ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Όνειρο

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 339 καταχωρήσεις σε 7 σελίδες
Σελίδα 1
«  ‹  1 2 3 4  ›  »
Αν είσαι δάκρυ και φανείς
μπροστά στα δυο μου μάτια,
μην τρέξεις γιατί θα γεννούν
τα όνειρα κομμάτια.
Όνειρο των ονείρων μου,
σκέψη τσι φαντασίας,
καταστροφή και κάψιμο
τσι κάθε προσδοκίας.
Όνειρο των ονείρων μου
ζωή τσι φαντασίας,
γίνηκες σήμα ιερό
καθημερνής λατρείας.
Πες μου το πως δεν μ’ αγαπάς
να πάψω να ελπίζω,
πριν δω πως είναι ψεύτικα
τα όνειρα που χτίζω.
Κάμε γραπτή τη σκέψη σου
και πέψε μου να μάθω,
να δω αν εβγούνε αληθινά
τα όνειρα που πλάθω.
Η αγάπη μοιάζει μ’ όνειρο
π’ οντέ ξυπνήσεις σβήνει,
μα μια μεγάλη ανάμνηση
μες στην ζωή σ’ αφήνει.
Σαν όνειρο μαγευτικό
που μια στιγμή γεννιέται,
ετσά κι ο πόνος τσι καρδιάς
ποτέ δε λησμονιέται.
Χθεσινοβράδινο όνειρο
σκέψη καθημερνή μου,
χωρίς εσένα μάταιη
θα είναι η ζωή μου.
Χάρε άπου ‘ρθες στο όνειρο
εγώ δεν στην αρνούμαι,
στη μάχη που με κάλεσες
θα ρθώ δεν σε φοβούμαι.
Πες σ’ αγαπώ και δώσε μου
αυτά που μου χρωστάνε,
δέκα χιλιάδες όνειρα
τις νύχτες που κοιμάμαι.
Γλυκό τσι νύχτας όνειρο
μεσ’ του μυαλού τη ζάλη,
έλα και φέρε τη χαρά
και την ελπίδα πάλι.
Οψάργας πάλι στ’ όνειρο
ως το πρωί γλεντούσα,
γιατί είχα στην αγκάλη μου
εκείνη π’ αγαπούσα.
Σαν την νεράιδα θα σε δω
απόψε στ’ όνειρο μου,
να γαληνέψει η ταραχή
άπου’ χω στο μυαλό μου.
Αν πίστευα στα όνειρα
που έβλεπα κάθε βράδυ,
θα ήθελα να ήτανε
παντοτινά σκοτάδι.
Μέσα στο νου μου βρίσκεσαι
και τσ’ ώρες που κοιμούμαι,
κι από κανένα όνειρο
να λείπεις δεν θυμούμαι.
Βαρέθηκα στα όνειρα
να βρίσκομαι κοντά σου,
και στην πραγματικότητα
να είμαι μακριά σου.
Δεν ξανακάνω όνειρα
ήσουν το τελευταίο,
εχτές το βράδυ το’ θαψα
κι όλη τη μέρα κλαίω.
Σ’ αγάπησα σαν όνειρο
σ’ έχασα άπα λάθος,
φταίει η καρδιά μου π’ αγαπά
με τόσο πολύ πάθος.
Στα πιο γλυκά μου όνειρα
λέω σου να το κατέχεις,
εσένα ονειρεύομαι
και την ευθύνη έχεις.
Στους δυστυχείς τα όνειρα
παρηγοριά τους δίνουν
κι ας ξέρουν πως αληθινά
δεν πρόκειται να γίνουν.
Έπαψα πια και όνειρα
για σένανε δεν κάνω,
έτσι κι αλλιώς κατέχω το
πως την αυγή σε χάνω.
Μέσα στου ύπνου τ’ όνειρο
θέλω χαρά να ζήσω,
αφού ότι θέλω δε μπορώ
ξύπνιος να τ’ αποκτήσω.
Τα όνειρα που έκανα
τόσο καιρό για σένα,
εδά θωρώ να σβήνουνε
σαν τα κεριά ένα, ένα.
Να ‘τανε τρόπος να γενείς
αυγή μου σα κι εμένα,
να δεις τα τόσα όνειρα
που μου ‘χεις σκοτωμένα.
Απ’ τα χιλιάδες όνειρα
βγαίνουνε ορισμένα,
απ’ τα δικά μου όνειρα
δε βγήκενε κανένα.
Σου στέλνω άγγελο κρυφά
να σε φυλάει τη νύκτα,
να βλέπεις όνειρα γλυκά
μωρό μου καληνύχτα.
Όμορφα όνειρα για μας
έβαλα αρχή και χτίζω,
και πως θα βγουν αληθινά
στο μέλλον μου ελπίζω.
Όνειρο είσαι καθ’ αυγής,
σεργιάνι κάθε δύσης,
και την καρδούλα μου χαρές
εσύ θα τη γεμίσεις.
Όνειρα όλοι κάνουνε
ποιός άνθρωπος δεν κάνει,
ποιός δεν ζητά στο πέλαγος
τσ’ αγάπης το λιμάνι.
Όνειρα όλοι κάνουνε
είχα και γω για κείνη,
χτίσει παλάτια μαγικά
μα’ χουν συντρίμια γίνει.
Εγώ θα κάνω όνειρα
για σένα και για μένα,
ασχέτως ότι βρίσκεσαι
φως μου σε χέρια ξένα.
Όνειρα κάνω ο δυστυχής
ποιος είναι που δεν κάνει,
μα σβήνουνε και αφορμή
είναι ένα στεφάνι.
Να κάτεχα πως αντιδρά
όταν μεταξυπνήσει,
που εμένα θώριε στ’ όνειρο
και άλλο θ’ αντικρύσει.
Απ’ όλα μου τα όνειρα
ένα ‘ναι η πεθυμιά μου,
έστω νεκρός να ‘ρθει να μπει
μέσα στην αγκαλιά μου.
Αν μ’ αγαπάς κ’ είναι όνειρο
στον ύπνο μου ας ποθάνω,
γιατί αν ξυπνήσω δίχως σου
ήντα θα ζω να κάνω.
Και στ’ όνειρο σαν έρχεσαι
λίγο σ’ απολαμβάνω,
γιατί η χαρά σου με ξυπνά
σεβντά μου και σε χάνω.
Αγάπουνά σε κι έλεγα
πως δίχως σου δεν κάνω,
μα εδά ούτε περαστική
στ’ όνειρο δε σε βάνω.
Κοιμάμαι και ονειρεύομαι
πως είσαι εσύ μαζί μου,
μα όταν ξυπνάω την αυγή
χάνω την θύμηση μου.
Δεν ξανακάνω όνειρα
αφού όπως κι αν το κάνω,
ανέ σε δω στον ύπνο μου
στον ξύπνιο μου σε χάνω..
Εγώ κι αν κάνω όνειρα
τα κάνω μπας και βγούνε ,
μήπως συβάσω τις τσι χαρές
να ρθούνε να με βρούνε .
Ήλιε που βγαίνεις την αυγή
με χέρια ματωμένα ,
φαντάσου πόσα όνειρα
θα έχεις σκοτωμένα .
Τα όνειρα γενήκανε
λουλούδια ανθισμένα ,
και μες στη φεύγα του καιρού
μαραίνονται ένα, ένα .
Είναι φρικτό τα όνειρα
τα ψεύτικα που κάνω ,
όσο και να ‘ναι ψεύτικα
πονώ όντε τα χάνω .
Το πιο γλυκό απ’ τα όνειρα
που ‘κανα κάθε βράδυ ,
μου το ‘πνιξε πριν το χαρώ
το μαύρο το σκοτάδι .
Δεν κάνω όνειρα πολλά
που κι ένα πότε λίγο ,
να ξεγελώ τη σκέψη μου
και το καημό να πνίγω .
Δεν έχει ελπίδα τ’ όνειρο
αφού θα ξημερώσει ,
και θα ρθει ο ήλιος ο φονιάς
πάλι να το σκοτώσει .
Θέλω να μείνω μοναχός
έστω για λίγη ώρα ,
να κλάψω για τα όνειρα
που χάθηκαν στη μπόρα .
Πρέπει πως ήτονε γραφτό
μια νύχτα του Φλεβάρη ,
να κάμει μπόρα δυνατή
και τ’ όνειρο να πάρει .
Δεν κάνω μπλιό μου όνειρα
γιατί τα τελευταία ,
μπορεί να σβήσαν άδικα
μα ήταν τα πιο ωραία .
Νυχτώνει πάλι κοπελιά
κι έχω χαρά μεγάλη ,
αφού θα ξανασμίξουμε
στ’ ονείρου τ’ ακρογιάλι .
«  ‹  1 2 3 4  ›  »