ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Αγάπης

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 1084 καταχωρήσεις σε 22 σελίδες
Σελίδα 1
«  ‹  1 2 3 4  ›  »
Στο μονοπάτι του παλμού
και στης καρδιάς τη σκέψη,
εγύρεψε να βρει χαρά
ο έρωτας ν' αρνέψει.
Αν νιώσεις μες στον ύπνο σου
βάρος στην αγκαλιά σου,
η σκέψη μου κουράστηκε
και ξάπλωσε κοντά σου.
Ήλιος εσύ, φεγγάρι εγώ
πως θες να μ' αγκαλιάζεις,
αφού τη νύχτα λάμπω εγώ
και εσύ τη μέρα λιάζεις;
Σ' αγάπησα και σ' έκαμα
ολόψυχα δικό μου,
γι' αυτό να μ' αγαπάς και συ
σαν το Θεό, μικρό μου.
Αυτά που μου δωσες εσύ
δε μου δώσε καμία,
κι αυτό για μένα σήμαινε
παντοτινή φιλία.
Κι αν είμαι μίλια μακριά
στη σκέψη σου θα μένω,
κι αν μου πεις δε μ' αγαπάς
σε δυο λεπτά πεθαίνω.
Δεν είχε η αγάπη όρια
που σου 'χα ανάθεμά τη,
κι εδα μαζώνω την καρδιά
κομμάτι με κομμάτι.
Αν νιώσεις ένα άγγιγμα
που αληθινό σου μοιάζει,
μη φοβηθείς, η σκέψη μου
είναι που σ' αγκαλιάζει.
Αυτά που τώρα λες εσύ
μπορεί να μην κατέχω,
αλλά αγάπη στην καρδιά
σίγουρα τη νε έχω.
Μες την καρδιά μου άνθισε
ένας γαλάζιος κρίνος ,
και τώρα ψάχνω κηπουρό
για να ποτίσει εκείνος.
Και μόνο ο σεβντάς του κηπουρού
φτάνει για να θεριέψει,
ο κρίνος που 'χω στην καρδιά
ας θέλει και να βρέξει.
Σαν τη πνοή του ανέμου
περνάς από μπροστά μου,
και η γλυκιά, απαλή σου αύρα
τρελαίνει τα μυαλά μου.
Απόψε ήρθε η σκέψη μου
απότομα κοντά σου,
κι ήθελα πάλι να βρεθώ
μέσα στην αγκαλιά σου.
Δε βρίχνεις αγάπη αληθινή
όσο κι αν τη ζυγιάσεις,
αυτή ανθίζει στην καρδιά
πρόσεχε μην τη χάσεις.
Καλημερίζω τη δροσιά,
τ' ολόγιομο φεγγάρι,
που σαν το θέλει ο Θεός
άντρα της θα με πάρει.
Οντε σε πρωτογνώρισα
φωτίστηκε η ζωή μου,
κι ο ήλιος επλημμύρισε
για πάντα τη ζωή μου.
Ο κόσμος όλος κι ο ντουνιας
μωρό μου το κατέχει,
η αγάπη μου για σένα νε
πως τελειωμό δεν έχει.
Πονώ στο κάθε μου λεπτό
και νιώθω τόσο μόνος,
στείλε μου την αγάπη σου
να μου περάσει ο πόνος.
Ήθελα και να κάτεχα
ανε σ' αναζητήσει,
οντε θα κάτσει ο θεός
τσ' αγγέλους να μετρήσει.
Όλα τα άστρα του ουρανού
μου το’ πανε γλυκιά μου,
πως μ' αγαπάς παρά πολύ
και θα γεννείς δικιά μου.
Σαν περπατώ σε σκέπτομαι
και χάνω τα μυαλά μου,
αγαπάμε να σ' αγαπώ
να έρθω στα καλά μου.
Αγάπη κι έρωτα σκορπά
το κάθε κοίταγμά σου,
κι έπεσα θύμα του σεβντά
με μόνο μια ματιά σου.
Αν γι' άλλες χύνεις δάκρυα
με πόνο σου το λέω,
Πες το και εμένα αγάπη μου
μαζί σου για να κλαίω.
Πολλά ναι τ' άνθη του αγρού
μα λίγα που ανθίζουν,
πολλοί είναι εκείνοι π' αγαπούν
μα λίγοι που κερδίζουν.
Θα σ' αγαπώ στ' ορκίζομαι
και θα πονώ για σένα,
ώσπου να βρίσκεται ζεστό
μέσα στις φλέβες αίμα.
Δεν μου μιλείς δεν σου μιλώ
μονάχα οι ματιές μας,
το μαρτυρούν το μυστικό
που κρύβουν οι καρδιές μας.
Κοίταξε την καρδούλα μου
να δεις είναι σχισμένη,
να δεις μια λέξη σ' αγαπώ
στα φύλλα της γραμμένη.
Στην αγκαλιά σου άγγελε
ξεχνώ την μοναξιά μου,
όταν τα χείλη σου φιλώ
πόνεϊ γλυκά η καρδιά μου.
Το αίμα μες στις φλέβες μου
κυκλοφορεί και γράφει,
το όνομα σου το γλυκό
χωρίς να κάνει λάθη.
Το όνειρό μου αν είσαι συ
δεν θέλω να ξυπνήσω,
κι αν είσαι ο θάνατος
δεν θέλω άλλο να ζήσω.
Λιάζει όταν χαμογελάς
κι όταν δακρύζεις βρέχει,
κι όταν κοιτάζεις χαμηλά
η μέρα φως δεν έχει.
Θα 'θελα να 'μουν όνειρο
να 'ρθω στα όνειρα σου,
να σου θυμίσω πως δε ζω
χωρίς την αγκαλιά σου.
Τώρα που φεύγεις μακριά
αγάπη μου μεγάλη,
δεν πρόκειται μες στην καρδιά
να ξαναβάλω άλλη.
Σαν το καθάριο το νερό
που είναι στις λιμνούλες,
έτσι' ναι η αγάπη καθαρή
στον νέων τις καρδούλες.
Είσαι νερό που κάθε φυτό
ζητάει για ν' ανθίσει,
και αίμα απαραίτητο
για την καρδιά να ζήσει.
Πως σ' αγαπώ στο έχω πει
στις φίλες σου και ομπρός σου,
μα με περιφρονάς εσύ
λες κι είμαι ο εχθρός σου.
Ανοίγω του σεβντά πανί
και το κατάρτι υψώνω,
να γίνει η θάλασσα γυαλί
να 'ρθω να σ' ανταμώνω.
Με καπετάνιο την καρδιά
και την αγάπη ναύτη,
λοστρόμο έχω την χαρά
και την ειρήνη μάτι.
Είναι φορές που λαχταρώ
τόσο την αγκαλιά σου,
και κλαίω γιατί δε μπορώ
να βρίσκομαι κοντά σου.
Δε σε απαρνούμαι εγώ ποτέ
χρυσέ μου καλαμιώνα,
εκτός και αν το σκεπάσουνε
το σώμα μου με χώμα.
Όταν σε βλέπω να 'ρχεσαι
την άνοιξη μου φέρνεις,
και σα λουλούδι μονομιάς
το κόσμο ομορφαίνεις.
Όσο υπάρχουν δάκρυα
κι όσο η γη γυρίζει,
για σένα η αγάπη μου
πάντα θα ξεχειλίζει.
Τάφο θα κάνω την καρδιά
και μέσα θα σε θάψω,
και άμα θα πάψει να χτυπά
να σ' αγαπώ θα πάψω.
Κατέχεις το πώς σ’ αγαπώ
μη με ρωτήσεις πόσο,
για δεν κατέχω τη σωστή
απάντηση να δώσω.
Μα και στ’ αστείο να μου πεις
πως μ’ αγαπάς θα γιάνω,
σκέψου σαν είναι αληθινό
ηντα μπορώ να κάνω.
Σαν το μωρό που δεν μπορεί
και θέλει να μιλήσει,
ψάχνω τον τρόπο να σου πω
πως σ' έχω αγαπήσει.
Λένε πολλοί για να σωθώ
πρέπει να σε ξεχάσω,
μα θα' ταν προτιμότερο
τη μνήμη μου να χάσω.
Δέκα 'ναι οι Θείες εντολές
που' χει ο Θεός στην πλάκα,
τόσες φορές σ' αγάπησα
ξανθιά και μαυρομάτα.
Μες στης ζωής μου τη σκηνή
παίζεις το πρώτο ρόλο,
και θεατές τσ' αγάπης μας
έχω το κόσμο όλο!
Εσύ δεν είσαι παρελθόν
πάντα παρών θα μείνεις,
γιατί μιαν ώρα δίχως σου
να ζήσω δεν μ' αφήνεις!
«  ‹  1 2 3 4  ›  »