ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 7791 καταχωρήσεις σε 156 σελίδες
Σελίδα 5
Τα κρύα βράδια θα 'θελα
να 'σουνα το κερί μου,
να σε βαστώ στα χέρια μου
να καίγεται η ψυχή μου.
Σαν το παλιό καλό κρασί
έμοιαζαν τα φιλιά σου,
κι ήπια και μέθυσα μικιό
μέσα στην αγκαλιά σου.
Του έρωτά μου πες το ναι
κι αν μείνεις στα όνειρά μου,
για πάντα θε να κοιμηθώ,
να σ' έχω εκεί, κυρά μου.
Κάθε καινούργιος έρωτας
παλιού πληγές γιατρεύει,
και ύστερα αφήνει ανοικτές
δικές του και μισεύγει.
Θεέ μου κάνε με πνοή
βαλε με στη καρδιά της,
να ζω μέσα στη σκέψη της
να βρίσκομαι κοντά της.
Ερωτευμένος και τρελός
για σένα κοπελιά μου,
και περιμένω πως και πως
για να βρεθείς μπροστά μου.
Από να βελόνι του έρωτα
τρυπήθηκε η καρδιά μου,
και δα σε βλέπω κοπελιά
σαφή στα όνειρα μου.
Συνάντησα στα μάτια σου
την ευτυχία μόνη,
Φωτιά 'τονε και άφηκε
λαμπάδα να πυρώνει.
Κακό το ψέμα κοπελιά
μ' απ' τα δικά σου χείλη,
ευτυχισμένο μ' έκανε,
κ ας έγινα ρεζίλι.
Νιώθει η καρδιά να καίγεται
μες το ψυχρό σου βλέμμα,
και ζωντανεύει το κορμί
απ' του σεβντά το αίμα.
Δεν είναι χιόνι που' πεσε
και πάγωσε με πάλι,
είναι χειμώνας του έρωντα
που μέσα μου έχεις βάλει.
Η αύρα σου η γαλήνια,
τον πόνο ξεθυμαίνει,
και το φιλί απ' τα χείλη σου,
όνειρο ζωντανεύει.
Είσαι και θα 'σαι αγάπη μου
μια φλόγα που δε σβήνει,
και μες στην έρμη μου καρδιά
παντοτινά θα μείνει.
Δρόμοι πολλοί μας χώρισαν
μα εγώ θα τους ενώσω,
το βράδυ που θα κοιμηθείς
θα 'ρθω να σ' ανταμώσω.
Βιόλα μου ο περιβολάρης
σου αδιαφορία δείχνει,
και πως εσύ μαραίνεσαι
αλλού τσ' ευθύνες ρίχνει.
Μου λύπουνε τα μάτια σου
τ' άγγιγμα, τα φιλιά σου,
μα ποιο πολύ η ζεστασιά
που βγάζει η καρδιά σου.
Την μπλούζα που μου χάρισες
ποτέ μου δεν την βγάζω,
γιατί μ' αυτή αισθάνομαι
ότι σε αγκαλιάζω.
Μα τι υλικά έβαλε ο θιος
και έφτιαξε εσένα,
και τώρα δα ταλαιπωρεί
ματάκια μου, εμένα;
Η κόλαση παράδεισος
μοιάζει στην αγκαλιά σου,
κι η κάθε αμαρτία μου
κρύβεται στα φιλιά σου.
Καντάδα η ψιλή βροχή
απού 'χει τη φωνή σου,
ακούγονται οι πιτσιλιές
νότες απ' την ψυχή σου.
Κοπέλι μου μελαχρινό,
τα μαύρα σου τα μάτια,
απου σαν εμέ κοιτάξανε
με κάνανε κομμάτια.
Ότι κι αν χάσω βρίνω το
μα αν είναι και βελόνα,
και θα σε βρω ανέ γενείς
στην θάλασσα σταγόνα.
Μονάχα πόνο έπρεπε
σου λέω να σε βγάλω,
κρίμα που σε ονόμασα
έρωτα και μεγάλο.
Όλα τα χώματα τσι γης
τα 'χω προπατημένα,
μα δε μου πάντηξε ποθές
λουλούδι σαν εσένα.
Με τα σχοινιά του καραβιού
θα δέσω το κορμί μου,
και σα μου πεις πως μ' αγαπάς
θα δεις τη δύναμη μου.
Σ' ένα ποτήρι μάζωξα
τα λούλουδα του κόσμου,
μα δεν την ήκουσα ποθές
τη μυρωδιά σου φως μου.
Πιο εύκολο μου φαίνεται
τ' αστέρια να μετρήσω,
παρά τα μάτια σου τα δυο
να τα ξελησμονήσω.
Πόσα 'ναι τ' άστρα τ' ουρανού
ποιος τα 'χει μετρημένα,
να του φωνάξω να σε δει
να βάλει ακόμη ένα.
Στην κάψα του καλοκαιριού
στο σταύρωμα τσι μέρας,
το γέλιο σου κρυγιό νερό
και δροσερός αέρας.
Ό, τι σ' εσένα με τραβά,
αυτό μ' απομακρύνει,
παιχνίδι επικίνδυνο,
έχεις για μένα γίνει.
Τι το θελα ο άμοιρος,
να μάθω πεντοζάλη,
μόλις σε είδα με 'πιασε,
του έρωτα η ζάλη.
Μια νύχτα ονειρεύτηκα
πως ήρθες πάλι πίσω,
και την ελπίδα έδωσες
ζωή να συνεχίσω.
Όντε περνώ και σε θωρώ
στο παραθύρι επάνω,
θαρρώ πως είσαι η Παναγιά
και το σταυρό μου κάνω.
Ήθελα να 'μουν θάλασσα
και εσύ ποτάμι να σαι,
να 'ρχεσαι στην αγκάλη μου
μωρό μου να κοιμάσαι.
Αεροπόρος θα 'γενώ
για να πετώ κοντά σου,
και ερωτική προσγείωση
να 'κάμω στην καρδιά σου.
Ποτέ μου δε θα κουραστώ
να σου κλουθώ κερά μου,
ένας αμάλαγος σεβντάς
καίει τα σωθικά μου.
Του έρωτα σου τη φωτιά
παλεύω μακριά σου,
και είναι βρεγμένα τα κλαδιά
μ' αίμα από την καρδιά σου.
Μέλι ρουφώ απ' το στόμα σου,
δροσιά απ την πνοή σου,
και όταν κάνουμε ερώτα,
ζάχαρη απ’ το κορμί σου.
Είσαι ότι πιο πολύτιμο
υπάρχει και θα υπάρξει,
και δε νομίζω μια ζωή
πως δίπλα σου θα φτάξει.
Δεν θέλω άλλο, αγάπη μου
από το να σε βλέπω,
να σε ακούω να μιλείς
στον ίσκιο σου να στέκω.
Όντε στα μάτια με θωρείς
κόβεται η μιλιά μου,
και δεν αντέχω να σου πω
ήντα τραβά η καρδιά μου.
Με φίλησες και ένιωσα
τη γεύση των χειλιών σου,
και έπλεα μεσοπέλαγα
στις κόρες των μαθιών σου.
Δεν ξέρω τι μου έκανες,
με έχεις πια τρελάνει,
ο έρωτας σου αγάπη μου,
στα σύννεφα με πάει.
Άγγελος είσαι επί γης,
άγγελο θα χεις μάνα,
γιατί πετώ και χάνομαι
στα μάτια σου τα πλάνα.
Νιώθει η καρδιά μου λες και ζει
σε παραμύθι φως μου,
εσύ την έκανες να αισθάνεται
βασίλισσα του κόσμου.
Όπως ο πόνος στα πλευρά
που' χει ο σακατεμένος,
ετσά κι ο πόνος στην ψυχή
που' χει ο ερωτευμένος.
Πολλές φορές στα όρια
τσ' απελπισίας φτάνω,
σε θέλω κι όμως δε μπορώ
δικό μου να σε κάνω.
Το σ' αγαπώ καρδούλα μου
μην μου το πεις με λόγια,
με πράξεις μόνο δείχνε το
για να κρατήσει αιώνια.
Λούλούδο σ' είδε μάτια μου
κι απόμεινε στο χώμα,
γαλάζιος σ' είδε ουρανός
κι έμεινε δίχως χρώμα.
Έρχεται αέρας δυνατός
όντα με πλησιάζεις,
του έρωτα κατακλυσμός
που είναι να θαυμάζεις.