ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Δάκρυα

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 197 καταχωρήσεις σε 4 σελίδες
Σελίδα 1
«  ‹  1 2 3 4  ›  »
Ήθελα να 'μαι δάκρυ σου
όταν θα κλαις να βγαίνω,
στο όμορφό σου πρόσωπο
περίπατο να βγαίνω.
Φεύγεις και σφίγγω την καρδιά
το δάκρυ μη προβάλλει,
για να το βγάλω στη χαρά
όταν γυρίσεις πάλι.
Το δάκρυ τρέχει τσι στιγμές
που άλλοι δε θωρούνε,
γιατί οι πληγιές που μ' άνοιξες
ακόμα αιμοραγούνε.
Τα δάκρυα των ομαθιών
με τσι καρδιάς δεν μοιάζουν,
των ομαθιών παρηγορούν
μα τσι καρδιάς σε σφάζουν.
Σα δάκρυ μες στα μάτια μου
σ' εχω και σε φυλάσω,
και κάθε μέρα βλέπομαι
μην κλάψω και σε χάσω.
Εσφράγισα τα χείλη μου
να μη μιλούν για σένα,
όμως τα μάθια δε μπορώ
γι' αυτό 'ναι δακρυσμένα.
Κλαίω κι όμως το δάκρυ μου
απόξω δεν το βγάνω,
κι όλος ο κόσμος με ρωτά
πως διάολο το κάνω.
Κάθε δεσά τσ' αγάπη μας
είναι καλά χτισμένη,
γιατί 'ναι με τα δάκρυα
η λάσπη καμωμένη.
Τα δάκρυα μου στάξανε
στον τάφο σου επάνω,
και καίγεται μου η καρδιά
και θέλω να πεθάνω.
Πέστε της πως ψυχομαχώ
να δείτε αν θα δακρύσει,
μα θα ΄ναι δάκρυα της χαράς
για να σας συγκινήσει.
Κορίτσι μελαγχολικό
στου φεγγαριού τη φέξη,
ποιός έκανε το δάκρυ σου
στα μάτια σου να τρέξει.
Πάψε να κλαις μελαχρινή
γιατί το δάκρυ καίει,
κι αν έχασες τον έρωτα
κανένας δε σου φταίει.
Εστέρεψαν τα δάκρυα
στων ομαθιών την άκρη,
εγύρισε μα δε βαστώ
του χωρισμού το δάκρυ.
Αλλού ρωτάς αν σ' αγαπώ
και ρίχνεις τα μαλλιά σου,
στο πρόσωπό, να μη θωρούν
όλοι τα δάκρυα σου.
Ιντα 'σαι κι ίντα μου 'κανες
ίντα' σαι κι ίντα σ' έχω,
κι' σαι αφορμή τα μάτια μου
με δάκρυα και βρέχω.
Θάλασσα απ' όλα τα νερά
και τα ποτάμια πίνεις,
πιες τα δικά μου δάκρια
πλατύτερη να γίνεις.
Δακρύζω και στα μάτια μου
το δάκρυ κάνει κύμα,
μα εγώ 'μαι ο φταίχτης που 'πεσα
στον έρωτα του θύμα.
Στα μάτια μου το δάκρυ μου
ποτέ του δε θα φτάνει,
γιατί το κλάμα τσι καρδιάς
εμπόδια του βάνει.
Δεν έχω άλλα δάκρυα
μικρό μου να σε κλάψω,
τάφο θα κάνω την καρδιά
τον πόνο μου να θάψω.
Είσαι το δάκρυ τσι χαράς
στο τέλος κάθε πόνου,
και η ποιο σημαντική στιγμή
στο πέρασμα του χρόνου.
Αν μάζευα τα δάκρυα
που από κοπέλι κλαίω,
θα' χα δική μου θάλασσα
στα κύματα να πλέω.
Ελπίδα πάλι εφύτεψα
και τη βαγιοκλαδίζω,
και για να πιάσει δάκρυα
μονάχα τη ποτίζω.
Κατές ίντα 'ναι ν' αγαπάς
και να σου λένε οι άλλοι,
δεν είσαι άντρας που 'φηκες
το δάκρυ να προβάλει.
Ήθελα να μαι δάκρυ σου
όντε πονείς να βγαίνω,
και τσι καρδιάς σου την πληγή
να τηνέ παγουδιένω.
Όταν με δουν τα μάτια σου
δακρύζουν τα δικά μου,
γι' αυτό τα βλέπεις και γυρνούν
αλλού τα βλέμματα μου.
Δάκρυ στα μάτια μου κυλά
κάθε φορά συμβαίνει,
εσένα όταν θυμηθώ
φίλη μου αγαπημένη.
Γιάντα σε φυλακίσανε
στο πρώτο πέταγμα σου ,
και 'δα πουλί μου αμέτρητα
είναι τα δάκρυα σου.
Αγάπη κι έρωτας μαζί,
μα να υπάρχει αγάπη,
το βγάνουνε των αμαθιώ,
το πιο καυτό το δάκρυ.
Κλαίω μωρέ μα απόξω μου
τα δάκρυα δε τα βγάνω,
κι ούλος ο κόσμος με ρωτά
πως διάολο το κάνω.
Το δάκρυ είναι δυο λογιών
το ένα των πονεμένων,
το άλλο της συνάντησης
των πολυαγαπημένων.
Το πια μεγάλο δάκρυ μου
το έβγαλα για σένα,
και στην καρδιά παράπονα
εσύ 'χεις καμωμένα.
Πολλές φορές το δάκρυ μου
ξεχνώ και δεν τειχώνω,
και συνεχώς προδίδομε
στον εδικό σου πόνο.
Να μάζωνα τα δάκρυα
που από κοπέλι κλαίω,
θα' χα δική μου θάλασσα
στα κύματα να πλέω.
Εσύ μου δίνεις βάσανα
κι εγώ χαρές σου δίνω,
κι ωσάν τη βρύση τρέχουνε
τα δάκρυα που χύνω.
Το δάκρυ απού ναι ψεύτικο
κι από καρδιάς δεν βγαίνει,
τα βλέφαρα των αμαθιών
περνά μα δεν τα γραίνει.
Σαν με κοιτούν τα μάτια σου
δακρύζουν τα δικά μου,
γι΄ αυτό τα βλέπεις και κοιτούν
αλλού τα βλέμματα μου.
Είναι στιγμές που δε μπορώ
το δάκρυ να κρατήσω,
είσαι σε ξένη αγκαλιά
πως να το λησμονήσω.
Ωσάν το αίμα κόκκινα
είναι τα δάκρυα μου,
γιατί δεν είναι των ματιών
μον' είναι τσι καρδιάς μου.
Αν αισθανθείς στον ύπνο σου
το δάκρυ να κυλήσει,
η σκέψη μου είναι δίπλα σου
κι αυτή θα το σκουπίσει.
Δάκρυ ποτέ απ΄ τα μάτια σου
μην βγάλεις για κανένα,
και προπαντός για άνθρωπο
που πλήγωσε εσένα.
Τα υστερνά μου δάκρυα
για σένα θα φυλάξω,
και θα τα βγάλω όταν μου πεις
να σ' αγαπώ να πάψω.
Η μόνη μου παρηγοριά
είναι τα δάκρυα μου,
που τρέχουν απ' τα μάθια μου
και σβήνουν τη φωθιά μου.
Πονώ μα δάκρυ δεν θα δεις
στο μάγουλο να τρέχει,
έμαθε φως μου η καρδιά
στον πόνο σου κι αντέχει.
Δάκρυ χαράς στα μάτια σου
θέλω να τρέχει μόνο,
κι ας δώσει εμένα ο Θεός
τον ε' δικό σου πόνο.
Να 'χε μπορούν τα δάκρυα
να λιγοστούν τον πόνο,
δε 'θελα κάνω άλλη δουλειά
παρά να κλαίω μόνο.
Δεν κλαίνε οι δυνατές καρδιές
γιατί μπορούν το δάκρυ,
να στέσουνε να μη φανεί
στων αμαθιώ την άκρη.
Δάκρυα χύνω εγώ για σε
κι ακόμη κόπο βάνω,
κι όλα κανάκια και φιλιά
χαλάλι σου τα κάνω .
Σαν φουσκωμένοι ποταμοί
κυλούν τα δάκρυά μου,
από την ώρα που' φυγες
μέσα απ' την αγκαλιά μου.
Ήθελα να μαι δάκρυ σου
όταν θα κλαίς να κάνω,
ζωγραφιστό το σ' αγαπώ
στο μάγουλο σου απάνω.
Στην αγκαλιά σου γνώρισα
ήντα θα πει αγάπη,
μα είδα και τα μάτια μου
το πιο μεγάλο δάκρυ.
«  ‹  1 2 3 4  ›  »