ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 7791 καταχωρήσεις σε 156 σελίδες
Σελίδα 155

« ‹ 152 153 154 155 156 › »

Ληστέψανέ μου την καρδιά
τα όμορφα μαλλιά σου,
και το ξανθό το χρώμα τους
με έφερε κοντά σου.

Χιλιάδες κάλλη έδωκε
σ' εσέ, ο Θιός χαρά μου,
και τα χρησιμοποίησες
να κλέψεις την καρδιά μου.

Μελαχρινό μου πρόσωπο
πλασμένο με μαγνήτη,
απού τραβάς τον έρωτα
σαν ψάρι μες το δίχτυ.

Να μην μυρίζεις γιασεμί
κι ομορφιά σου φτάνει,
και μυρωδιά και ομορφιά
θα μ' αποκουζουλάνει.

Πρόβαλε φέξη τ' ουρανού
και στόλισμα του κόσμου,
το νου μου και το λογισμό
απού μου πήρες δως μου.

Βγαίνω, ρωτώ τα σύννεφα
για να μου πουν που είσαι,
και να ΄ρθω από μια γωνιά
να δω πόσ' όμορφη είσαι.

Πόσο πολύ σε σ' αγαπώ
πόσο πολύ σε θέλω,
μεταξοστολισμένη μου
που μοιάζεις των αγγέλων.

Γιάντα γυρνάς οντε με δεις
αλλού το πρόσωπό σου,
αφού κατέχεις ότι ζω
για ένα χαμόγελό σου.

Την ταχινή σηκώνομαι
τον κόσμο κάνω χάζι,
ξανοίγω και τα γιασεμιά,
κανένα δε σου μοιάζει.

Νικά η μέρα την αυγή
και ο ήλιος το φεγγάρι,
και η δική σου ομορφιά
καθ’ ομορφιά και χάρη.

Μη ξεχαστείς και πας εκειά
που μέλισσες πετούνε,
για μέλι θα σε πάρουνε
κι όλες θα σε τσιμπούνε.

Και ο Θεός που σ’ έπλασε
και κείνος σε θαυμάζει,
γιατί δεν έπλασε κορμί
στον κόσμο να σου μοιάζει.

Ρόδα και τριαντάφυλλα
και άνθη του παραδείσου,
εμάζεψε ο έρωτας
κι έφτιαξε το κορμί σου.

Όταν σε γέννα η μανά σου
όλα τα δέντρα ανθούσαν,
και τα πουλάκια στα κλαδιά
εγλυκολαηδούσαν.

Κι ο ήλιος που 'ναι φωτεινός
φοβάται τη ματιά σου,
γιατί αυτή αντανακλά
το φως απ' την καρδιά σου!

Θα 'ρθεί καιρός αγάπη μου
κι η ομορφιά θα πέσει,
και δε θα βρίνεται καρδιά
για σένα να πονέσει.

Δεν φταίω εγώ, φταίει ο Θεός
ο μέγας καλλιτέχνης,
που σ' έκανε αριστούργημα
της εδικής του τέχνης.

Απάνω σου σταμάτησε
την τέχνη της η φύση,
δεν έχει πλέον νόημα
ότι δημιουργήσει.

Έφυγα, δεν ξαναγυρνώ
στην αγκαλιά σου μέσα,
άλλης νεράιδας ομορφιές
και κάλλη με πλανέψαν.

Η ομορφιά σου μάτια μου
κουζουλαμένο μ' έχει,
κι ανε γενώ ποτέ καλά
ένας Θεός κατέχει.

Μοιάζεις με άστρο της αυγής
και τσι νυχτιάς φεγγάρι,
εσύ 'χεις όμως πιο πολύ
κι από των δυο τη χάρη.

Με πλάνεψαν τα κάλλη σου
μικρό μου περιστέρι,
και ησυχία δε θα βρω
αν δε σε κάνω ταίρι.

Δεν ξέρω αν είναι άγγελος
που ξέφυγε απ' τους άλλους,
και τάραξέ μου τα νερά
μες στης καρδιάς τους θόλους.

Από την εμορφάδα σου
τα ρόδα ας πάρουν χρώμα,
για να γίνουν πιο εύμορφα
και πιο δροσάτα ακόμα.

Για σένα λάμπει στα βουνά
το στρογγυλό φεγγάρι,
για σένα κλαίει και γελά
το κάθε παλικάρι.

Ζαλίζει με η μυρωδιά
όντε περνάς 'πό μπρος μου,
γιατί περνούνε μονομιάς
όλοι οι αθνοί του κόσμου.

Ποιός θα σε δει και δε θα πει
λόγια καλά για σένα,
και δε θα πει και ποιά 'τονε
η μάνα που σε γέννα.

Στον ουρανό θε' ν' ανεβώ
στο ξέτελος του κόσμου,
να δω αν έχει όμορφες
οσάν εσένα φως μου.

Άγγελος από τσ' ουρανούς
επίσθει να κατέβει,
και σου 'δωκε την ομορφιά
και πάλι μετ' ανέβει.

Περίσσα κάλλη σου δωσε
η φύση και στολίδια,
και σε καλοδασκάλεψε
τσ΄ αγάπης τα παιχνίδια.

Ότι κι αν πω μου φαίνεται
είναι για σένα λίγο,
γι αυτό σιωπώ και κάθομαι
μόνο να σε ξανοίγω.

Έλα παντέρμε λογισμέ
να μ' ορμηνέψεις πάλι,
γιατί με ξελογιάσανε
τα όμορφά τσι κάλλη.

Αξία έχει η ψυχή
κι όχι η ομορφιά στο σώμα,
γιατί εμάλαξε ο Θεός
και το 'πλασε με χώμα.

Λένε τσ' αγάπης η πληγή
γιατρό το χρόνο έχει,
μα μένα όσο περνά καιρός
αιμορραγεί και τρέχει.

Η θάλασσα, ο ουρανός,
τ' άστρα και το φεγγάρι,
δεν έχουνε την ομορφιά
και τα δικά σου κάλλη.

Στα κάλλη σου μωράκι μου
και οι σοφοί απορούνε,
γιατί κι αυτοί περιγραφή
να κάνουν δεν μπορούνε.

Μπαίνω σαν μπεις στην εκκλησιά
σε δίλημμα μεγάλο,
όντε σιμώνεις το Χριστό
ποιος προσκυνά τον άλλο.

Ξερά κλαδιά στα χέρια σου
γίνονται μάτσο βιόλες,
και μοιάζετε και δε μπορώ
ποια να διαλέξω απ' όλες.

Ποτέ τσι να μη ξαναβγεί
στον ουρανό σελήνη,
λαμποκοπά στη σκέψη μου
κι αστροφεγγίζει εκείνη.

Το κάθε σου χαμόγελο
με φως του ήλιου μοιάζει,
και δε κατέχω όντε σε δω
ποιος απ' τσι δυο σας λιάζει.

Χαμένη πάει η ομορφιά
όση κι αν δώσει η φύση,
σ' ένα κορμί απού καρδιά
δεν έχει να αγαπήσει.

Στην ομορφιά σου δεν μπορώ
περιγραφή να κάνω,
δεν είδα πιο γλυκειά μορφή
στον κόσμο τον απάνω.

Όλα τ' αστέρια τ' ουρανού
μονόπαντας να μπούνε,
τη λάμψη του προσώπου σου
δεν τηνε ξεπερνούνε.

Γη και Ουρανός τσακώνονται
για τα όμορφά σου κάλλη,
και στα μαχαίρια βρίσκουνται
αγάπη μου μεγάλη.

Δεν έχω λόγια να σου πω
για τα δικά σου κάλλη,
γιατί 'ναι πολλά και δε μπορεί
μια φράση να τα βάλει.

Όλα τα άστρα τ' ουρανού
ν' αποτελούνε ένα,
δεν αντιπροσωπεύουνε
ένα δικό σου βλέμμα.

'Όταν θα σ' επλασε ο Θεός
πρέπει να είχε χρόνο,
κι έκατσε κι ασχολήθηκε
με τσ' ομορφιές σου μόνο.

Ο βασιλιάς των λουλουδιών
λένε πως είναι ο κρίνος,
μα στη δική σου ομορφιά
μαραίνεται κι εκείνος.

Να 'χε μπορώ ν' αντισταθώ
του χρόνου του ζηλιάρη,
να μην περάσει, τσ' ομορφιές
μικρή μου να σου πάρει.

Βιόλα που δεν μπορεί αθνό
απάνω τζι να στέσει,
σε χαραβάτη κηπουρού
τα χέρια έχει πέσει.

« ‹ 152 153 154 155 156 › »

Cretan Serenades

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

Prefectures of Crete

Chania Prefecture

Rethymnon Prefecture

Heraklion Prefecture

Lassithi Prefecture