αίμα στο κορμί μου.
Ανταύγειες μα πολλώ λογιώ
ήκαμε στα μαλλιά τζι
και τσι καημούς σκορπά σωρούς
σε κάθε πέρασμά τζι
Όταν κοιμάσαι αγάπη μου
μοιάζεις με αγγελάκι,
γιατί είναι τόσο φωτεινό
τούτο το προσωπάκι.
Όμορφο σαν την ζωγραφιά
είναι το πρόσωπό σου,
και είναι αιτία το όμορφο
γλυκό χαμόγελο σου.
Ένα εκατομμύριο
κάνει το πρόσωπο σου,
και είναι αιτία το όμορφο
γλυκό χαμόγελο σου.
Λένε Θεά της ομορφιάς
την Αφροδίτη μόνο,
μα γω κατέχω μια ξανθιά
που τσ' έκλεψε το θρόνο.