ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Παράδοση

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 30 καταχωρήσεις σε 1 σελίδες
Σελίδα 1
«  ‹  1  ›  »
Η αρχοντιά δεν παίρνετε
μήτε και δεν πουλιέται,
μόνο τη δίνει ο θεός
τ’ ανθρώπου όντε γεννιέται.
Σαν γεννηθεί μωρό παιδί
και πριν να περπατήσει,
πρέπει ο νονός του σ’ εκκλησιά
να πάει να το βαφτίσει.
Και να του δώσει όνομα
όπως ο Θεός ορίζει,
μαζί με τσι γονέους του
όντε θα το βαφτίζει.
Γιε μου θα σου το βγάλομε
τ’ όνομα του παππού σου,
στην λεβεντιά και στην αντρειά
να μοιάσεις του κυρού σου.
Να μ’ αξιώνει ο Θεός
να δω την καταδιά σου,
παιδιά κι εγγόνια όσα θες
στην οικογένειά σου.
Σύντεκνε, να μας ζήσει ο νιος,
ετούτο το καμάρι,
που σαν θα πιάσει τ’ άρματα
θα γίνει παλικάρι.
Κόρη πως σε βαφτίζομαι
χαρά ‘χαμε μεγάλη,
να ζήσεις και να τα χαρείς
τα όμορφα σου κάλλη.
Να μεγαλώσει γρήγορα
να δούμε τη χαρά σου,
και θα σου τα’ χομε έτοιμα
ωστόσο τα προικιά σου.
Κόρη με τα ξανθά μαλλιά
τα γαλανά τα μάτια,
να μεγαλώσεις και να μπεις
σε πλούτη και παλάτια.
Εδά που σε βαφτίσαμε
και Χριστιανή λογάσαι,
τίποτα μέσα στη ζωή
δεν πρέπει να φοβάσαι.
Παρακαλούμε σε Θεέ,
ταχιά στα γεραθειά μας,
να μας εσυμπαρασταθούν
ως πρέπει τα παιδιά μας.
Λαός που την παράδοση
ξεχνά και δεν θυμάται,
στο λήθαργο του μαρασμού
παντοτινά κοιμάται.
Ωσάν χορεύω Κρητικά
στενάζει η καρδιά μου,
σε κάθε μου ένα χτύπημα
την Κρήτη έχω μπροστά μου.
Όταν γεννιέσαι μερακλής
ξέρεις να ξεχωρίζεις,
γι αυτό και την Παράδοση
παντοτινά στηρίζεις.
Ο χάρος πάντα έτρεμε
να πάρει ένα λυράρη,
γιατί ανασταίνει και νεκρούς
της λύρας το δοξάρι.
Καθένα σπίτι Κρητικού
όπλο’ χει στολισμένο,
μες στο σαλόνι κρεμαστό
η απάνω του ζωσμένο.
Όποιος κρατεί τα έθιμα
και όποιος τα γλεντίζει,
μονάχα ‘κεινος στη ζωή
σαν ανθρωπος αξίζει.
Τα τσικαλοσκεπάσματα
δεν πάνε με τη λύρα,
μα ‘τσά την καταντήσανε
την εφτακακομοίρα.
Έχουμε μια παράδοση
το ξέρουμε αράδα,
μόνος αργά μεσάνυχτα
θα σου’ ρθω για καντάδα.
Όποιος λαός την γλώσσα του
ξεχνά και δεν θυμάται,
στο λήθαργο του μαρασμού
παντοτινά κοιμάται.
Της Κρήτης την παράδοση
με ευλάβεια στηρίζω,
και όπου σταθώ και όπου διαβώ
μια Κρήτη ζωγραφίζω.
Λύρα τσι Κρήτης γέννημα
κι ακριβοθυγατέρα,
οντ’ αρχινάς να κελαηδείς
τη νύχτα κάνεις μέρα.
Η Κρητική παράδοση
πρέπει να συνεχίσει,
στο τόπο που γεννήθηκε
είναι ντροπή να σβήσει.
Φίλε μολύβι και χαρτί
ποτέ να μην σου λείπει,
να κάνεις μαντινάδα σου
κάθε χαρά και λύπη.
Το κρίμα της παράδοσης
κρατεί ο καθείς εμπράκτως,
μοιράζει το και σπέρνει το
του πνεύματος ειν’ ο άρτος.
Ποκάμισα δεν βάνανε
ποτές οι καπετάνιοι,
μονο ‘χαν μαυρομάνικο
γελέκο και μεϊντάνι.
Παράδοση το έχουμε
εμείς εδω στην Κρήτη,
στο γάμο μας να παίζουμε
και κοντιλιές στη νύφη.
Οι λέξεις κάμουνε γιορτή,
κρατεί για μια ‘βδομάδα,
ο λόγος μπήκε σε χαρτί,
γίνηκε μαντινάδα.
Το χάραγμα μας έρχεται
κοντεύει στην γωνία,
γι’ αυτό λοιπόν εφύλαξε
παράδοση θρησκεία.
Τα ήθη και τα έθιμα
ε’ τουτου ‘νου του κόσμου,
αίμα είναι και τρέχουνε
στη φλέβα κάθε ανθρώπου.
«  ‹  1  ›  »