ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 7791 καταχωρήσεις σε 156 σελίδες
Σελίδα 8
Βάζω ψυχή βάζεις κορμί
για να γεννούμε ένα,
μα πρόσεχε να μην μου πεις
έστω και ένα ψέμα.
Για σένα χώμα γίνομαι
να περπατείς απάνω,
μα πες μου ως πότε θα μπορώ
χατίρια να σου κάνω.
Σαν σε κοιτάζω μάτια μου
το νοιώθω, αλληθωρίζω,
και το κορμί μου αισθάνομαι
πως πια δεν το ορίζω.
Είσαι στο παραμύθι μου
ο πρίγκιπας μωρό μου,
και μέσα στο όνειρο που ζω
το άλλο το μισό μου.
Είσαι στο παραμύθι μου
η όμορφη νεράιδα,
που μου αρέσει να φιλώ
και να γεμίζω χάδια.
Πρώτη φορά που στην ζωή
τόση χαρά 'χω νιώσει,
θέ μου κι αν είναι όνειρο
ποτέ μην ξημερώσει.
Όλη τη μέρα σ' είχα γω
μέσα στην αγκαλιά μου,
και βγήκε ο ήλιος μάτια μου
και πάλι στην καρδιά μου.
Δροσοσταλίδα να μουνα
αγριολούλουδο μου,
να τον περνώ στα φύλλα σου
απάνω τον καιρό μου.
Παράξενε μου έρωτα
σεβντά μου πεισματάρη,
να κάτεχα η αγάπη μας
ήντα τροπή θα πάρει.
Kάποιοι μου λένε να ξεχνώ
και πίσω να σ' αφήσω,
μα 'γώ τσι λέω πως ετσά
δε θα ξαναγαπήσω.
Είπα σου πως δε σε ξεχνώ
και 'σενα περιμένω,
γνωρίζοντας πως θα πονώ
και θα αργοπεθαίνω!
Τα λόγια είναι περιττά
μα όμως έχει αξία,
ν' ακούσω εγώ το σ' αγαπώ
από τα δικά σου χείλια.
Γιατί εγώ να σ' αγαπώ
αφού αυτό κατέχω,
πως σου ανήκω τώρα εγώ
μα δεν μπορώ να σ' έχω.
Tου ερώτα σου τα φιλιά
της άνοιξης τα κρίνα,
μα όταν απλώσει χειμωνιά
μαραίνονται και 'κεινα.
Άγγελος είσαι κι άνοιξες
φτερά να μ' αγκαλιάσεις,
θέλοντας μόνο μια στιγμή
το σώμα να προφτάσεις.
Ανάθεμα σε ερώτα
πόσες χαρές μου δίνεις,
και μ' ένα αέρα δυνατό
τις παίρνεις και τις σβήνεις.
Μεταμορφώνεται ότι δω
και με τα ΄σένα μοιάζει,
κι όλο τον κόσμο εντάκαρα
και τονε κάνω χάζι.
Γλυκοσταλάζει ο έρωτας
μεσ' τη καρδιά και γιένει,
παλιάς αγάπης τσι πληγές
μα και καινούργιες φέρνει!
Οντε θα πάψει η καρδιά
τον έρωτα σου να' χει,
θα πάψει και το αύριο
για μένα να υπάρχει.
Έχω μόνο τους στίχους μου
να ράνω τα μαλλιά σου,
και θέλω μόνη πλερωμή
μια γελαστή ματιά σου!
Σκούρα και μακριά μαλλιά
μάτια π' αλλάζουν χρώμα,
τροφή μου η μαγουλοντροπή
σαν σε φιλώ στο στόμα!
Ανάθεμα τον κηπουρό
που φύτεψε εσένα,
και σε 'βαλε πολλά μακριά
αντί κοντά σ' εμένα.
Τ' άστρο αυτό το φωτεινό
που από ψηλά κοιτάζει,
τις δυο καρδιές τις μακρινές
σιμά τις πλησιάζει!
Με τη μορφή σου η άνοιξη
είναι σημαδεμένη,
κι ότι λουλούδι και να βγει
την ομορφιά σου παίρνει!
Ήθελα νά 'μουν σκύλος τσι
για 'κείνη να γαυγίζω,
κι' όταν μου δίνει κόκαλο
τη χέρα τσι ν' αγγίζω.
Στ' ορκίζομαι πως σ' αγαπώ
στη μάνα που με γέννα,
γι' αυτό και σε παρακαλώ
μην παίξεις με τα μένα.
Είναι στιγμές που λαχταρώ
να ξαναζήσω πάλι,
τον φλογερό σου έρωτα
την δροσερή σου αγκάλη.
Να σε φιλήσω τρυφερά
να πιω απ' τους χυμούς σου,
να σβήσω από την ηδονή
μες στο ζεστό κορμί σου!
Κλείσαμε το τηλέφωνο
κι έχασα τη μιλιά μου,
Θεέ μου και τι δε θα' δινα
να' ρχόσουνα κοντά μου.
Να σε σκοτώσω σκέφτομαι
μα 'μένα συλλογούμαι,
που κάθε βράδυ θα' ρχομαι
στο τάφο να κοιμούμαι.
Άμα στερέψει το νερό
που σε ποτίζω κρίνε,
ρίζωσε μέσα στη καρδιά
κι αίμα δικό μου πίνε.
Αυτός που ερωτεύθηκα
συνέχεια με πληγώνει,
του εύχομαι ώστε να ζει
πικρά να μετανιώνει.
Οι ώρες είναι κάγκελα
κι ο χρόνος φυλακή μου,
ζεστό ψωμί τα χείλη σου
παρηγοριά στερνή μου!
Κι αν τύχει να μ' απαρνηθείς
θα σου το συγχωρήσω,
αφού δε μου το ζήτησες
τόσο να σ' αγαπήσω.
Μια κοπελιά αγάπησα
μα κείνη δε με θέλει,
δεν ξέρω ίντα μου γίνεται
μήδε κι ίντα μου μέλλει.
Το χάδι σου ειν' ακριβό
κι εγώ φτωχός επαίτης,
είν' οι ελπίδες λιγοστές
γι' αυτό θα γίνω κλέφτης!
Μικρό μου τριαντάφυλλο
όταν μ' αφήνεις μόνο,
τη σκέψη μου στ' αγκάθια σου
ρίχνω και τη ματώνω!
Δε θέλω μάτια μ' να πονάς
μον' χαίρου που υπάρχεις,
λίγο κι εμένα ν' αγαπάς
και τη ψυχή μου να 'χεις!
Κράτα στα όρτσα το πανί
όρτσα και το τιμόνι,
η σκέψη μου τη σκέψη σου
δε ξαναφήνει μόνη!
Ο νους μου είναι τολμηρός
τα χείλη μου δειλιάζουν,
τα λόγια που θα έλεγα
στη γλώσσα μου κουρνιάζουν!
Το όνειρο ξεκίνησε
απ' των ματιών το πλάι,
κι εκεί στη πύλη του μυαλού
έμεινε να φυλάει!
Σαν ταξιδιάρικα πουλιά
φίλοι της μοναξιάς μου,
χτίζουν φωλιές τα λόγια σου
στους τοίχους της καρδιάς μου!
Χάθηκ΄ο ήλιος μάτια μου
και βγήκε το φεγγάρι,
κι όλα τ' αστέρια ο ουρανός
θα στείλει να μας πάρει!
Θεέ μου λιγόστεψε το φως
να σβήσω τη μορφή της,
και κάνε με ν' απαρνηθώ
το όμορφο κορμί της!
Απάνωθε μου σκούπισε
τον έρωτα που στάζω,
κι όλη τη νύχτα φίλα με
και δε θα πω "νυστάζω"!
Αρρώστια ειν' ο έρωτας
όπως την νικοτίνη,
και προπαντός αν θες εσύ
κι' η άλλη δεν σου δίνει.
Toυ νου μου αγγελοζωγραφιά
και του μπαξέ μου γλάστρα,
πως σ' αγαπώ κατέχει το
ήλιος, φεγγάρι κι άστρα.
Θέλω να ξέρεις μάθια μου
οντάσε μακριά μου,
εχάνεται η σκέψη μου
ραΐζει η καρδιά μου.
Η σκέψη μου δεν κάθεται
ποτέ δίπλα σε 'μένα,
σε θεωρεί αξεπέραστη
και έρχεται σε 'σένα.
Η πέρδικα φτερούγισε
και βρέθηκε κοντά της,
και βγήκενε το σ' αγαπώ
μέσα από τα φτερά της.