ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Καρδιά

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 284 καταχωρήσεις σε 6 σελίδες
Σελίδα 1
«  ‹  1 2 3 4  ›  »
Μόνο μια τεχνητή καρδιά
από μασίφ ατσάλι,
μπορεί ν’ αντέξει άμα βρεθεί
στην εδική σου αγκάλη.
Καρδιά που κράτειες ρελαντί
γιάντα μαρσάρεις τώρα,
φαίνεται εσυνάντησες
μεγάλη ανηφόρα.
Κουράγιο κάνω τσι καρδιάς
όταν θα σ’ ανταμώσει,
να κρατηθεί όσο μπορεί
δάκρυ μη φανερώσει.
Να 'ταν τα λόγια σου φιλιά,
να 'μουν κι εγώ κοντά σου,
να 'χα έναν τρόπο να 'βλεπα
τι κρύβεις στην καρδιά σου.
Καταλογίζω την καρδιά
που άνω-κάτω κάνει,
τσι λογικής το σκεπτικό
και βάσανα του βάνει.
Όταν σε παίρνει η θάλασσα
και πας μακριά μου μίλια,
χωρίς να θέλω στην καρδιά
για κείνη νιώθω ζήλεια.
Όταν θα πάψει η καρδιά
τον έρωτα σου να’ χει
θα πάψει και το αύριο
για μένα να υπάρχει.
Αχ και να δίκαζε ο Θεός
καρδιές που ‘καψαν άλλες,
θα’ χες και συ να υποστείς
συνέπειες μεγάλες.
Τώρα που αλλάζουν τις καρδιές
θα βρω και’ γω μιαν άλλη,
ζωή καινούργια απ’ την αρχή
να ξαν’ αρχίσω πάλι.
Πάντοτε μια φτωχή καρδιά
την ε-χτυπούν οι πόνοι,
το μονοπάτι της ζωής
όταν διαβαίνει μόνη.
Για να σε βάλω στη καρδιά
πρέπει να βγάλω άλλη,
και δεν το βάνω το κορμί
στην αμαρτία πάλι.
Δε βάνω τεχνητή καρδιά
και γιαντα με ρωτάνε,
καρδιά που δεν αιμορραγεί
όλα χαμένα πάνε.
Λιθάρια έχεις για καρδιά
του λόγου σου, κι αγκάθια,
θανάσιμα με πλήγωσες
και μ’ έκανες κομμάτια.
Παρ’ την καρδιά μου παρ’ τηνε
και δωσ’ μου την δική σου,
να την ε-μάθω ν’ αγαπά
να κάψω το κορμί σου.
Επλήγωσες μου την καρδιά
μα εμένα δεν πειράζει,
εγώ σ’ αφήνω στον Θεό
που ξέρει να δικάζει.
Με της καρδιάς σου τα κλειδιά
ανοίγει και η δικια μου,
και με τα μάτια σου τα δυο
βλέπουν και τα δικά μου.
Ποτέ μια δυνατή καρδιά
στον πόνο δεν λυγίζει,
ακόμα κι αν δε γιατρευτεί
κατέχει να ελπίζει.
Καρδιά που δίνει εύκολα
αγάπη δεν μ’ αρέσει,
γιατί σε σφάλματα πολλά
μες τη ζωή θα πέσει.
Με την καρδιά μου θ’ αγαπώ
μ’ εκείνη θα πεθάνω,
κι ας καταντήσει μισερή
μα τεχνητή δε βάνω.
Περνά ο καιρός μα η σκέψη μου
δεν φεύγει από κοντά σου,
αφού η καρδιά μου αναζητά
τους χτύπους της καρδιάς σου.
Δεν έχεις το δικαίωμα
να παίζεις με τον πόνο,
έχω καρδιά στο στήθος μου
και τούτο σκέψου μόνο.
θα βάλω θέλω στη καρδιά
δίχτυ δεκατριάρι,
και γω σκοπός να μην μπορεί
κανένας να την πάρει.
Δίχτυ απ αυτό που βάζουνε
στα γήπεδα θα πάρω,
να περιφράξω την καρδιά
για δεν την κουμαντάρω.
Ούτε διχτώνω την καρδιά
ούτε σκοπός τη βλέπει,
θα την αφήσω να αγαπά
και να πονεί οντε πρέπει
Δότης θα γίνω της καρδιάς
σε όποιον τη ζητήσει,
για να μπορέσει μια φορά
πάλι να σ’ αγαπήσει.
Ήρθες εσύ και άλλαξες
τους χτύπους της καρδιάς μου,
χάνω το πια το μέτρημα
σαν βρίσκεσαι κοντά μου.
Μες στην καρδιά μου βασιλιά
σ’ έβαλα και διατάζεις,
θες την αφήνεις να χτυπά,
θες στη στιγμή τη σφάζεις!
Έκατσε πάλι η καρδιά
τ’ όνειρο να μου ‘φαίνει,
αίμα μου βάζει για κλωστή,
και δάκρυ αντί για χτένι.
Επήρες μου τη την καρδιά
χωρίς να με ρωτήσεις,
δώρο σου την εκάνω εγώ,
λίγο αν μ’ αγαπήσεις.
Είν’ η καρδιά μου από γυαλί
μη φύγεις και μου σπάσει,
για θα την κάνει ο χωρισμός
για πάντα να σωπάσει.
Χίλια κομμάτια την καρδιά
κάνω και δεν με νοιάζει,
δες τα και πες μου ανε βρεις
ένα να μην σου μοιάζει.
Καρδιά μου μην ξαναπερνάς
τα ίδια μονοπάτια,
μονάχα πόνο αφήσανε
και δάκρυα στα μάτια.
Σ’ έχω βαθιά μες στην καρδιά
εκεί που δεν είν’ άλλη,
και δεν μπορείς να ξαναβγείς
αγάπη μου μεγάλη.
Φαίνεται δυνατή καρδιά
μου κυβερνά το σώμα,
γιατί έχει χτύπο σταθερό
κι όταν πονεί ακόμα.
Σαν υποφέρει η καρδιά
κουράγιο να της δώσεις,
να μην φωλιάσει ο στεναγμός
για θα το μετανιώσεις.
Άμα φωλιάσει ο στεναγμός
κάθε χαρά πεθαίνει,
και η καρδιά αγάπη μου
θα ‘ναι δυστυχισμένη.
Στο περιβόλι τσι καρδιάς
μια κρυσταλλένια βρύση,
υπάρχει και σε καρτερεί
μικιό να σε δροσίσει.
Εγώ την πόρτα τσι καρδιάς
πρέπει να την κλειδώσω,
και το μοναδικό κλειδί
ποτέ να μην στο δώσω.
Μες την καρδιά μου έκτισα
μια φυλακή που έχει,
γυαλένιο κρατητήριο
και βρίσκεσαι στη μέση.
Εχώρισες μου την καρδιά
σε τέσσερα κομμάτια,
και τώρα δάκρυα καυτά
τρέχουν τα δυο μου μάτια.
Αν θες να σώσεις μια καρδιά
το αίμα τσι ν’ αλλάξεις,
κι όσο κι αν ζήσεις κι αν πονάς
να μην αναστενάξεις.
Φως μου ο μαύρος στεναγμός
φωλιάζει στην καρδιά μου,
και θα γενεί ερείπιο
αν φύγεις μακριά μου.
Καρδιά δε σε λυπούμε μπλιο
κι ας είσαι και δική μου,
να μάθεις όταν αγαπάς
ν’ ακούς την συμβουλή μου.
Χρωστείς μα η εξόφληση
δεν γίνεται με λύρες,
μόνο να φέρεις την καρδιά
οπίσω που μου πήρες.
Δεν το αντέχω στην καρδιά
άλλος να σ’ έχει ταίρι,
και η ελπίδα που ‘χω ‘γω
να γίνεται μαχαίρι.
Δεν το’ ξερα πως η καρδιά
πράμα ‘παραίτητο ‘ναι,
κι αφού σου την εχάρισα
το σώμα περιττό ‘ναι.
Να μπόρουνα ο δυστυχής
το μπέτι μου να ανοίξω,
και φυτεμένη στην καρδιά
πως είσαι να σου δείξω.
Επλήγωσες μου την καρδιά
δεν θα ξαναγαπήσει,
θα ζει θα βασανίζεται
μέχρι να ξεψυχήσει.
Δεν έχω παρά μια καρδιά
και μια μοτοσικλέτα,
σου τα χαρίζω και τα δυο
για να πηγαίνεις ντρέτα.
Έχω μια θέση στην καρδιά
και θα σου τηνέ δώσω,
να μη μ’ αφήσεις στη ζωή
ποτέ να μετανιώσω.
«  ‹  1 2 3 4  ›  »