ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ - Κρήτη

Ευχαριστούμε όλους εσάς που έχετε στείλει μαντινάδες και παροτρύνουμε τους νέους επισκέπτες του site μας, να μας στείλουν κι αυτοί τις δικές τους να τις δημοσιεύσουμε!

Βρέθηκαν 257 καταχωρήσεις σε 6 σελίδες
Σελίδα 4
«  ‹  1 2 3 4 5 6  ›  »
Κρήτη τα κάστρα σου θωρώ
κι ανάθεμα το πάλι,
τα μάτια μου εβούρκωσαν
απ’ τα δικά σου κάλλη.
Στην Κρήτη όταν θα βρεθείς
κάνε γι’ αυτή ένα τάμα,
όταν πεθάνεις Κρητικιά
να σου χτυπά καμπάνα.
Εκκάλεσα τους φίλους μου
απ’ όλο τον πλανήτη,
για να θωρούν την ομορφιά
που’ χεις παντέρμη Κρήτη.
Θα το φωνάζω δυνατά
όλοι να το γροικούνε,
πως μερακλήδες άνθρωποι
μόνο στην Κρήτη ζούνε.
Την ομορφιά της Κρήτης μας
ο κόσμος τη θαυμάζει,
άλλο νησί δεν βρίσκεται
στον κόσμο να της μοιάζει.
Ας ήμουν στο Ηράκλειο
ν’ ακούσω Γωνιανάκη,
Σκουλά, Τασούλα και Κακλή
και Γιώργο Παπαδάκη.
Να μη πουλείτε Κρητικοί
χώματα δοξασμένα,
γιατί πουλείτε και οστά
που είναι σε αυτά θαμμένα.
Η Λύρα είναι λεβεντιά
που μονό ακούς στη Κρήτη,
σε Χάλκη και σε Κάρπαθο,
στης Κάσου κάθε σπίτι.
Η Κρήτη βγάζει τη ρακί
που αγαπώ περίσσια,
μουστακαλήδες λεβεντιά
μα προπαντός κορίτσια.
Όλου του κόσμου τσ’ ομορφιές,
η Κρήτη έχει πάρει,
γι αυτό ‘ναι και πιο όμορφο,
το Κρητικό φεγγάρι.
Όση κι αν είναι τού Θεού
η δύναμη μεγάλη,
δε θα μπορέσει πια ποτέ
να φτιάξει Κρήτη άλλη.
Στην ενεδιάδα κάθομαι
τσι μύλους με χαρά μου,
πέλαο Κρητικό θωρώ
και χαίρεται η καρδιά μου.
Θε μου πόσο παράξενοι
είναι οι δικοί μας τόποι,
θλιμμένα τα τραγούδια μας
μα γελαστοί ανθρώποι.
Κρήτη μου έμορφο νησί
με τα Λευκά σου Όρη,
που είσαι της Ελλάδος μας
η πιο ωραία κόρη.
Σ’ ένα νησί θα παντρευτώ
ψηλά στον Ψηλορείτη,
και το Θεό θα ευχαριστώ
που έκαμε την Κρήτη.
Όπου κι αν είναι Κρητικός
ποτέ να μην του λείπει,
η σκέψη πως εκπροσωπεί
ολόκληρη την Κρήτη.
Ήθελα να γινόμουνα
χιόνι στον Ψηλορείτη,
να λιώνω, να ποτίζουνται
οι ομορφιές σου, Κρήτη.
Να ‘μουν γεράκι στα Σφακιά
κι αετός στον Ψηλορείτη,
για να θωρώ από ψηλά
την ομορφιά σου Κρήτη.
Κακία κρατώ στη μάνα μου
και την κρατώ ζαμάνια,
που δε με γέννα Κρητικό
και να φορώ στιβάνια.
Δε με φοβίζουν τα ΕΚΑΜ
ούτε οι Ασφαλίτες,
γιατί είν’ οι φίλοι μου
βοσκοί και Μυλοποταμίτες.
Τραγούδι κάνει ο Κρητικός
κάθε χαρά και πόνο,
και λέει ό, τι αισθάνεται
με μαντινάδες μόνο.
Κρήτη θα πει επανάσταση,
Κρήτη θα πει τουφέκι,
γι' αυτό πάντα περήφανη
και δοξασμένη στέκει.
Σητεία ομορφοπλούμιστη
Σητεία γλυκιά πλανεύτρα,
είσαι η ομορφότερη
πόλη στη γη τη ψεύτρα.
Να ‘χα τη χάρη σου αητέ
όφου πως σου ζηλεύω,
πάρε με τσι φτερούγιες σου
την Κρήτη ν’ αγναντεύω.
Θε μου και κάνε ένα σεισμό
κούνησε τον πλανήτη,
και φέρε ακόμα πιο κοντά
την Κύπρο με την Κρήτη.
Η μπέσα και η λεβεντία
αν εχαθούν στην Κρήτη,
πάψε να στέκεσαι ορθός
λεβέντη Ψηλορείτη.
Το μαύρο το πουκάμισο
και τα’ ασημί πιστόλι,
αυτά την Κρήτη κάνανε
να την φοβούνται όλοι.
Τα όρη βγάζουν πρόβατα
και το κρασί μπεκρήδες,
και το σχολειό γραμματικούς
και η Κρήτη μερακλήδες.
Φεγγάρι μου να μπόρουνα
απάνω σου ν’ ανέβω,
να σου κλουθώ κι οντε περνάς
τη Κρήτη να κατέβω.
Θέ μου αν ξαναγεννηθώ
θέλω να βρεις τον τρόπο,
να ξαναγίνω Κρητικός
κι από τον ίδιο τόπο.
Από 'ταν στάθηκε ντουνιάς
είναι τσι Κρήτης μοίρα,
με το τουφέκι συντροφιά
να ζει και με τη λύρα.
Μακεδονία ξακουστή
η Κρήτη είναι μαζί σου,
κι άσχημα ξεμπερδέματα
θα έχουν οι εχθροί σου.
Όσο κι αν είσαι μακριά
η σκέψη μου σε φτάνει,
Δεν βγάνω από το μυαλό
του Κάστρου το λιμάνι.
Να το θυμάστε, κάποτε
απάνω στον πλανήτη,
θα γίνουνε μία στεριά
τα Κύθηρα κι η Κρήτη.
Θα ‘ρθει μια μέρα σίγουρα
σε τούτον τον πλανήτη,
που θα γεννούν ένα νησί
η Κύπρος και η Κρήτη.
Κύπρος και Κρήτη, χάντρες δυο
στο ίδιο κομπολόι,
η μια γεύεται χαρές
κι η άλλη μοιρολόι.
Κίσσαμος μάνα της αρχοντιάς
ο κόσμος σε ζηλεύει,
γιατί ο ήλιος καθ’ αργά
κοντά σου βασιλεύει.
Στην Κρήτη με αγαπήσανε
σαν να’ μουνα παιδί τους,
με βάλανε στο σπίτι τους,
μου δώσαν την ψυχή τους.
Γιάντα παντέρμη ξενιτιά
αιχμάλωτο σου μ’ έχεις,
αφού τη Κρήτη στη καρδιά
έχω και το κατέχεις.
Kαι ενός από του φίλου μου
να ξεμάτωσει η μύτη,
θα δεις τους ειδικούς φρουρούς
να φύγουν απ’ την Κρήτη.
Μαύρο πουκάμισο φορώ
σαν βγαίνω απ’ το σπίτι,
με το μαχαίρι όπου σταθώ
χαράζω μια Κρήτη!
θέλω στην Κρήτη να βρεθώ
στον καθαρό αέρα,
και να βουτώ στη θάλασσα
να δω μια άσπρη μέρα.
θέλω γυμνός σ’ ένα βουνό
μια νύχτα να ανέβω,
να πάρω αναρρωτική
στην Κρήτη να κατέβω.
Δεν την παλεύω άλλο πια
να’ μαι μακριά απ’ την Κρήτη,
να μη θωρώ το Καθαρό
κι ούτε τον Ψηλορείτη.
θέλω ξανά να κατεβώ
στον εδικό μου τόπο,
και να κοιτάζω τσι μαθιές
των εδικών μου ανθρώπω.
Ο Κρητικός όπου βρεθεί
καλά θα την περάσει,
όμως την Κρήτη φίλε μου
με πράμα δεν αλλάσει.
Έχει αντρειά και έρωτα
η Κρητικιά η αγκάλη,
γιατί Ερωτόκριτο έχει παππού
κύρη "καπτά Μιχάλη".
Aπ’ το Λασίθι στα Χανιά
όλη η Κρήτη αξίζει,
ποιο κλώνο του βασιλικού
κόβεις και δε μυρίζει;
Όσο υπάρχει ο Ομαλός
και στέκει ο Ψηλορείτης,
τότε ποτέ θα χαθούν
τα έθιμα της Κρήτης.
Κρήτη μου τα θεμέλια σου
γιγάντοι τα βαστούνε,
όσοι Θεοί σε κυβερνούν
τόσοι σε κατοικούνε!
«  ‹  1 2 3 4 5 6  ›  »