ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Σεβντά

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 232 καταχωρήσεις σε 5 σελίδες
Σελίδα 1
«  ‹  1 2 3 4  ›  »
Πέντε τσιγάρα θε να πιω
θάρρος για να μου δώσει,
να’ ρθω να πω πως σ’ αγαπώ
κι η μάνα σου ας με διώξει.
Αφού δεν παντρευτήκαμε
ας μείνουμε δυο φίλοι,
ν’ αλλάξω τα στεφάνια σου
με πικραμένα χείλη.
Στη μπάντα τσι Παλιόχωρας
μου ‘πε πως χαλαρώνει,
σε μια ξαπλώστρα μόνη της
και η καρδιά μου λιώνει.
Ο νους σε σένα έρχεται
κι ο τόπος δεν τον βάνει,
από τον κόσμο είναι μακριά
και όλο λάθη κάνει.
Μαράζι μου είναι η σκέψη σου
καημός η θύμησή σου,
κι η μόνη μου παρηγοριά
πως θα βρεθώ μαζί σου.
Στενάζω μάτια μου γλυκά
κλαίω σαν σε θυμούμαι,
μόνη μου ελπίδα το όνειρο
την ώρα που κοιμούμαι.
Καλή σου μέρα αν ξυπνάς
και νύχτα αν κοιμάσαι,
κι η μόνη μου παράκληση
είναι να με θυμάσαι.
Μπορεί τ’ αγγέλου τη μορφή
ποτέ να μην την πάρω,
μα απ’ την καρδιά μου αγάπη μου
ποτέ δε θα σε βγάλω.
.
Να μπόρουνα τον ουρανό
να τον εμεγαλώσω
για να χωρέσει το σεβντά
άπου ‘χω να σου δώσω.
Πες μου το πως με αγαπάς
πως μ’ έχεις στην καρδιά σου,
πως θα ‘θελες να είμαι εκεί,
μέσα στην αγκαλιά σου.
Δεν το αντέχει η καρδιά
να νιώσει άλλο πόνο,
γιατί θα εξαφανιστεί
θα σβήσει με το χρόνο.
Θα θελα να ‘μουνα νερό
να πλένω το κορμί σου,
να απολαμβάνω τσι στιγμές
που θα 'μουνα μαζί σου.
Το αίμα μου αν χρειαστεί
για σένα θα το δώσω,
να σώσω έναν άγγελο
και γω ας τελειώσω.
Αν ήταν να γιατρεύονταν
πληγές με μήνυμα μου,
δεν θα υπήρχε άρρωστος
πάνω στη γη χαρά μου.
Χάθηκε για σένα ο σεβντάς
πάνε τα όνειρα μου,
από το όχι που είπενες
και σε μισώ κερά μου.
Καρά-σεβντά για σένανε
απόκτησα και λιώνω,
γιατί τ’ αξίζεις ζόρικη
μα δεν το μετανιώνω.
Τσιγάρα ανέ βγαίνανε
με τη μορφή σου απάνω,
στ’ ορκίζομαι θα κάπνιζα
ίσαμε να ποθάνω.
Στην Κόρινθο τα άφησα
όλα τα όνειρα μου,
και πίσω μόνος πόρισα
εγώ με τον σεβντά μου.
Ότι αγαπώ κι ότι μισώ
τα ‘χεις εσύ δικά σου,
κι αν με πληγώσεις θα πονει
και σένα η καρδιά σου.
Ο θάνατός μου είσαι ‘σύ
κατέχω το, το νιώθω,
μα πια καλά ‘χω να χαθώ
απ’ το δικό σου πόθο.
Οι κεραυνοί εφτάσανε
μέχρι το Περιστέρι,
και τρέμω εγώ σαν σκέπτομαι
πως θα σε κάνω ταίρι.
Φεγγάρι αν τύχει και τη δεις
απόψε στο σεργιάνι,
πες της πως δεν κοιμήθηκα
καθόλου στο καράβι.
Δεν ξανακάνω μπλιο μου εγώ
αγάπες και σεβντάδες,
γιατί χαλώ τη σκέψη μου
φτιάχνοντας μαντινάδες.
Όφου σεβντάς για ερωτιές
όφου μαράζι μαύρο,
που ασχημάδα πάνω τσι
δε μπόρεσα για να βρω.
Νους μερακλή η συμφορά
είναι η κουζουλάδα,
καζίκι να’ ναι ολομερής
‘πό ερωτική ζαλάδα.
Γίνου κερά μου η βροχή
να γίνω ‘γω το χώμα,
στο άγγιγμά σου να γενεί
λάσπη, το μαύρο σώμα.
Κι άλλες αγάπες έκαμα
μα’ συ δεν έχεις ταίρι,
στο τσίμα - τσίμα του γκρεμού
μ’ έχει ο σεβντάς σου φέρει.
Ειν’ όμορφο μα και σκληρό
με δάκρυα να ποτίζεις,
βιόλα που να τη μυριστείς
ποτέ σου δεν ελπίζεις.
Ήθελα να’ μαι δάκρυ τζι
να τρέξω να μ’ αφήσει,
να κατέβω στα χείλι τζι
κι ‘στερα ας με σκουπίσει.
Με μια σου λέξη δεν μπορείς
όλα να διορθώσεις,
έκανες λάθη αμέτρητα
πρέπει να τα πληρώσεις.
Θύμισες πελεκίζουνε
το δόλιο το κορμί μου,
γιατί αλάργο βρίχνεσαι,
δεν είσαι μπλιό μαζί μου.
Θε μου και κριματίστηκα
που τα’ μπλεξα μαζί σου,
γιατί ν’ αγγίξω δεν μπορώ
το λυγερό κορμί σου.
Ήθελα να’ χα δύναμη
κοντά σου να καθίσω,
και τα ξανθιά σου τα μαλλιά
με τρόπο να φιλήσω.
Θε μου και να 'ταν μπορετό
μιαν ώρα για να ζήσω,
κι ένα φιλί απ’ τα χείλη τζι
‘νάμνηση να κρατήσω.
Ένα σημάδι δώσε μου
ένα σημάδι μόνο,
Πεσ’ το μου πως με αγαπάς
και διώξε μου τον πόνο.
Διώξε τον πόνο κοπελιά
που’ χει καλά ριζώσει,
μονάχα ένα σου φιλί
μπορεί να με γλυτώσει.
Καλιά θα ήτονε για με
να ζήσω για μιαν ώρα,
πάρα να ζήσω μια ζωή
αλλά να ζούμε χώρια.
Πες μου το πως με αγαπάς
και νιώθεις ότι νιώθω,
κι ότι κρατάς κρυφό και συ
για μένανε τον πόθο.
Καλιά ‘χα να το χάσω εγώ
για σένανε το φως μου,
είσαι για μένα η ζωή
είσαι κι ο θάνατός μου.
Το στεναγμό μου αντίλαλε
μην επαναλαμβάνεις,
γιατί μου σφάζει την καρδιά
αυτό το αχ που βγάνεις.
Το γέλιο πια δεν περπατεί
στα χείλη τα δικά μου,
το πρόσωπο μου μαρτυρά
πόσο πονεί η καρδιά μου.
Μου λείπει η αγάπη σου
στην μοναξιά τρομάζω,
και από τον φόβο μου ότι βρω
μπροστά μου τ’ αγκαλιάζω.
Στην αγκαλιά σου άφησες
να μπει ένα άλλο σώμα,
και ας έχουνε τα ρούχα μου
το άρωμά σου ακόμα.
Κάνε καρδιά μου υπομονή
πάψε ν’ αναδακρυώνεις,
έχεις αισθήματα πολλά
γι’ αυτό να καμαρώνεις.
Παλιός σεβντάς, νέος σεβντάς
το ίδιο είναι όλοι,
πάντα ένα κομμάτι από την ψυχή
διεκδικούνε όλοι.
Θε μου, αν -ε- θες λυπήσου με
και κάνε με κομμάτια,
γιατί εκείνη που ‘γαπώ
δε με κοιτά στα μάτια.
Μια μερακλίνα κοπελιά
πήρε τα λογικά μου,
κι 'ναι ο σεβντάς της βάσανο
που καίει τα σωθικά μου.
Μαχαίρωσε με στην καρδιά
να σβήσω να πεθάνω,
αφού κι εσύ μ’ αρνήθηκες
ηντα να ζω να κάνω.
Μη μού ζητάς να σ’ αγαπώ
γιατί δε με αφήνει,
η σκέψη μου πού βρίσκεται
συνέχεια σε κείνη.
Ένα μπουκάλι τσικουδιά
μα και κάμποσες σφαίρες,
αυτά είναι που θα χρειαστώ
σε μερικές ημέρες.
«  ‹  1 2 3 4  ›  »