ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Ομορφιάς

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 304 καταχωρήσεις σε 7 σελίδες
Σελίδα 1
«  ‹  1 2 3 4  ›  »
Μέσα στο σπήλιο της καρδιάς
το αίμα πηχτό τρέχει,
και σταλαγμίτη έκαμε
που την μορφή σου έχει.
Όταν την έπλαθε ο Θεός
δεν είχε φέξει ακόμα
γι' αυτό έχουνε τα μάτια τσι
του ουρανού το χρώμα.
Όταν την έπλαθε ο Θεός
δεν είχε φως ν' ανάψει,
γι' αυτό έχουνε τα μάτια της
του φεγγαριού τη λάμψη.
Σαράντα ήλιους ξεπερνά
των αμαθιών σου η λάμψη,
τσιγάρο από το βλέμμα σου
μπορεί κανείς ν' ανάψει.
Τα μάτια σου πρωτότυπα
δεν τα' χω δει σε άλλη,
ίσως να μη βρεθεί ποτέ καμιά
να σε περνά στα κάλλη.
Παγώνα μου στολίστηκες
έφτιξες τα μαλλιά σου,
και εκατέστρεψε εμέ
μ' αυτή την ομορφιά σου.
Αχι τί σώμα είν' αυτό
ψηλό μελαχρινό μου,
όταν το είδα έχασα
για πάντα το μυαλό μου.
Οντα σε δούνε κοπελιά
να βγαίνεις απ΄ το σπίτι,
αρχιζούνε τσι μπαλωθιές
σε ολόκληρη τη Κρήτη.
Τα κάλλη σου μερώνουνε
και τα θεριά ακόμη,
ποιός είναι άπου θα σε δει
και θα΄ χει άλλη γνώμη.
Η ομορφιά σ' ένα κορμί
αμοναχή δεν φτάνει,
στη βιόλα αξίζει τ' άρωμα
και η μυρωδιά που βγάνει.
Δεν τονε θέλω τον Θεό
έφυγα από κοντά του,
και προσκυνώ ένα ξανθό
όμορφο διμιούργημά του.
Απ' όλα τ' άστρα τ' ουρανού
ένα' ναι που σου μοιάζει,
που βγαίνει τα χαράματα
κι όλα τα σκοτεινιάζει.
Θε μου για κοίτα ομορφιά
για κοίτα κάτι μάτια,
που με θωρούν και γίνομαι
σαρανταδυό κομμάτια.
Βασίλισσα είσαι μάθια μου
βαστάς και την κορόνα,
και έχεις τον αυγερινό
στα χείλι και στο στόμα.
Τόσα πολλά είναι τα κάλλη τσι
που τα μισά να χάσει,
με τ' άλλα που 'πομένουνε
μπορεί να με χτικιάσει.
Οψές το βράδυ μου ΄λεγε
τ' ολόγιομο φεγγάρι,
πως δε μπορεί τα μάθια του
'πο πάνω σου να πάρει.
Στο περιβόλι τσι καρδιάς
είσ' όμορφο λουλούδι,
κι' από τσι ήχους του μυαλού
το πιο γλυκό τραγούδι.
Μία ξανθιά θυμήθηκα
που κάναμε παρέα,
που'χε δύο μάθια πράσινα
του κόσμου τα πι' ωραία.
Όταν το φως τσ' ανατολής
πέφτει στο πρόσωπο σου,
παίρνεις μιαν όψη θεϊκή
και γονατίζω μπρος σου.
Είσαι μικρή, πολύ μικρή,
μικρή, τριανταφυλλένια,
είσαι κι ωραίο κόσμημα
γιατί 'σαι σμαραγδένια.
Επέσαν δύο μπαλωθιές
εψές στη γειτονιά σου,
πάλι κάποιος λαβώθηκε
από την ομορφιά σου.
Πρόβλημα εδημιούργισες
στο αστεροσκοπείο,
γιατί έναν ήλιο ξέρανε
κι εδά θωρούνε δύο.
Με προσοχή να την περνάς
την μέση τσι πλατείας,
γιατί πολλά εγκλήματα,
κάνεις εξ αμελείας.
Αν ήμουν ήλιος τσι αυγής
και τσι νυχτιάς φεγγάρι,
θα' χ' όλη σου την ομορφιά
την ίδια σου τη χάρη.
Όπλο ακατανίκητο
έχεις την ομορφιά σου,
γι' αυτό και πάντα γίνονται
μονά ζυγά δικά σου.
Είσαι όμορφη και δεν μπορώ
καθόλου ν' αμφιβάλω,
γι' αυτό και κάνεις πάταγο
όπου κι αν πας μεγάλο.
Η ομορφιά σου προκαλεί
τσι συνομήλικες σου,
γι' αυτό και σ' αποφεύγουνε
όλες οι χωριανές σου.
Με μια ματιά σου μ' έκανες
να χάσω τη μιλιά μου,
γονυπετής στα πόδια σου
πετώ την αντριγιά μου.
Ποιός κηπουρός φροντίζει σε
βιολά μου μπαλκονάτη,
κι όλες του χρόνου τσ' εποχές
είσαι μ' ανθούς γεμάτη.
Βιόλά μου ήντα μυστικό
ο κηπουρός σου ξέρει,
κι ανοίγεις μεσοχείμωνα
χειμώνα καλοκαίρι;
Εάν εσύ δεν ήσουνα
βιόλά μου μυρωδάτη,
δε 'θελα ν-έχω την καρδιά
με μαχαιριές γεμάτη.
Μα κι η θεά τσι ομορφιάς
άνε σταθεί μπροστά σου,
αμοναχή το στέμμα τσι
θα βάλει στα μαλλιά σου.
Όταν εσένα δε θωρώ
αδύνατο 'ναι φως μου,
να με παρηγορήσουνε
οι πιό όμορφες του κόσμου.
Μόνο τ' αγριολούλουδο
του αοριού μυρίζει,
περίσσα δίχως κηπουρού
χέρι να το φροντίζει.
Μόνο τ' αγριολούλουδο
που τσ' αγκρεμούς φυτρώνει,
χωρίς φροντίδα κηπουρού
ανθεί και μεγαλώνει.
Μπουμπουκιασμένο γιασεμί
τώρα που πας να ανθίσεις,
τη μυρωδιά σου πρόσεξε
να μην τη χαραμίσεις.
Βιόλα που έχει κηπουρό
καλό και την προσέχει,
όλες του χρόνου τσ' εποχές
τσι μυρωδιές τσι έχει.
Βιόλα που δεν μπορεί αθνό
απάνω τζι να στέσει,
σε χαραβάτη κηπουρού
τα χέρια έχει πέσει.
Να 'χε μπορώ ν' αντισταθώ
του χρόνου του ζηλιάρη,
να μην περάσει, τσ' ομορφιές
μικρή μου να σου πάρει.
Ο βασιλιάς των λουλουδιών
λένε πως είναι ο κρίνος,
μα στη δική σου ομορφιά
μαραίνεται κι εκείνος.
'Όταν θα σ' επλασε ο Θεός
πρέπει να είχε χρόνο,
κι έκατσε κι ασχολήθηκε
με τσ' ομορφιές σου μόνο.
Όλα τα άστρα τ' ουρανού
ν' αποτελούνε ένα,
δεν αντιπροσωπεύουνε
ένα δικό σου βλέμμα.
Δεν έχω λόγια να σου πω
για τα δικά σου κάλλη,
γιατί 'ναι πολλά και δε μπορεί
μια φράση να τα βάλει.
Γη και Ουρανός τσακώνονται
για τα όμορφά σου κάλλη,
και στα μαχαίρια βρίσκουνται
αγάπη μου μεγάλη.
Όλα τ' αστέρια τ' ουρανού
μονόπαντας να μπούνε,
τη λάμψη του προσώπου σου
δεν τηνε ξεπερνούνε.
Στην ομορφιά σου δεν μπορώ
περιγραφή να κάνω,
δεν είδα πιο γλυκειά μορφή
στον κόσμο τον απάνω.
Χαμένη πάει η ομορφιά
όση κι αν δώσει η φύση,
σ' ένα κορμί απού καρδιά
δεν έχει να αγαπήσει.
Το κάθε σου χαμόγελο
με φως του ήλιου μοιάζει,
και δε κατέχω όντε σε δω
ποιος απ' τσι δυο σας λιάζει.
Ποτέ τσι να μη ξαναβγεί
στον ουρανό σελήνη,
λαμποκοπά στη σκέψη μου
κι αστροφεγγίζει εκείνη.
Ξερά κλαδιά στα χέρια σου
γίνονται μάτσο βιόλες,
και μοιάζετε και δε μπορώ
ποια να διαλέξω απ' όλες.
«  ‹  1 2 3 4  ›  »