ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Παράπονα

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 198 καταχωρήσεις σε 4 σελίδες
Σελίδα 1

« ‹ 1 2 3 4 › »

Ποτέ μου δε κατάλαβα
πιο είναι το κακό μου,
κι μάνα σου με κυνηγά
αχι παράπονο μου.

Αγάπη μου παράπονο
απόψε θα σου κάνω,
γιατί με πλήγωσες βαθειά,
και δεν μπορώ να γιάνω.

Παραπονούμαι μοίρα μου
μα χτύπα εγώ έχω μάθει,
γιατί δεν άφησες χαρά
ποτέ κοντά μου να ρθει..

Με πιάνει το παράπονο
άνοιξη σαν σιμώνει,
γιατί η καρδιά μου βρίσκεται
ακόμα μες το χιόνι.

Πες μου ιντα χεις μερακλή
πιο το παράπονο σου,
και ένα πικρό χαμόγελο
βγαίνει απ’ το πρόσωπο σου.

Κι όντε το ηλιοβασίλεμα
κάθομαι και ξανοίγω ,
πιάνει με ένα παράπονο
μια πεθυμιά να φύγω.

Δεν έχω παρά μια καρδιά
και ειν’ το παράπονο μου,
γιατί χτυπά γι’ άλλο κορμί
και όχι για το δικό μου.

Ένα πικρό παράπονο
έχω στα χείλη μόνο,
για μια ολόκληρη ζωή
έχω για σένα πόνο.

Με πιάνει το παράπονο
όποτε σε θυμούμαι,
γιατί είναι ο πόνος μου βαρύς
και δεν το δικαιούμαι.

Βρέχει ο θεός και βρέχομαι
χιονίζει κι έξω στέκω,
το μόνο μου παράπονο
είναι που δε σε βλέπω.

Εγώ’ χω ένα παράπονο
μόνο απ’ τη ζωή μου,
γιατί η μοίρα η σκληρή
δε σ’ έκανε δική μου.

Τώρα που ζούμε χωριστά
μόλις νυχτώνει κλαίω,
Κι’ όλα μου τα παράπονα
του φεγγαριού τα λέω.

Απ’ αγαπά και δε θωρεί
πάντα παραπονάται,
τρώει, πεινά, πίνει, διψά
θέτει και δεν κοιμάται.

Παραπονούμαι τσι καρδιάς,
μα δε το φανερώνω,
γιατί τσι πόνους του σεβντά,
μ’ αρέσει να ζυγώνω.

Γιατί αγάπη μου γλυκιά
όλο παραπονάσαι,
εμείς κι ανε μαλώνουμε
πάντα η καρδιά αγαπάσαι.

Έχω πολλά παραπόνα
μα ένα θα με τρελάνει,
όρο για να μιλήσουμε
την ηλικία βάνει.

Φεγγάρι μου που ξενυχτάς
και δε παραπονάσαι ,
άμα τα ιδείς τα πάθη τζι
να μη τηνε λυπάσε.

Όλα μου τα παράπονα
τα λέω στο φεγγάρι,
ξέρω πως δεν τα μαρτυρά
για κανενός τη χάρη.

Πάρε βοριά τα λόγια μου
και το παράπονο μου,
κι άμα τη δεις σιγάνεψε
ν’ ακούσει τον καημό μου.

Παράπονα τα χείλη μου
έχουν πολλά ειπώσει,
μα δε μπορεί ποτέ κανείς
άνθρωπος να με νοιώσει.

Εγώ καρδιά μου στο ‘χα πει
πως άμα με πληγώσεις,
τσι πίκρες και τα βάσανα
όλα θα τα πληρώσεις.

Μην κλαις εσύ κι αν έχασες
λίγες στιγμές μαζί μου,
μα 'γω την ε-χαράμισα
για σένα την ζωή μου.

Δεν νοιάζομαι για σένα μπλιο
ούτε σ’ αναστορούμαι,
γιατί δε μ’ άφηκες καλό
πράμα να σου θυμούμαι.

Ψυχρή κι αδιάφορη περνά
και μια μάτια δε ρίχνει,
σίγουρα υποκρίνεται
πονά μα δεν το δείχνει.

Ψεύτρα και εγωίστρια
και θεατρίνα είσαι,
μπορείς συγχρόνως να γελάς
να κλαίς να προσποιείσαι.

Αν ήξερες το σ’ αγαπώ
στ’ αλήθεια τι σημαίνει,
χρόνος για την κακία σου
καθόλου δε θα μένει.

Πες μου το, το παράπονο
που ‘χεις στα σωθικά σου,
κι αν τ’ όνομα μου έσβησες
για πάντα απ’ την καρδιά σου.

Ποτέ δεν κάνω προσευχή
όχι για δεν πιστεύω,
αλλά δε θέλω απ’ το θεό
χαρές να ζητιανεύω.

Όσο κι’ αν πίνω το κρασί
ο πόνος δεν θα σβήσει,
ναυάγιο μ’ έκανες σωστό
μέσα σ’ αυτή τη ζήση.

Χαρά φυτεύω να γενεί
και πόνος μου φυτρώνει,
κι ανθίζει πρίχου να φανούν
απ’ τον κορμό του οι πόνοι.

Θεέ μου εμίσησα πολύ
τα δημιουργήματά σου,
συγχώρα με μα δε πιστεύω πια
ούτε στα θαύματά σου.

Πάλι φυτεύω όνειρα
κι ελπίδες στον μπαξέ μου,
μα πάντα αυτά μερώνονται
και κακό φαίνεται μου.

Αμάχη έχω τσι ζωής
ποτέ μου δε τ’ αρνιούμαι,
γιατί μας εξεχώρισε
πριχού να τη χαρούμε.

Μέσα στον κήπο της καρδιάς
μαραίνονται τα άνθη,
αφού για με η αγάπη σου
αλάργεψε κι εχάθει.

Πώς άντεξες, πώς μπόρεσες
να παίξεις με τα μένα,
και πώς αντέχεις να θωρείς
τα μάτια μου κλαμένα;

Αν δεν αισθάνεσαι φορές
τα λόγια που εκφράζεις,
να μην τα λες, γιατί θωρώ
πως δε με λογαριάζεις.

Τα όνειρα που έκανα
για σένανε χαθήκαν,
όταν απογοήτευση
στο πρόσωπό σου βρήκαν.

Είναι η ζωή μου δύσκολη
αφού δεν έχω εσένα,
μα εσύ ποτέ δε νοιάστηκες
πραγματικά για μένα!

Ποτέ σου δε με γνώρισες
να δεις το τι αξίζω,
μα ορκίστηκα ώστε να ζω
πως πίσω δε γυρίζω.

Τι σου κανα και μου δωσες
τόσο μεγάλο πόνο,
εκτός κι αν είναι φταίξιμο
που σε λατρεύω μόνο.

Φεγγάρι για δε μου στήλης
τσ’ αγάπης μου μαντάτο,
είχα μου λέει παραγγελιές
πολλές και ξέχασα το.

Ένα παράπονο μικρό
για σε είχα κοπελιά μου,
μα με τον καιρό μεγάλωσε
και έπνιξε τον σεβντά μου.

Δεν με πειράζει που πονώ
μα θα θελα να κατέχω,
μικρή μου την αγάπη σου
πόσο θα την αντέχω.

Εχάρισα σου την καρδιά
δική σου να την έχεις,
είναι από αυτές που αγαπούν
μόνο να τη προσέχεις.

Μα εσύ την πήρες Φόνισσα,
την πέταξες στο χώμα,
ως και στο φέρετρο νεκρός,
θα στο φωνάζω ακόμα...

Γιατί αν πιστεύεις στα λεφτά
κυρά μου έχεις χάσει,
είσαι φτηνή και ένας φτωχός
μπορεί να σ’ αγοράσει...

Σαν σήμερα με δέχτηκες
να μπω στην αγκαλιά σου,
μα τ’ ονειρό ‘τανε μικρό
ωσάν τα αισθήματα σου.

Εκακοσίνεψε η πληγή
που μ’ άνοιξες κακούργα,
απάνω στην παλιά πληγή
μου άνοιξες καινούργια.

Εγώ πονώ εσύ γελάς
καθόλου δε λυπάσαι,
κρίμα τα νιάτα που ‘χασα
για σένα ανάθεμα σε.

Πολύ αξία σου ‘δωσα
χωρίς να την αξίζεις,
δεν θέλω να σε ξαναδώ
γιατί με διαολίζεις.

« ‹ 1 2 3 4 › »

Cretan Serenades

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Παράπονα

Prefectures of Crete

Chania Prefecture

Rethymnon Prefecture

Heraklion Prefecture

Lassithi Prefecture